Kultura

Dla uczczenia pięćdziesiątej rocznicy antykolonialnej konferencji przywódców krajów Azji i Afryki, która odbyła się w 1955 roku w Bandungu w Indonezji, 18 stycznia 2006 roku zorganizowano w afrykańskim mieście Bamako w Mali spotkanie zatytułowane „Konferencja ludów Bandungu — Odbudowa sojuszy Południa”. Autorami tego pomysłu byli egipsko-francuski socjolog i ekonomista Samir Amin z organizacji Forum Trzeciego Świata oraz belgijski socjolog François Houtart ze Światowego Forum na rzecz Alternatyw. Konferencja odbyła się na dzień przed rozpoczęciem Policentrycznego Światowego Forum Społecznego w Bamako, a jej efektem było opracowanie poniższego dokumentu, nazwanego Apelem z Bamako (ang. Bamako Appeal, franc. Appel de Bamako; zob. http://www.forumtiersmonde.net ). Zaprezentowano go podczas Forum w Bamako, a następnie w Caracas, gdzie został przyjęty 29 stycznia 2006 roku przez Zgromadzenie Ruchów Społecznych w ramach Policentrycznego Światowego Forum Społecznego.

Uwaga od redakcji: redakcja CIA nie identyfikuje się z treścią apelu, ale chętnie rozpocznie polemikę na ten temat - wkrótce opublikujemy pierwsze teksty polemiczne.

Anarchiści przeciwko murowi - film o działalności grup anarchistycznych w Izraelu przeciwko budowie muru oddzielającego teren Autonomii Palestyńskiej od państwa Izrael. Budowa muru odcięła wiele wiosek palestyńskich od świata i zniszczyła wiele pól uprawnych.

Anarchiści Przeciwko Murowi to ruch młody i aktywny, któremu udało się przebić ze swoimi inicjatywami. Co spowodowało że właśnie ten ruch stał się najbardziej walecznym i energetycznym elementem ruchu pokojowego? Po pierwsze to zdrowe poczucie dobra i zła, które pozwoliło im określić mur jako symbol całego zła okupacji i globalnej ery opartej na murach i apartheidzie o wiele wcześniej niż dostrzegli to inni. Po drugie to zdolność to poświęceń i umiejętność przezwyciężenia własnych lęków, które nas często paraliżują. Po trzecie to bezpośrednie relacje z palestyńską młodzieżą, ludźmi w ich wieku, które pozwalają na dużo bardziej otwartą współpracę niż ta którą podejmowały starsze pokolenia działaczy antyokupacyjnych.

http://www.alterkino.org

Społeczeństwo spektaklu - film Deborda zmusza widza do aktywnego odbioru, samodzielnego konstruowania znaczeń, ukazuje sprzeczności spektakularnego kapitalizmu, ale także jego ukrytą za pozornymi konfliktami („komunizm” kontra „wolny świat”) jedność. Debord zmusza widzów do spojrzenia na siebie samych (...) na nędzę swojego życia, ubóstwo egzystencji, maskowaną narracją spektaklu.

Poza debiutem wszystkie filmy Deborda składają się głównie z filmowych cytatów, powstają przede wszystkim na stole montażowym, z nakręconego w innych celach materiału. Debord przenosi do filmu technikę przechwytywania cytatów, która była charakterystyczna dla jego pracy teoretycznej. W jego filmach fragmenty narracji spektaklu; kronik filmowych, wiadomości, reklam, plansze komiksów, hollywoodzkie produkcje układają się w nową całość o własnym politycznym wydźwięku. Bo twórczość filmowa jest dla Deborda zawsze praktyką polityczną, kino ma być narzędziem zmiany rzeczywistości, jak mawia Debord „świat został już sfilmowany, teraz chodzi o to, by go zmienić”.

http://www.alterkino.org

28.05.2008
księgarnia i klub "Złe Wychowanie"
Plac Kościuszki 12
godz.18:30
wjazd: darmo

Spotkanie wokół książki Krzysztofa Tomasika „Homobiografie"

Gośćmi będą Kinga Dunin, Krzysztof Tomasik, Olga Tokarczuk, Michał Zygmunt.
Spotkanie poprowadzi Łukasz Andrzejewski.

Życie najbardziej znanych twórców polskich XIX i XX wieku jest tak naprawdę nieznane. Zdanie to – sprzeczne, nielogiczne – legło u podstaw świetnej książki Krzysztofa Tomasika. Książki prawie niemożliwej, bo zagarniającej całe stulecie kultury polskiej, a zarazem jasnej, prostej i przekonującej. Niemożliwej, bo niedającej się wpasować w dotychczasowe opowieści o polskiej kulturze minionego stulecia. – Przemysław Czapliński. Homobiografie to zbiór szesnastu opowieści o najważniejszych polskich pisarzach i pisarkach XIX i XX wieku. Są to opowieści przede wszystkim o ich życiu prywatnym.

Postacie, przedstawiane zazwyczaj w sposób pomnikowy, z pominięciem wielu niewygodnych kwestii, których nazwiska stały się jedynie przykrym wspomnieniem z czasów szkolnych, zostają tu zaprezentowane ze zwyczajnej, ludzkiej strony. Raczej w szlafroku niż na postumencie. Dzieje się to za sprawą wciągającej narracji autora i zastosowaniu metody Tadeusza Boya-Żeleńskiego – odbrązawiania nieskazitelnych biografii. Materiałem dowodowym są cytaty z pamiętników, listów, dzienników. W efekcie poznajemy prawdziwe życiorysy wybitnych osobistości kultury polskiej, których tożsamość przez długie dziesięciolecia była kamuflowana.

27.05.2008
księgarnia i klub "Złe Wychowanie"
Plac Kościuszki 12
godz.18:00
wjazd: darmo

Sprawiedliwość dla Meksyku - Atenco: zerwać krąg milczenia
W dniach 3-4 maja 2006 r. w miastach Texcoco i San Salvador Atenco policja stanowa i federalna przeprowadziła operacje przeciwko demonstrantom kierowanym przez miejscową organizację chłopską Front Ludów w Obronie Ziemi. Akcja policyjna była bardzo brutalna. Doszło do zamieszek. Aresztowano ponad 200 osób, zginęły dwie osoby, wiele uczestników zarówno demonstrantów, jak i funkcjonariuszy zostało rannych. Aresztowani doświadczyli tortur, maltretowania i napaści seksualnych, z gwałtem łącznie.

W programie:
Pokaz filmu: „Atenco: zerwać krąg" (45 min), reż. Carlos Nendoza/ Meksyk
Krzyk na temat nierównej walki o miejsce na ziemi. Film analizuje wypadki, które zdarzyły się w San Salvador Atenco w stanie Meksyk w pierwszych dniach maja 2006, ukazując drastyczne sceny łamania praw człowieka przez siły policyjne stanu Meksyk i policji państwowej.

To z jednej strony rozgorączkowana, bezpośrednia relacja z wydarzeń, a drugiej analiza sytuacji, która doprowadziła do tych wydarzeń. Wiele scen przemocy w Atenco było kręconych kamerami telewizyjnymi, ale niewielu poza Meksykiem widziało te ujęcia. Dokument obnaża również sposób działania mediów masowego przekazu, odpowiedzialnych za stworzenie atmosfery strachu i za rozpowszechnianie powtarzanej w kółko informacji o wydarzeniach, jakie dokonały się w cieniu wyborów prezydenckich. Film zawiera nie tylko sceny z ulicy, gdzie pojawiają się brutalnie atakujący policjanci, ale również informacje sprawozdawców, w których dziennikarze domagają się od władz stanowych zwiekszenia represji wobec protestującej ludności .

Pokaz sfilmowanego wywiadu (20 min.) z uczestnikiem wydarzeń w San Salwador Atenco, z Filemonem Rojas Ramos, , przeprowadzony przez Barbarę Prądzyńską

Rozmowa (i dyskusja); goście:
Barbara Prądzyńska, Julietta Gonzales (Amnesty International)

30.05.2008
pl. Bema
godz.18:00

Masa Krytyczna to przejazd przez miasto maksymalnie dużej liczby rowerzystów. Chcemy w ten sposób przypomnieć kierowcom i władzom miasta że rowerzyści są równoprawnymi uczestnikami ruchu drogowego i w ten sposób chcemy być traktowani. Miasta są dla ludzi a nie dla samochodów! Pokażmy że jest nas wielu, że warto tworzyć dla nas odpowiednią infrastrukturę, że rower to doskonały środek transportu i wypoczynku! Być może zaczną nas w końcu zauważać. To zależy również od Ciebie!!!

My nie blokujemy ruchu, My jesteśmy ruchem!

Jeżeli ktoś chce otrzymywać informacje i plakaty na kolejne Masy Krytyczne, prosimy o kontakt na masawroc@wp.pl

czyli uroki życia dla bogatych.

Wyszło nowe pismo "społecznie zaangażowane" pod nazwą !reVOLT. Najświeższy numer do ściągnięcia tu: link
W numerze m.in. o problemie ekonomicznej racjonalności sabotażu. Wydawcą jest sieć blogowa Krytyczne Oko

autorzy piszą w swoim mini manifeście:
"Jesteśmy grupą osób/blogów, które krytycznie patrzą na otaczającą rzeczywistość. Jesteśmy jednym, choć wyłapującym różnorodne obrazy okiem, które śledzi przeobrażenia, rejestruje zmiany, by następnie własnym (wielo)głosem wyrazić ocenę transformacji…"

W piątkową noc 23 maja zmarł Utah Phillips, znakomity bard będący ważną postacią w historii amerykańskiej muzyki Folk. Utah był anarchistą, członkiem związku Industrial Workers of the World. W swoich pieśniach sławił solidarność pracujących, akcję bezpośrednią, pomoc wzajemną, sprzeciw wobec rządów i wojen. Zmarł w wyniku niewydolności serca w swoim domu w Nevada City w górach Sierra Nevada, gdzie mieszkał od 21 lat wraz z żoną Joanną Robinson.

Bruce Duncan Phillips urodził się 15 Maja 1935 roku w Cleveland w stanie Ohio, jego rodzice byli działaczami związkowymi. Lata młodości, nie zawsze spokojne i łatwe spowodowały, że całe życie poświęcał szczególną uwagę tematowi pracujących. Był dumnym uczestnikiem IWW, którego wzrost w ostatnich 10 latach był jego niemałą zasługą.

We włoskich sklepach monopolowych pojawił się nowy hit - tanie wino z wizerunkiem Jana Pawła II - informuje TVN24. Jak twierdzą producenci, tanie wino "papieskie", jest jednym z najpopularniejszych, obok wina typu "Mussolini" oraz "Che Guevara". Słabiej sprzedaje się wino "Hitler". Producenci podkreślają, że "papieża Jana Pawła II znają i cenią, stąd taki krok".

Za sprawa ekipy z Wilna tworząca portal Infopol ukazała się elektroniczna wersja książki Moje miasto. 48 opowiadań o przestrzeni miejskiej.

wersja pdf

W 2002 roku RSA wydał w Gdańsku głośny zbiór nt. przestrzeni miejskiej, zatytułowany „Moje miasto”. Dwu współautorów książki już nie żyje. Pierwszy odszedł Marek „Duże Człowieki” Kłuciński, obecnie zabrakło Piotra Madeja. Poniżej jego text, dotyczący ukochanego Sandomierza, który nazywał po prostu „Sando”.

Sandomierz

Pamiętam stado czarnych ptaków nade mną. Szedłem niedaleko Katedry - mieszkałem wtedy na skarpie - i myślałem o tym, że to moje miasto. Z wyboru. Że właśnie tu przeżyłem parę rzeczy, których nie wymaże żadna siła, nikt, po prostu nie jest to możliwe. I wtedy zobaczyłem te ptaki. Ciemne niebo roiło się od gawronów i kawek. Wydawały się układać w jakieś znaki. Pomyślałem, że to twarz Boga.

Gdy myślę o Sando, od razu przed oczami staje mi droga koło Jakuba. Moja ulubiona. Schodzisz ze Starego Miasta w dół koło Katedry i koło Zamku i idziesz w prawo w dół. Potem do góry. Bruk. Stara chatka z tajemniczymi mieszkańcami, sąsiadami Zamku. Zawsze myślałem, że mieszkają tam Cyganie. Może i tak jest. Tam właśnie ostatni raz widziałem mojego kota Beniamina. Potem zniknął i więcej się nie spotkaliśmy. Naprzeciwko wejścia do Jakuba (to taki stary kościół) stoi ławka. Lubiłem kiedyś na niej siadać i zapalać papierosa. Pamiętam, że właśnie tam przesłuchiwałem nowo-zdobyte kasety. Zawsze wkurzało mnie to, że tamtędy jeżdżą pieprzone samochody. Na szczęście wystarczy tylko skręcić 10 metrów w prawo lub 30 w lewo i jesteś w wąwozie. I jesteś dziki. Tam żaden samochód nie dotrze. I bardzo dobrze.

Poniżej prezentujemy kilka tekstów zmarłego Piotra Madeja. Słowo zostaje:

PRZYJACIEL
Nasza więź
jest taka symboliczna
tyle razy na nią liczyłem
na niej uczyłem się liczyć
jak na liczydle
tyle razy próbowałem przemówić
jak samobójca do lustra
uczynić jakiś gest
który przemieniłby wodę kolońską
w wino galilejskie
Nasz więź jest taka
antyenergiczna
W najważniejszych chwilach
jesteśmy tak sobie bliscy
jak
piec kaflowy i lodówka

PRZEPIS

Twarze ze snu
kruszą
moją twarz na proszek
Tyle sekund upada
w niepamięć
ile twarzy gaśnie
w świetle księżyca
Nic nie pozostaje
kwiatem

WOLNO

Wolność to wonność
co krew odurza
i odchodzi

Wolność to jasność
co mnie z wszystkiego rozbiera
i umieram

Wolność to szczerość
która krzyczy we mnie nagle
potem kwiaty wypluwam

IDEE

Z ekranów i ambon
tłumaczą i rządzą
Okpić cię chcą i użyć
Nie daj się mały
Nie daj się mała nie daj się
Dali ci idee zamiast krwi
Dali ci zasady zamiast woli
Dali ci swoje plecy
Pozbieraj się
Otwórz swoje
Życie na oścież
Nie uciekaj

Dojechałem do ronda
mojego życia
Jeżdżę teraz w kółko
i zastanawiam się
którędy do dzieciństwa

Piotr Madej

7. maja zmarł nagle w Sandomierzu Piotr Madej, jeden z najciekawszych tłumaczy-anglistów średniego pokolenia. Urodzony w Dzierzkowicach na Ziemi Lubelskiej związał się po studiach z Nauczycielskim Kolegium Języków Obcych w Sandomierzu, gdzie z żoną, także tłumaczką, zamieszkał.

Współpracował z Noir sur Blanc (m.in. "Płonąc w wodzie, tonąc w ogniu" Ch. Bukowskiego), Ulicą Wszystkich Świętych ("W cukrze arbuza" R. Brautigana, "Odczytywanie w głębi" M. Sonnenfelda) czy krakowską Miniaturą (przekład z ang. "Tao Te King" czy poezji japońskiej oraz własne wiersze i proza).

W latach 90-tych XX w. współtwórca "Period Theatre", sandomierskiej offowej sceny aglojęzycznej, z którą zrealizował 17 przedstawień.

JOE STRUMMER
niepisana przyszłość
(Joe Strummer - The Future Is Unwritten )
W KINACH OD 6 CZERWCA 2008

Jeśli chcecie poczuć prawdziwego ducha rock’n’rolla, to ten film jest zdecydowanie dla was.

Rozpoczęto prace nad budową wartego miliony dolarów kompleksu rozrywkowego w centrum Bagdadu. Inwestycja powstanie na terenie o powierzchni 50 akrów sąsiadującym z parkiem miejskim.

Budowane w amerykańskim stylu wesołe miasteczko będzie zawierało m.in. skatepark, różnorodne kolejki i trasy tematyczne, scenę z miejscem na koncerty i muzeum. Wszystko w związku z sugestią „sił stabilizacyjnych”, że w Bagdad posiada „braki w kwestii rozrywki”. Generał David Petraeus powiedział, że jest „wielkim entuzjastą” wybudowania w stolicy Iraku Disneylandu.

Wspierana przez pentagon, dotąd nie znana firma C3 zajmie się rozwojem bagdadzkiego Zoo, które wejdzie w skład kompleksu. Park zostanie zaprojektowany przez Ride and Show Engineering (RSE). Założyciele RSE - Eduard Feuer i William Watkins są twórcami Walt Disney's "Imagineering" – projektowego i inżynierskiego oddziału Walt Disney Company. Obecnie działają w RSE, która jest odrębną spółką.