Jak amerykańskie władze represjonowały związkowców

Historia dwóch amerykańskich związkowców włoskiego pochodzenia wrobionych w morderstwo i straconych za to, w co wierzyli. Sacco i Vanzetti byli anarchistycznymi działaczami, aktywnymi na wielu frontach walki w ruchu robotniczym.

W 1916, Nicola Sacco został aresztowany za udział w demonstracji solidarnościowej z robotnikami strajkującymi w Minnesocie. W tym samym roku wziął udział w strajku w fabryce w Plymouth w stanie Massachusetts. To tutaj poznał Bartolomeo Vanzettiego, który był jednym z organizatorów strajku. Jak większość anarchistów obydwaj aktywnie działali przeciwko I wojnie światowej.

Skrajne ubóstwo w okresie powojennym wywołało wielkie niezadowolenie robotników. Władze bały się, że klasa pracująca może pójść za przykładem rewolucji w Rosji. Robiły wszystko co w ich mocy, aby przedstawić komunizm i anarchizm jako antyamerykańskie i odciągnąć robotników od „czerwonej” propagandy.

W kwietniu 1920, anarchista Andrea Salsedo został aresztowany i zatrzymany na osiem tygodni. Rano 3 maja „spadł” z czternastego piętra budynku New York Departament of Justice. Sacco i Vanzetti wraz z innymi towarzyszami natychmiast zwołali w Bostonie zgromadzenie publiczne w celu wyrażenia protestu. W trakcie zbierania wsparcia dla tego zgromadzenia, zostali aresztowani pod zarzutem podejmowania „niebezpiecznej radykalnej działalności”. Szybko zostali oskarżeni o napad rabunkowy, który miał miejsce w kwietniu, kiedy to zostało zabitych dwóch ochroniarzy.

Proces rozpoczął się w czerwcu 1921 roku i trwał siedem tygodni. Podstawy do oskarżenia praktycznie nie istniały. Dwunastu klientów Vanzettiego (pracował jako sprzedawca ryb) zeznało, że w czasie gdy popełniono przestępstwo dostarczał im ryby. Przedstawiciel włoskiego konsulatu w Bostonie zeznał, że Sacco spotkał się z nim wówczas w sprawie paszportu. Ponadto ktoś inny miał przyznać się do zbrodni i powiedzieć, że ani Sacco ani Vanzetti nie mieli z tym nic wspólnego.

Sędzia, który prowadził proces, Webster Thayer powiedział o Vanzettim: „Ten człowiek, chociaż nie musiał uczestniczyć w przestępstwie, to jednak moralnie zasługuje, aby mu je przypisano, ponieważ jest wrogiem naszych istniejących instytucji”. Przewodniczący ławy przysięgłych, emerytowany policjant na opinię jednego ze swoich znajomych o tym, że Sacco i Vanzetti mogą być niewinni odpowiedział: „Chrzanić ich. Tak czy inaczej powinni wisieć”.

Skazując ich na śmierć, sędzia chwalił się znajomemu: „Widziałeś, co zrobiłem tym anarchistycznym skurwysynom?”

Nie było żadnych wątpliwości co do faktu, że Sacco i Vanzetti sądzeni byli za przekonania polityczne, a wyrok jako na nich zapadł, był w rzeczywistości wyrokiem klasowym – państwo nadało czytelny przekaz amerykańskiej klasie robotniczej – wystrzegajcie się idei anarchistycznej albo poniesiecie konsekwencje.

Sacco i Vanzetti mieli spędzić następne sześć lat w więzieniu, aż ich apelacja została odrzucona. Ostatecznie 23 sierpnia 1927 zostali straceni.

Wieść o wykonaniu wyroku wyprowadziła setki tysięcy manifestantów na ulice całego świata. Ambasada USA w Paryżu musiała zostać otoczona czołgami w celu ochrony przed tłumami zdenerwowanych manifestantów, zamieszki w Londynie skutkowały czterdziestoma rannymi osobami, amerykański konsulat w Genewie otoczył pięciotysięczny tłum, ogromne rzesze ludzi w czarnych opaskach na ramionach maszerowały ulicami Bostonu i Nowego Jorku.

Niedługo przedtem zanim został stracony, Vanzetti powiedział: „Ostatnia chwila należy do nas – ta śmierć jest naszym zwycięstwem!” Moment ich śmierci nie został zapomniany, a walka o lepszy, sprawiedliwy świat nadal jest kontynuowana.

Dla upamiętnienia ich śmierci oraz podtrzymania ideałów, za które walczyli anarchiści i działacze związkowi w Nowym Jorku i na całym świecie organizują imprezy okolicznościowe dnia 23 sierpnia każdego roku.

Źródło: Workers' Solidarity Movement