Dodaj nową odpowiedź

nihilizm moralny to synonim amoralizmu i jak najbardziej jest to koncepcja moralna sięgajaca starożytności

w skrócie

Amoralizm (inaczej immoralizm, moralny nihilizm) – pogląd, który odrzuca normy moralne i etyczne. Istnieje rozróżnienie na dwie zasadnicze gałęzie amoralizmu - społeczny i absolutny. Pierwszy z nich nie jest amoralizmem w ścisłym znaczeniu. Amoralistami społecznymi byli filozofowie, których etyka zaprzeczała obowiązującym w danym czasie normom (np. można amoralistą społecznym nazwać Sokratesa czy Jezusa Chrystusa). Amoraliści absolutni nie odrzucają norm obowiązujących w danej społeczności - odrzucają już samą możliwość istnienia i tworzenia zasad etycznych. Głównymi przedstawicielami amoralizmu w takim wydaniu byli m.in. Max Stirner i Friedrich Nietzsche. Zalążki nurtu pojawiły się już w starożytności - u Sofistów i Cyrenaików. Na przestrzeni dziejów motywy amoralistyczne wciąż pojawiały się u reprezentantów różnych szkół i poglądów. Np. w renesansie u Machiavellego, w XIX w. m.in. u Schopenhauera czy Nietzschego, a w XX w. u egzystencjalistów. Najpełniej w dziejach amoralizm rozwinął się u wspomnianego już wcześniej, dziewiętnastowiecznego filozofa, Maksa Stirnera.

http://pl.wikipedia.org/wiki/Amoralizm

Xavier oczywiście ma rację, żeby być w zgodzie z własnymi poglądami nihiliści nie mogą się domagać żeby inni (pojedynczy ludzie, państwo czy ktokolwiek inny) respektowali ich wartości, postępowali sprawiedliwie itp. Na przykład nie mogą twierdzić że represje państwowe są złe

"Nikt nie ma tu monopolu na słuszność, wszystko jest subiektywną kwestią."

jasne, liczy się tylko to kto ma w rękach pałki. 5 klawiszy vs 1 więzień, 5 "insurekcjonistów" vs 1 więzień. To jest właśnie jezyk władzy, Machiavelli dobrze to wyjaśnił i to popierał, tak samo jak nihilistyczni insurekcjoniści