Dodaj nową odpowiedź

Nie rozumiem o co ci chodzi, abstrakcja (...)

Właściwie w kontekście przemian postulowanych przez anarchistów należałoby dyskutować wyłącznie o zdolności człowieka do abstrakcyjnej empatii, reszta jest tylko pochodną tej umiejętności lub jej braku. Ten abstrakcyjny charakter to przede wszystkim zdolność do współodczuwania wykraczająca poza naturalną przynależność rodzinną, plemienną, narodową, kulturową - konieczne jest wykształcenie empatii wobec osób absolutnie nieznanych, obcych, wywodzących się z odmiennych kręgów kulturowych. Po drugie, zdolność ta nie powinna sprowadzać się jedynie do wiedzy o stanie innych ludzi, konieczne jest intuicyjne unikanie krzywdzenia innych ludzi zarówno bezpośrednio jak i pośrednio. Po trzecie, rozpoznanie stanu innych ludzi nie może mieć miejsca jedynie w przypadku bezpośredniego kontaktu z ich sytuacją - nie wystarczy wzruszenie na widok głodnego dziecka, łezka podczas oglądania telewizyjnego materiału o głodujących w Afryce czy złość podczas czytania artykułu o wyzyskiwanych trzecioświatowych robotnikach, to wszystko szybko mija, jest wypierane przez teraźniejszość obserwowaną tu i teraz. Empatia wobec wszystkich ludzi musi być stanem permanentnym, człowiek powinien w każdej sytuacji intuicyjnie odczuwać czy podejmowane przez niego działanie jest krzywdzące dla kogokolwiek. A ilu ludzi dzień po przeczytaniu artykułu o wyzysku trzecioświatowych robotników choć przez chwilę zastanawia się podczas kupowania trzecioświatowych produktów?...

Słówko o Katalonii Orwella - nie jest ważne kto co zniszczył tylko jak zachowali się ludzie, bardzo szybko stali się ponownie członkami hierarchicznego społeczeństwa kapitalistycznego, a przecież niby byli "przekonani"... a może tylko cały czas reagowali adekwatnie do sytuacji? Sam sobie odpowiedz...