Ruch anarchistyczny

Temat, "Suwerenność a porządek światowy", narodził się tak naprawdę ponad rok temu, lub jeszcze dawniej, ale jest on wciąż aktualny. W 1999 roku terminy "suwerenność" i "porządek światowy" były kluczowe. Ich ważność została zrealizowana w nadzwyczaj sugestywny sposób.

Troska o suwerenność przebiegała przez dwie fazy. Pierwsza dotyczyła tego, co miało miejsce w pierwszej połowie roku, podczas bombardowania Jugosławii przez USA i NATO. Druga faza związana jest z wydarzeniami z ostatnich tygodni - nową falą zbrodni w Timorze Wschodnim.

Wczoraj wieczorem ulice Gandawy (Gent) w Belgii zaroiły się od oddziałów policyjnych robokopów. Z góry przygrywał im helikopter, a wzmacniały psychicznie wierne hordy tajniaków. Przyczyną tej niesamowitej, jak na Belgię, mobilizacji była demonstracja antyfaszystowska rozpoczynająca się w centrum miasta o g. 19:00.

Antifa za cel obrała sobie zablokowanie marszu studentów nacjonalistów (jak sami łagodnie siebie określają). Studenci ci to w większości skinheadzi wielbiący SS-mana L. Degrella i pragnący czystej rasowo Flandrii.

Demonstracja antyfaszystowska rozpoczęła się od przemówień młodych socjalistów z bloku bustera, słynących z robienia akcji, które są bezpieczne, bezkonfliktowe i na bieżąco uzgadniane z policją. Nic więc dziwnego, że ok. 300 anarchistów zaraz po rozpoczęciu tego "miłego" spotkania podjęło próbę przebicia się w pobliże marszu faszoli. I tu "zomo" belgijskie stanęło na wysokości zadania. Marsz przy radosnych dźwiękach samby został brutalnie zaatakowany i pomimo oporu rozbity na dwie części. Czołówka klucząc w wąskich uliczkach co chwila ścierała się z grupami tajniaków. Druga część została otoczona, spałowana i wyaresztowana. Plastikowe kajdanki, numer flamastrem na ręku i wio autobusem do aresztu.

Lutowy numer "Ulicy..." otwiera cieszyński przyjaciel ekipy, red. nacz. kwartalnika "sZAFa", Damian Cielepa. Prócz jego poezjowania - remanentowa Netówka (najbardziej paranoildalne wydarzenia kilku ostatnich miesięcy), kolejny tekst neoekonomisty, Krzysztofa Lewandowskiego, ostatni projekt Darka Wlaźlika, dotyczący Powstania Styczniowego, Bogumił Kowalski nt. szkolnictwa, Jacek Dyć o liberalnym upupianiu rzemiosła, cd. artykułu Agnieszki M. Wasieczko o filmie "Golem" i początek opowieści o Chinach,
pióra Vandy Zakrzewskiej. Nie zabrakło obu satyryków - Mariana Krasia i Michała "Kandahara" Graczyka oraz kolejnej pracy Andrzeja Kota.

tutaj poczytasz w pdf

Giorgos Voutsis-Vogiatzis został aresztowany w październiku 2007 roku po napadzie na bank w Atenach.

Tego dnia wszystko było gotowe do wielkiego wyzwania w kasach Banku Narodowego. Adrenalina na najwyższym poziomie, minuta – ręce wybijają tempo odliczania, uzbrojony w pistolety mijam nic nie podejrzewających obywateli w ich ukrytych kryptach. Dni stają się godzinami, godziny sekundami – wszystko widziane w obrazkach. Świat pracy ugina się pod twoimi stopami i czujesz, że nielegalność w niewielkim stopniu dotyka totalnej wolności.

Czy jest cokolwiek piękniejszego? Piękniejszego niż te kilka sekund?

W mieście czujesz się jak obcy. Jesteś obcy. Architektura legalności nie pasuje do ciebie i ty to czujesz. Jesteś spięty. Pragniesz odstąpić od tego wszystkiego. Ty jesteś odstępstwem. Społeczna organizacja ciszy zostaje naruszona przez swoje własne zaprzeczenie. Nuda czyni cię całkowicie obojętnym. Jesteś częścią problemu lub rozwiązania.

Trzy luksusowe domy spłonęły, a dwa inne zostały uszkodzone, gdy wczesnym rakiem, w poniedziałek 3 marca na przedmieściach Seattle wybuchły bomby zapalające. Do ataku w rozrzuconych ulotkach przyznali się działacze Earth Liberation Front, pisząc jednocześnie, że zaatakowane domy bynajmniej nie były "ekologiczne" jak twierdził deweloper.

Poniedziałkowy atak jest tylko częścią prowadzonej od kilku lat kampanii przeciwko rozwojowi urbanistycznemu w kierunku dzikich miejsc i nienaruszonych ekosystemów. W takich „naturalnych” warunkach budowane są najczęściej luksusowe rezydencje i to one zostają najczęściej celami ELF.

Straty, powstałe w wyniku wybuchu na „Ulicy Marzeń” wyceniono na 7 milionów dolarów. Spalone domy miały powierzchnię od 4,200 merów do 4,750. „Jesteśmy wstrząśnięci tym wydarzeniem i dziękujemy Bogu, że żaden z domów nie był zamieszkany i w związku z tym nie ma rannych.” – powiedział na konferencji prasowej prezydent Seattle, John Heller.

Marek B., neonazista związany z grupą Blood and Honour został dziś skazany na 10 lat więzienia za próbę zamordowania działacza antyfaszystowskiego, Macieja D. Do zdarzenia doszło w maju 2006 roku na warszawskim Powiślu. Marek B. wbił nóż w plecy Maćka i uszkodził mu płuca.

Sąd wskazał na ideologiczne podłoże ataku, a biegły psycholog stwierdził, że oskarżony kieruje się w życiu nienawiścią i agresją wobec osób mających inny niż on światopogląd.

Marks i młodohegliści

Jako student Marks należał do tak zwanych młodoheglistów. Członkowie tej grupy, choć różniący się między sobą w wielu szczegółach, chcieli sprowadzić filozofię Hegla (1770-1831) na ziemię. To znaczy, uważali, że słynna Absolutna Idea Hegla jest nader abstrakcyjna; zamiast urzeczawiać ideę rozumu i śledzić jej ciągły rozwój przez całą historię ku całkowitej samoświadomości, powinno się badać rzeczywistych ludzi. Fryderyk Engels (1820-1895), wielki współpracownik Marksa, podkreślił w swych wspomnieniach, Ludwig Feuerbach a zmierzch klasycznej filozofii niemieckiej (1), znaczenie, jakie dla młodoheglistów miała teza Feuerbacha (1804-1872), że abstrakcje w stylu Hegla są w rzeczywistości projekcjami ludzkich potrzeb. Sam Marks we swych wczesnych pracach (np. Rękopisach ekonomiczno-filozoficznych (2), Świętej Rodzinie (3) czy Ideologii niemieckiej (4)) podkreślał tak, jak Feuerbach, że nierzeczywiste abstrakcje wywodzą się z alienacji człowieka z jego prawdziwej "istoty gatunkowej" (Gattungswesen). Jednak krytykował on Feuerbacha za bycie samemu zbyt abstrakcyjnym: Feuerbach, jak utrzymywał Marks, nie potrafił właściwie uwydatnić społecznych i historycznych przyczyn tej alienacji, przeciwko której tak protestował. Ale w czymkolwiek Marks różnił się od Feuerbacha, zgadzali się oni obaj co do tego, że Hegel porusza się na nierealistycznie abstrakcyjnym poziomie. Najbardziej szczegółową krytykę Hegla Marks zawarł w swej Krytyce heglowskiej "filozofii słuszności" (5). (Być może w tym punkcie warto zwrócić uwagę na fakt, że Hegel może był dużo mniej abstrakcyjny i bardziej radykalny politycznie, niż sądzili młodohegliści. Takie stanowisko przyjmuje Alexandre Kojéve w swej błyskotliwej pracy Introduction to the Reading of Hegel (6), jak również Shlomo Avineri (7). Inną znaczącą próbą marksizacji Hegla jest wciąż jeszcze Reason and Revolution Herberta Marcusego (8), choć nieprzejrzystość jego stylu czyni ją niedostępną dla wszystkich poza zaprzysięgłymi entuzjastami).

Dziś na wiadukcie przy skrzyżowaniu ulic Roosevelta i Libelta pojawił się baner z hasłem "Kopenhagę pamiętamy! Rozbratu nie oddamy! Ungdomshuset 1983-1 III 2007, Rozbrat 1994-?". Ma on upamiętniać rocznicę ewikcji kopenhaskiego skłotu Ungdomshuset 1 marca 2007 r. i również przypomnieć o zagrożonej sytuacji poznańskiego Rozbratu.

1 marca 2007 w Kopenhadze miała miejsce eksmisja 24-letniego centrum kulturalnego Ungdomshuset (Dom Młodzieży). Pisaliśmy o tych wydarzeniach szeroko na naszych stronach. Były to dla ruchu skłoterskiego dni wstrząsające, z mapy europejskich autonomicznych centrów społeczno-polityczno-kulturalnych zniknął jeden z najważniejszych budynków w jego historii.

Poniższy tekst jest krótką historią powstania antybolszewickich marynarzy z Kronsztadu, które miało miejsce zimą 1921 r. Bunt Kronsztadzki to symbol walki myśli wolnościowej z biurokratycznymi koncepcjami autorytarnych komunistów.

Pomimo, że od tych wydarzeń minęło już blisko osiemdziesiąt lat, doświadczenia te są ciągle przejrzyste i warte zastanowienia.

Szwadrony śmierci - film dokumentalny zrealizowany przez francuską dziennikarkę i historyk Marie-Monique Robin, opisuje współpracę wojskowych francuskich z południowoamerykańskimi dyktaturami wojskowymi w latach 70. i 80., a zwłaszcza z juntą argentyńską.

Władza precz! - film dokumentalny o polskim ruchu anarchistycznym. Powstał w 2004 roku na fali protestów antywojennych i antyglobalistycznych, na zlecenie Telewizji Polskiej. Jego realizacji podjął się młody reżyser Andrzej Wojciechowski. Film niezostał jednak nigdy wyemitowany. 30-minutowy materiał przybliża najpierw działalność poznańskiego skłotu i niezależnego centrum "Rozbrat". Poznańscy aktywiści opowiadają o sobie, swoich protestach, własnej koncepcji zmian i współpracy z robotnikami z zakładów Cegielskiego.

Zapraszamy do oglądania oraz komentowania:
http://www.alterkino.org

24 lutego argentyńscy anarchiści przeprowadzili pikietę solidarnościową pod więzieniem w Devoto. Akcja była związana z apelem więźniów-anarchistów z Niemiec, Argentyny, Szwajcarii oraz Hiszpanii. Marco Camenish, Rafa Martínez Zea, Joaquin Garces, Gabriel Pombo, Jose Fernández oraz Diego Petrissans prowadzą strajk głodowy i apelowali o organizowanie akcji międzynarodowych pomiędzy 18 a 28 lutego. Thomas Meyer Falk popiera akcje protestu, ale był przeciwny prowadzeniu strajku głodowego.

http://cnabsas.blogspot.com/

1. Stowarzyszenia i państwo.

Dzisiaj, kiedy uwaga społeczeństwa jest zaprzątnięta reformami państwowymi, kiedy rozmaite stronnictwa współubiegają się o postawienie programu żądań, zabezpieczającego najlepiej prawa i wolności obywatelskie, warto jest przypomnieć sobie, że istnieje forma współżycia, stojąca poza granicą państwową, a zdolna jest nie tylko do wykonywania wszelkich zadań społecznych, lecz zarazem zabezpiecza najlepiej i najszczerszej wolności obywatelskie. Formą tą są stowarzyszenia.

Ostateczny koniec wszelkiej wolności - w najzupełniej dosłownym sensie - jest już bliski. Nikt jednak nie bije na alarm, bo zagrożenie zbliża się cicho, niepostrzeżenie. Nie nadchodzi z prawa ani z lewa, nie jest żadnym hałaśliwym totalitaryzmem. Przypomina bezwonny i bezbarwny ale trujący gaz. Jest naturalną, logiczną, oczywistą konsekwencją rozwoju naszej cywilizacji, postępu technologii.
Będzie to Applied Digital Solution - system, który może pomieścić 34 miliardy kodów identyfikacyjnych. Każdy z nich oznaczać będzie inny biochip - indywidualne urządzenie pozwalające na identyfikację swojego nosiciela. Pomieści on bez problemów dane takie jak nazwisko, wizerunek osoby (zdjęcie twarzy), numer ubezpieczeniowy (SIN), odcisk palców, fizyczny opis osoby, historia rodziny, adres, zawód, informacje o rozliczeniach podatkowych i kryminalna przeszłość.

Wyszedł nowy numer gazety „Zabalaza”, będącej organem prasowym anarchokomunistów z platformistycznej organizacji „Anarchokomunistyczna federacja Zabalaza” z Południowej Afryki. Można w niej przeczytać wiele świeżych artykułów na temat sytuacji w Afryce. Numer można pobrać TUTAJ.

W numerze m.in.: Krytyka Asgisy (Accelerated and Shared Growth Initiative) – programu rozwoju dla południowej Afryki | tegoroczny wielki strajk w RPA | Mistrzostwa Świata w piłkę nożną w 2010 roku w RPA jako narzędzie neoliberalizmu, ale również szansa dla ruchów społecznych | Studenckie protesty przeciwko prywatyzacji szkolnictwa wyższego | O trudnej sytuacji uchodźców z Zimbabwe | Zabójstwo dokonane przez policję na anarchiście Ntokozo Ngozo | Neoliberalna współpraca na linii Europa – Afryka | „Krew, woda i Ropa naftowa” – na temat wojny w Darfurze | O sytuacji w Kongo | „Nowe Guantanamo w Afryce?” | „Przemyślenia na temat teoretycznej jedności i kolektywnej odpowiedzialności” | Czym jest anarchosyndykalizm? | „W kierunku anarchosyndykalistycznej strategii w Afryce”

W sobotę 23 lutego przeszedł przez centrum Aten antyfaszystowski marsz zorganizowany przez anarchistów i antyautorytarystów. Miał być odpowiedzią na serię faszystowsko-policyjnych ataków na autonomiczne miejsca i działaczy anarchistycznych/antyautorytarnych.

Zanim rozpoczął się marsz, gromadzący się anarchiści rozbili grupkę koncentrujących się nieopodal faszystów. W czasie marszu zniszczono nieokreśloną liczbę ulicznych kamer. W wydarzeniu uczestniczyło ponad 2 tysiące osób.