Ruch anarchistyczny

14 lipca w wieku 89 lat zmarł Antonio Serrano Gonzales, pochodzący z Hiszpanii anarchista, uczestnik CNT, bojownik anarchistycznych milicji w wojnie przeciwko Franco, działacz antyhitlerowskiego podziemia we Francji, aktywny propagator anarchizmu w Wenezueli, redaktor pisma El Libertario krytykującego Chaveza z pozycji anarchistycznych.

Antonio urodził się w Maladze w 1919 roku. Jako młody chłopak pracował w zakładzie krawieckim, a w wieku 16 lat wstąpił wraz z całym Związkiem Krawców z Malagi do CNT. Zaczął określać się jako anarchista, a ideałom pozostał wierny do końca życia.

16 lipca 1936 roku wstąpił do anarchistycznych milicji, by stawić czoła prowadzonym przez generała Franco faszystom. W obliczu przegranej wojny domowej przekroczył granicę i tak jak wielu republikanów znalazł schronienie we Francji. Tam też podczas II wojny światowej aktywnie uczestniczył w antyhitlerowskim podziemiu.

Wczoraj, około godziny 4 rano doszło do kolejnego w ciągu ostatnich tygodni ataku faszystów na madryckie centrum socjalne La Traba. Ogień podłożono w głównej bramie, ale gęsty dym szybko rozprzestrzenił się wewnątrz budynku zmuszając mieszkańców do ewakuacji.

Dwójce anarchistów udało się szybko dotrzeć do pożaru ze sprzętem gaśniczym i opanować w płomienie w dość krótkim czasie. To prawdopodobnie uratowało budynek od większych zniszczeń, gdyż ogień już zbliżał się do łatwopalnych elementów konstrukcji. „Faszyści byli świadomi, że wewnątrz są ludzie, szukali ofiar.” – mówi jeden z działaczy La Traby – „Na szczęście obudziliśmy się przed rozszerzeniem ognia i ugasiliśmy go na czas, przed dotarciem do materiałów łatwopalnych i instalacji elektrycznej.”

Poniżej zamieszczamy filmik, na którym widać przez chwilę już opanowany, dogasający płomień, a później rekonesans szkód powstałych w wyniku ataku:

6 sierpnia przed zakładem Cegielskiego w Poznaniu odbyła się akcja informacyjna Ogólnopolskiego Związku Zawodowego Inicjatywa Pracownicza. Informowano pracowników o rządowym planie podziału i prywatyzacji firmy, a także o stanowisku związku w sprawie tego faktu.

OZZ IP nie tylko sprzeciwia się podziałowi i prywatyzacji Cegielskiego, ale zamierza przedstawić własny projekt restrukturyzacji. Przewidywałby on przekształcenie Zakładów w spółdzielnię pracy, której udziałowcami byliby wszyscy członkowie załogi. Związek powołał już specjalny zespół, który we wrześniu ma zaprezentować kompletny plan przekształcenia firmy w spółdzielnię.

Inicjatywa Pracownicza odrzuca plan prywatyzacji polegający na rozprzedaniu po kawałku firmy. Sprzeciwiamy się procedurom, które nie uwzględniają zdania i interesów załogi Cegielskiego.[...] W takich warunkach postanowiliśmy dalej nie czekać i będziemy walczyć o to, żeby Cegielski został przejęty przez jego pracowników - czytamy w oświadczeniu Komisji Międzyzakładowej OZZ IP przy Zakładach Hipolita Cegielskiego Poznań S.A.

Związkowcy nie mają wątpliwości, że rządowy plan wobec Cegielskiego spowoduje w ciągu kilku lat zaprzestanie produkcji i sprzedaż zakładu, a co za tym idzie - likwidację miejsc pracy.

Amadeu Casellas Ramón, anarchista, który przesiedział ponad 25 lat w katalońskich więzieniach już 46 dzień (od 22 czerwca) prowadzi głodówkę. Podczas odbywania kary Amadeu walczył o prawa więźniów, przyłączał się po wszystkich protestów, rebelii i strajków głodowych przeciwstawiając się systemowi niesprawiedliwości. Brak pokory nie był w smak władzom więziennym, które postanowiły ukarać anarchistę za walkę o swoje prawa.

W Hiszpanii można zwolnić więźnia, który odsiedzi 3/4 kary. Amadeu skazano na 30 lat, niecałe 3 lata temu mógł zostać wypuszczony, jednak od tego czasu władze więzienne blokują taką możliwość negatywnym opiniowaniem wniosków o przedterminowe zwolnienie i wydawaniem negatywnych opinii o osadzonym. Należy dodać, że przedterminowe zwolnienia stosuje się powszechnie, również w stosunku do morderców i mafiosów, Amadeu natomiast nikogo nie zabił.

Anarchiści oraz inni aktywiści protestowali wczoraj przed domem pułkownika Aviv Reshef. Reshef kieruje operacją w Ni’lin na Zachodnim Brzegu. Protest był bezpośrednio związany ze śmiercią 10-letniego chłopca, Ahmed Ussam Yusef Mousa. Chłopiec został smiertelnie postrzelony w pobliżu Nil'in. Otrzymał strzał w głowę ostrą amunicją z bliskiej odległości. Podczas protestu anarchistów, policja przyjechała, pobiła demonstrantów i aresztowała 23 z nich.

W Ni'ilin izraelscy żołnierze także 7 lipca zatrzymali 27-letniego Palestyńczyka, który brał udział w demonstracji przeciwko murowi apartheidu. Dziewczynka z wioski nakręciła film, na którym izraelski żołnierz strzela z małej odległości do niego. Miał kajdanki i zawiązane oczy. Ojciec dziewczynki został aresztowany.

Poniżej film nakręcony przez dziewczynkę:

Z powodu złych warunków panujących w więzieniach i przemocy personelu kobiecego więzienia w Bielfeld wobec politycznie aktywnej więźniarki strajk głodowy rozpoczęło ponad 500 więźniów. Protest odbywa się łącznie w 29 więzieniach na terenie całych Niemiec. Do głodówki przystąpiło również 10 politycznych więźniów ze Szwajcarii, Belgii i Hiszpanii.

Anarchistyczny Czarny Krzyż, Red Help oraz inne grupy i organizacje zaplanowały już akcje wsparcia w takich miastach jak Berlin i Hamburg. Mają się obyć pikiety oraz akcje informacyjne na temat walczących o swoje prawa więźniów. Więźniowie w swojej odezwie zaznaczają, że chodzi im o nagłośnienie prześladowań i złych warunków, a w dalszej perspektywie zmiany w systemie więziennictwa - „Celem strajku głodowego jest nagłośnienie prześladowania osadzonych, tyranii personelu, rozmyślnego poniżania, psychicznego terroru, tortur i zmiana życia codziennego wewnątrz zakładów karnych.”

Czytam dokument z 2006 r. Strategia „Wrocław w perspektywie 2020 plus”, który powstał w głowach rządzących Wrocławiem urzędników i polityków konserwatywno-liberalnych. Warto się z nim zapoznać, szczególnie w kontekście obecnego rządu, w którym mamy dominację polityków znanych z wrocławskiej sceny rządzącej (Schetyna, Zdrojewski). Znaleźć w nim można wspaniałe perełki myśli konserwatywno-liberalnej:

Dziś w Warszawie odbyła się kolejna rozprawa Adama Pazuryny. 16 maja 2005 roku, podczas odbywającego się w Warszawie III Szczytu Rady Europy, miała miejsce demonstracja. Pomimo pokojowego charakteru oraz zalegalizowania demonstracji, tuz po jej zakończeniu, policja zaczęła agresywnie napierać na tłum, uniemożliwiając ludziom rozejście się do domów. Przy Alejach Solidarności, na wysokości Placu Bankowego, doszło do zatrzymania 11 osób. Adam został pobitym na komendzie.

Dziś przesłuchano dwóch policjantów oraz jednego świadka. Nikt nic nie pamięta więc sędzina po prostu czytała ich stare zeznania czy zapisy w raporcie i pytała czy to prawda. Sąd postanowił przesłuchać kolejnych świadków. Następna rozprawa odbędzie się we wrześniu.

Antyszczyt w Pradze - film jest autorską relacją ze spotkania ruchu anty-globalizacyjnego podczas szczytu Miedzynarodowego Funduszu Walutowego i Banku Światowego w Pradze. Zapis video w formie para-dokumentu prezentuje najważniejsze wydarzenia, które miały miejsce w dniach 25-27 września 2000 roku. Na filmie zobaczysz akcje na linach w pobliżu Centrum Kongresowego (dzien pierwszy); demonstrację, pochód, walki z policją w pobliżu miejsca obrad MFW i BŚ - grupa niebieska (dzien drugi); oraz otoczoną przez policję demonstrację (dzien trzeci).

http://www.alterkino.org

„Diego” to opowieść życia i walki hiszpańskiego anarchisty Diego Camacho, szerzej znanego jako Able Paz, autor biograficznej książki o Buanaventurze Durrutim jak i kilku innych książek opisujących hiszpański anarchizm jak i anarchistyczna rewolucję w latach wojny domowej. Goldberg w dość ciekawy sposób przedstawił cała historię, gdzie głównie chodziło o ukazanie osobistego zaangażowania głównego bohatera, a w mniejszym stopniu przedstawienie tego co działo się 65 lat temu w Hiszpanii. Dlatego też, konwencja filmu ogranicza się do ukazywania zdjęć i komentarzy do nich samego bohatera, ze skąpymi fragmentami filmów dokumentalnych.

Film Federica Goldberga do pobrania ze strony AlterKino.org

Diego Caumacho rewolucjonistą został dzięki swojej matce. Zniszczona kobieta na zdjęciach, w jego mniemaniu była urodzona rewolucjonistką, to ona właśnie zabierała go jako małego chłopca na wiece anarchistów, gdy miał lat 7 po raz pierwszy był w lokalu CNT. Wspomina on, że gdy wyszedł po 12 latach więzienia na wolność zabrał matkę na wczasy, a ona zdziwiona była, że ktoś jej przyniósł herbatę, ktoś jej usługiwał. Przez całe swe życie, kobieta tak usługiwała innym, los jej nigdy nie oszczędzał, Diego został wtedy jej ostatnim żyjącym synem. Zmarła w 1965 roku.

Pojawił się pomysł wprowadzenia straży obywatelskiej. Idea ta narodziła się w głowach polityków i już u zarania wydaje się poroniona.

Przyjrzyjmy się funkcjom, które wyznaczają straży obywatelskiej politycy, roli jaką ma pełnić. Przede wszystkim nie ma ona stanowić alternatywy dla policji, a jedynie jej rozszerzenie. Mają być łącznikiem między policją a społeczeństwem, członem łączącym elementy heteronomiczne. Oczami i uszami władzy, która posiada koloryt swojski, lokalny.

Prawo, któremu ma służyć straż obywatelska, jest prawem państwowym. Zbiór zasad i norm ustalanych przez urzędników w gabinetach. To samo prawo, które działa uzbrojonym policjantem, będzie działać sąsiedzkimi oczami i uszami, nieuzbrojonymi dłońmi, które ściskamy na co dzień w geście pozdrowienia.

Będąc uszami i oczami policji, jej rozszerzeniem, straż obywatelska będzie tak naprawdę strażą państwową. Nie następuje zniesienie alienacji służb porządkowych, a jedynie zamaskowanie tejże. Osobnicy uczestniczący w straży obywatelskiej będą zobowiązani być lojalnymi wobec władzy a nie wobec społeczności. To policji i urzędnikom będą podlegać, a nie współmieszkańcom.

Tutaj zarysowuje się inny problem. Problem wprowadzania odgórnych zmian. Kto decyduje o przynależności do straży obywatelskiej? Kto nadaje jej uprawnienia? Władza państwowa poprzez swoje instytucje. Kto ją w takim razie kontroluje? Państwo. Ochotnik straży obywatelskiej jest tak samo obcy obywatelom jak policjant.

Urzędnicy natrafili już na problem teoretyczny: Jak ograniczyć uprawnienia straży obywatelskiej by uniknąć nadużyć? Tych nadużyć, na jakie pozwala się policji.

Moim zdaniem nie da się, o ile straż obywatelska będzie cieniem policji i tworzona będzie odgórnie.

Kiedy anarchiści widzieli w straży obywatelskiej alternatywę dla policji podkreślali jej oddolność. Przed alienacją miała chronić ją kontrola społeczna - łącznie z uprawnieniami przyznawanymi służbom porządkowym, podległość wspólnocie, która to rozlicza osoby i ma z nimi nieustannie kontakt. Straż obywatelska też miała się kierować innym prawem niż burżuazyjne - i inną etyką niż państwowa, która jest, jak mawiał filozof, zawsze faszystowska.

Oddolność jest jednym z głównych warunków zaistnienia straży obywatelskiej. Warunkiem koniecznym, ale nie wystarczającym. Innym równie ważnym jest etyka jaką kieruje się wspólnota. Nie każda oddolność warta jest promowania - zdarza się, że jest ona odbiciem idei państwa, jak prawicowe bojówki obywatelskie w USA, przez niektórych nazywanymi anarchistycznymi. Nad tą etyką jednak nie urzędnicy winni sprawować kontrolę, ale sami ludzie, ludzie, którzy odrzucili państwowe wartości.

Krótko mówiąc, by zaistniała straż obywatelska potrzebne są radykalne zmiany strukturalne, aby obywatele mogli zaistnieć. Staż musi się też narodzić w danej wspólnocie i jej tylko podlegać oraz etyce antypaństwowej, ludowej. Inaczej będzie cieniem policji, tak samo obcej, tak samo narażonej na nadużycia, i tak samo nam obcej - jak całe prawo państwowe.

Nota redakcyjna
Tekst opublikowany został w piśmie "Dieło Truda" nr 4, wrzesień 1925 r., s. 7-8. Przedruk w zbiorze "Walka z państwem i inne artykuły" pod red. Aleksandra Skirdy. Tłumaczenie: Iwo Czyż. Anarchistyczne Archiwa 2008.

Anarchizm to pogląd dotyczący nie tylko społecznej strony życia człowieka w tym sensie, w jakim mówią o nim słowniki polityczne, a czasem nasi propagandowi mówcy na wiecach. Anarchizm to pogląd dotyczący życia człowieka w ogóle.

Z przyjemnością zapraszamy Was - uczestniczki i uczestników oraz sympatyków i sympatyczki Federacji Anarchistycznej, osoby stawiające pierwsze kroki jako aktywiści jak i osoby od lat zaangażowane w działalność społeczną na drugi obóz Federacji Anarchistycznej.

Obóz rozpoczyna się 18 sierpnia i potrwa tydzień. Chcielibyśmy aby obóz stanowił miejsce wymiany oraz rozwoju aktywistycznych umiejętności i wiedzy przydatnej na co dzień (i nie tylko), ale także aby był miejscem integracji osób o poglądach wolnościowych. Dokładna lista warsztatów i spotkań ciągle ewoluuje. Jeżeli masz pomysł na jakiś wykład, warsztat skontaktuj się z nami. Mail kontaktowy: oboz@lists.bzzz.net

Baza namiotowa jest położona niedaleko Makowa Podhalańskiego w Beskidach. Jak tam dotrzeć? Musisz dojechać na stację PKP w Makowie Podhalańskim. Tam będą czekać osoby pomagające dotrzeć na miejsce. Daj nam wcześniej znać, o której godzinie przyjedziesz.

Numer komórki obozowej:886678455

Diego. Wspomnienia hiszpańskiego anarchisty - „Diego” to opowieść życia i walki hiszpańskiego anarchisty Diego Camacho, szerzej znanego jako Able Paz, autor biograficznej książki o Buanaventurze Durrutim jak i kilku innych książek opisujących hiszpański anarchizm jak i anarchistyczna rewolucję w latach wojny domowej. Goldberg w dość ciekawy sposób przedstawił cała historię, gdzie głównie chodziło o ukazanie osobistego zaangażowania głównego bohatera, a w mniejszym stopniu przedstawienie tego co działo się 65 lat temu w Hiszpanii. Dlatego też, konwencja filmu ogranicza się do ukazywania zdjęć i komentarzy do nich samego bohatera, ze skąpymi fragmentami filmów dokumentalnych.

Dziś, gdy zdecydowana większość uczestników hiszpańskiej rewolucji już nie żyje, pozostają nam tylko wspomnienia tych, co mieli okazję przeżyć wspaniałe chwile w gorącym okresie lata 1936 roku. Takim wspomnieniem jest też ten film, doskonale dokumentujący to, co chcieli oni przekazać przyszłym pokoleniom.

http://www.alterkino.org

Czerwcową „Ulicę Wszystkich Świętych” rozpoczyna Klaudiusz Wesołek tekstem o przejęciu przez partyjnych aparatczyków władzy ekonomicznej nad Polską. O górnośląskich animozjach narodowościowych pisze Marek Gajda, o sesji naukowej poświęconej „godce śląskiej” – Adam Papierniok. Wileński portal www.Infopol.lt/pl/ użycza recenzji z „Bezdroży dziejów Polski” T. Wyrwy, pióra Lecha L. Przychodzkiego, sytuację i mentalność studentów z roku 1968 i 2008 porównuje Oskar Szwabowski, Janusz Krawczyk zabiera głos w sporze „Naszego Dziennika” i „Lewicy bez Cenzury”, Andrzej Obuchowski przypomina „Mansfield Park” J. Austen, M. Gajda w kolejnej odsłonie opowiada o czwartej edycji „Pilarszczyzny” w Raciborzu, Monika Stopa tłumaczy następny fragment artykułu Dmitrija Sobolewa o szkoleniu niemieckich pilotów przez ludzi Stalina a John Lukacs powraca z rozmyślaniami nt. losów Finlandii. Po nim dwa teksty Vandy Zakrzewskiej nt. Chin – w tym aktualny, dotyczący rozruchów w Weng Xian 28. czerwca. Poza tym stali satyrycy oraz sprawy protestu kobiet w Wałbrzychu i Stowarzyszenia Biedaszyby.

numer w pdf