Ruch anarchistyczny

2 listopada Biuro Bezpieczeństwa Narodowego skontaktowało się z właścicielem budynku, gdzie znajduje się Infoshop Pitch Pipe w Tacoma. Anarchiści z infoshopu organizowali targi książek w dniach 3-4 listopada. Agenci poinformowali właściciela budynku, że stanowi to "zagrożenie dla bezpieczeństwa narodowego", więc zamierzają monitorować budynek w czasie weekendu. W związku z tą wizytą, właściciel budynku zdenerwował się i chciał eksmitować infoshop. Anarchiści uspokoili sytuację z właścicielem budynku, ale musieli pilnować infoshopu przez cały weekend.

4 października w Mińsku odbyła się demonstracja socjalna. Media podają, że podczas demonstracji służby specjalne z OMON-u prowokowały demonstrantów. Władze blokowały także drogę do miasta i nie pozwalały aktywistom opozycji wjechać do miasta na demonstrację. Podczas demonstracji 50 skinheadów neonazistowskich z grupy "Bielaja Wolja" starło się z antyfaszystami. Policja nie interweniowała.

Wideo:
http://www.charter97.org/en/news/2007/11/4/1275/

Serdecznie zapraszamy do obejrzenia pierwszego spektaklu Teatru Fabryka pod tytułem "On"

Spektakl można obejrzeć wchodząc na adres www.wrs.bzzz.net

Teatr Fabryka to jedna z inicjatyw stowarzyszenia Wolność - Równość - Solidarność. Jej celem jest przedstawienie współczesnych problemów politycznych i społecznych z perspektywy młodego pokolenia. Środkiem przekazu jest widowisk jest internet - symbol XXI wieku, powszechnie dostępny, bez cenzury i poprawności politycznej.

Teatr Fabryka zaprasza!

Już niedługo, w dniach od 5 do 11 listopada anarchiści z USA i Meksyku spotkają się na Obozie Antygrancznym na amerykańsko-meksykańskiej granicy w Mexicali/Calexico. Organizatorzy zapraszają wszystkich, którzy mogą przybyć. Czas obozu podzielono na tematyczne dni - mamy zarówno dzień działań przeciwko murowi dzielącemu USA i Meksyk i dyskusje o świecie bez granic; dzień rozmów o działaniach antykapitalistycznych i pomocy wzajemnej oraz szacunku; dzień na którym zostani omówiona taktyka działań przeciw zatrzymaniom; dzień akcji solidarnościowych z oczekującymi na deportację i artystycznej ekspresji itp.

Trailery obozu i antygraniczne filmy są dostępne TUTAJ.

Strona obozu antygranicznego jest dostępna pod adresem http://noborderscamp.org/

W Polsce ukazała się książka Michaela Alberta „Ekonomia uczestnicząca”. Książka ta jest o tyle ciekawa, że zamiast recenzji, aktywiści Praskiej Grupy Anarchistycznej zamierzają przeprowadzić serię dyskusji w Warszawie oraz opublikować tutaj kilka polemik o systemie PARECON i Ekonomii Uczestniczącej proponowanej w książce Alberta. Pierwszym tematem jest „Podział pracy w ekonomii uczestniczącej i anarchistyczne wizje pracy”. Wśród kolejnych tematów będzie „Ekonomia uczestnicząca, mutualizm, kolektywizm i komunizm: Parecon i tradycja anarchistyczna” oraz „Anarchistyczne krytyki PARECONu”.

Teoria anarchistyczna jest pełna krytyki podziału i specjalizacji pracy. Jednym z wielkich krytyków tego podziału był Kropotkin, który wspominał o tym nie tylko w wielu swoich książkach, ale nawet napisał na ten temat odrębne dzieło pod nazwą „Praca umysłowa a praca fizyczna”. Argumentował z rożnych punktów widzenia. Według niego, specjalizacja pracy i permanentny podział prac prowadzi do znudzenia i do sytuacji, gdzie pracownik wykonujący tą samą pracę nie uczy się już niczego nowego. Być może wyjątkiem jest praca intelektualna, jednak dla większości, praca staje się czymś nudnym, bez wyzwań dla tych, którzy są zmuszeni ją wykonywać.

Kropotkin pisał w epoce, kiedy wielu rzemieślników przeszło od tradycyjnej produkcji w warsztatach do pracy w fabrykach i widział, jak monotonna i powtarzalna jest praca podzielona na części, w porównaniu do pracy wykonywanej w całości. Ci, którzy wcześniej byli bardziej twórczy w pracy i eksperymentowali z różnymi innowacjami albo bawili się artystycznym aspektem tej pracy, nagle zostali tego pozbawieni i mieli mniej satysfakcji z jej wykonywania.

Kropotkin, który był naukowcem, nie miał nic przeciwko temu, aby ktoś, kto jest szczególnie zainteresowany jakąś dziedziną wiedzy, został w tej dziedzinie specjalistą. Uważał on jednak, że edukacja musi być różnorodna i że wszyscy odnoszą korzyści, jeśli ludzie czegoś się dowiedzą lub doświadczą w różnych fachach i że świat nie powinien być podzielony na pracowników intelektualnych i pracowników fizycznych. Pracownicy fizyczni tradycyjne zajmują najniższą półkę społeczną i często są pozbawieni kontroli nad częścią swojej pracy. Właściciele wielkich fabryk wiedzieli, że zawsze będą mogli przekonać świat co do tego na czym polega ich rola w kierowaniu pracownikami. Sami pracownicy rzekomo być może są zdolni produkować np. buty, ale o handlu nic nie wiedzą, więc ta specjalistyczna wiedza, którą posiada tylko kierownictwo jest niezbędna.

Filozoficzny i ekonomiczny problem podziału pracy był problemem od dawna – nawet Platon o tym pisał. Platon widział ludzi jako nierównych, a więc nie miał nic przeciwko temu, żeby ci, których uważał za mniej wartościowych można było traktować jak bydło. Problem jest o wiele bardziej skomplikowany w dziełach Adama Smitha. W „Badaniach nad naturą i przyczynami bogactwa narodów” Smith z jednej strony prezentuje podział pracy jako coś, co jest najbardziej efektywne ekonomicznie, a z drugiej strony jako coś, co może psychicznie zniszczyć pracowników. Więc także Smith krytykował podział pracy, choć w polskiej publicystyce dotyczącej Adamie Smitha rzadko się o tym pisze. Schiller i wielu innych prekursorów Kropotkina, a także sam Kropotkin, uważali, że daleko idący podział pracy nie pozwala ludziom na rozwój swojej osobowości. Wśród tych, który szeroko pisali o pracy w swoich dziełach, warto wspomnieć James Guillame’a, który był w pewnym sensie anarchistycznym mentorem Kropotkina.

Kropotkin pragnął sprawnie funkcjonującego przemysłu, ale w przeciwieństwie do Smitha był przeciwny zdobywaniu zysku i kumulowaniu kapitału gromadzonego poprzez coraz bardziej tanią produkcję. Wydajność produkcji miała dla Kropotkina wartość jedynie wtedy, gdy pozwalała pracownikom mniej pracować i zostawało im więcej czasu na inne zainteresowania - na życie prywatne i społeczne. Zwiększenie wydajności nie powinno się odbywać przez wyzysk pracowników. To kapitalistyczna wydajność postawiła produkcję ponad ludźmi. Stało się tak nie dlatego, że ta produkcja była niezbędna do życia, ale ponieważ większa produkcja przy niższych kosztach daje nadwyżkę i zysk właścicielom.

Kropotkin najbardziej wyraźnie opisał te mechanizmy w swojej książce „Pola, fabryki i warsztaty”.(Mamy nadzieję, że niedługo będziemy to tłumaczyć. To jedna z najważniejszych książek anarchizmu, a wielu uważa to za najlepszą książkę Kropotkina. Jednak nie opublikowano jej w języku polskim). Kropotkin opisał tam, w jaki sposób podział pracy faktycznie dzieli pracowników na kasty. Idealny pracownik, w pojęciu kapitalistów, jest maszyną, która powtarza i wykonuje pracę coraz szybciej. Pracownik idealny może wykonać nawet część pracy, ale nie ma pojęcia o całości i musi być koordynowany i kontrolowany. Dlatego Kropotkin zaproponował to, co nazwał „zintegrowaną pracą”, gdzie ludzie mogą pracować równocześnie lub w rotacji w fabrykach i na polach, wykonywać zarówno pracę intelektualną jak i pracę fizyczną, o ile są do tego zdolni.

Ideał zintegrowanej pracy pozostał popularny wśród anarchistów - stosowano go w różnych grupach komunalnych i w kooperatywach. Jego znaczenie w teorii alternatywnych społeczeństw wzrosło w erze post-fordyzmu i znowu zyskało na popularności w erze wysoko wyspecjalizowanej i podzielonej pracy o wysokim poziomie alienacji. Kwestia podziału pracy i humanistyczna wizja człowieka pracy są istotne dla Alberta.

Albert pisze o „pakietach pracy”. Te „pakiety” powinny gwarantować nie tylko różnorodność pracy, lecz również powstrzymywać rozwój hierarchicznych stosunków w miejscach pracy. Albert pyta jak ma wyglądać „równość” w miejscu pracy:

„Co oznaczałoby twierdzenie, że robotnik wykonujący przez cały dzień monotonną pracę przy taśmie, dyrektor kontrolujący wydatki, plany, organizację zakładu oraz menedżer nadzorujący działalność dziesiątków zwykłych robotników mają równy głos w firmie, dla której pracuje?

Nie wszystkie zadania są tak samo atrakcyjne. Nawet w wypadku formalnie demokratycznej rady równy wpływ na decyzje jest nierealny w sytuacji, gdy niektórzy pracownicy wykonują tylko monotonne, meczące zadania, a inni takie, które są zajmujące oraz upodmiotawiąjące i nie tylko podnoszą ich morale i koncentrację, ale również dostarczają im informacji kluczowych dla podejmowania decyzji. Demokratyczne rady pomagają w stworzeniu warunków dla partycypacji oraz odpowiedniego wpływu na decyzje, ale potrzebne jest coś jeszcze, żeby zrównoważyć sumę przydzielonych zadań pod względem wpływu pracy na zdolność do uczestnictwa i dokonywania ocen opartych na posiadanej wiedzy. Jeśli niektórzy pracownicy mają lepsze informacje i większą odpowiedzialność, to zdominują proces decyzyjny w zakładzie pracy i w tym sensie staną się rządzącą „klasą koordynatorów” .

Partycypacyjnym antidotum na korporacyjny podział pracy, wymuszający podział klasowy, jest zasada, że jeśli wykonujesz wyjątkowo nieprzyjemne i uprzedmiotawiające zadania przez jakąś część dnia lub tygodnia, to resztę czasu powinny zajmować zadania przyjemniejsze i upodmiotawiające. Ludzie nie powinni wykonywać przez cały czas tylko monotonnej i nieprzyjemnej pracy bądź umysłowej i dającej satysfakcję. Zamiast tego wszyscy powinniśmy mieć zrównoważony zestaw zadań.”

To że Albert nie popiera przymusowego podziału pracy jest pozytywne. Ale niestety, w przeciwieństwie do Kropotkina i innych egalitarnych anarchistów, nie nalega w jasny sposób na to, aby ludzie dla zasady dzielili się nieprzyjemną pracą. Zamiast tego formułuje zasadę, że w pakietach pracy ludzie powinni mieć różne zadania ocenione na skali „przyjemności” czy „trudności”.

„Nie mówimy tutaj, że lekarze powinni czasem myć baseny, ani że sekretarki powinny co jakiś czas uczestniczyć w seminariach. (...) Krótkotrwały pobyt w innych warunkach – gorszych czy lepszych – nie naprawi niesprawiedliwości związanych z wykonywaniem podstawowych obowiązków.(...) Ponadto wykonywanie tylko elitarnej pracy w jednym miejscu i monotonnej w innych nie podważy hierarchicznej organizacji pracy w żadnym z tych miejsc”.

Z tego powodu wielu anarchistów uważa, że Albert jest czasami niekonsekwentny w sprawie podziału pracy nieprzyjemnej, skoro z jednej strony uważa, że lekarze nie muszą myć basenów, a z drugiej strony z teorii pakietów pracy wynikałoby, że powinni wykonywać trochę brudnej pracy w ramach swoich obowiązków. Czemu więc nie mieliby myć basenów? Czy każdy pracownik ma równe szanse, by odmówić mycia basenów, czy ci niekwalifikowani będą mieli mniejszy wybór? Pytanie jest dość istotnie dla wielu anarchistów, którzy słyszą od czasu do czasu słynny argument antyanarchistyczny: "a kto w anarchizmie będzie myć toalety?" Możemy mieć różne podejścia do tego problemu – ale więcej o tym w trzeciej części tej serii o anarchistycznej krytyce Pareconu. Warto dodać, że nawet jeśli czasami Albert pisze niejasno i można go zrozumieć inaczej, to ci, którzy popierają model Parecon rozumieją przede wszystkim, że każdy powinien myć basen jeśli to stanowi część zadań w danym miejscu pracy.

Warto powiedzieć kilka słów o tym jak anarchiści rozumieją Parecon i jak wprowadzają go w życie. O tym zostało mowa była kilka lat temu na Alternatywym Forum Ekonomicznym w Warszawie, gdzie Żaczek opisał m.in. funkcjonowanie księgarni-kawiarni Mondragon w Kanadzie.

Każdy członek kolektywu jest częściowo kelnerem i kucharzem, myje naczynia, kupuje książki i pracuje przy kasie, sprząta. Każdy robi wszystko. Członkowie kolektywu rozumieją, że może w pewnych dziedzinach gdzie wymagany jest certyfikat (może w księgowości) trudno podzielić pracę, ale wszystkie inne rodzaje pracy wykonują wszyscy w systemie rotacyjnym. W rezultacie każdy wykonuje trochę pracy fizycznej i trochę pracy intelektualnej i wszyscy czują się równi.

Również ważne, kolektywne spotkania są traktowane jako część pracy.

Kolektyw Mondragon uważa, że rotacja pracy nie tylko czyni pracowników równymi, ale daje im narzędzia, aby rozumieć pozycje i pracę innych. Dzięki temu zapobiega się tworzeniu hierarchii.

Ukazał się drugi numer elektronicznego pisma antyautorytarnego "Wyzwolenie".

Do ściągnięcia w dwóch wersjach: "lekkiej" (do rozsyłania mejlami) oraz "ciężkiej" (do ściągnięcia i wydrukowania). Pismo można subskrybować wysyłając mejla na adres: wyzwolenie małpa bzzz.net

W numerze m.in.: Bojkot wyborów 2007 | Dalszy ciąg walk o Ungdomshuset | Represje na Nowej Zelandii | Przeciw rasistowskiej partii w Szwajcarii | Sprawa Andreja i Denisa - represje państwowe w Rosji | Spotkanie "Recyklingu Idei" w Infoszopie | San Sebastian przeciw Falandze | Nestor Machno: Powstanie na Ukrainie | "W obronie wolności" - odyseja hakerska

10 listopada odbędzie się międzynarodowa mobilizacja antyfaszystowska w Pradze, gdzie neonaziści (m.in. z czeskiej sekcji Blood & Honor) planują demonstrację przez żydowską dzielnicę miasta. Więcej informacji wkrótce!

Powstało nowe forum internetowe bośniackich anarchistów. Zapraszają na forum http://com2.runboard.com/bapsbih a także na stronę. http://anarhopunksavezbih.blogspot.com
Narazie nie ma tekstów po angielsku ale możecie kontaktować się z anarchistami przez forum.

We wrześniu, na początku nowego semestru akademickiego anarchiści z Piertozawodska (miasto w północno zachodniej części Rosji, w republice Karelii) rozpoczęli kampanię przeciwko oficjalnemu studenckiemu ciału przedstawicielskiemu na tamtejszym uniwersytecie. Oficjalny "samorząd" studencki nie reprezentuje ani nie robi nic dla studentów, jest za to kontrolowany przez proputinowski ruch młodzieżowy "Nasi".

Zorganizowano również akcję rozdawania ulotek demaskujących poczynania poczynania rady studenckiej, włączając w to oskarżenia o korupcję i skrajne upolitycznienie - oprócz dorocznych juwenaliów, cała reszta wydarzeń inicjowanych przez radę jest związana z organizowaniem poparcia politycznego dla partii Jedna Rosja. W związku ze sprzeciwem wynikającym z zaistniałej sytuacji 28 września powołano do życia "Wolny, Alternatywny Związek Studentów" (ASSP). Najbliższymi celami, jakie postawiła sobie ASSP jest walka z prywatyzacją szkolnictwa wyższego oraz systemem państwowych egzaminów, podczas których dochodzi do korumpowania osób odpowiedzialnych za ich przeprowadzenie przez bogatszych uczniów.

Spotkanie założycielskie ASSP było przeciętnym sukcesem, ale akcja bojkotu podejmowania działań w wraz z oficjlaną rada studencką można nazwać sukcesem anarchistów. W tym roku z oficjalną rada działa o 70% mniej ludzi niż w roku ubiegłym! To z pewnością zaniepokoiło władze Państwowego Uniwersytetu w Pietrozawodsku.

The Iraq war is a tragedy that is increasingly vivid to everyone. The wasted human life and massive scale of destruction being waged by the US government and allied forces is horrifying. This war is being perpetuated by the interests of
the State and business, which benefit directly from war. Iraq is important to them for a number of reasons. It is located strategically in a geographical and military center of power in the middle east. The natural resources of Iraq
compound this importance, despite whatever short term costs a war might have on oil production. The costs of the war to the State are great, both in terms of the economic costs and the loss of support within and around the world. Still
the conquest of power and wealth fuel their lust.

Alterkino.glt.pl udostępniło dla Was kolejne filmy.

Dodaliśmy tym razem następujące pozycje:
1. Earthlings (Mieszkańcy ziemi) - Film sugestywnie i w wyczerpujący sposób obrazuje to, jak bardzo zależni jesteśmy od zwierząt, jeśli chodzi o ubrania, żywność, dostarczanie rozrywki, dotrzymywanie towarzystwa, przeprowadzanie badań naukowych. Pokazuje on również całkowity brak szacunku rodzaju ludzkiego dla świata zwierzęcego. Film opatrzony jest narracją Joaquin'a Fhoenix'a (aktor i obrońca praw zwierząt) oraz muzyką skomponowaną przez wybitnego twórcę muzyki elektronicznej - Mobiego.
2. Przeciwko globalizacji - Jak wywrzeć nacisk na rządzących? Jak zaatakować elity finansowe decydujące o kierunku globalnej gospodarki? Jak zorganizowac się by nasz protest został usłyszany?
Na te i inne pytania starają się odpowiedzieć w praktyce francuscy antyglobaliści skupiający we własnych szeregach młodych ludzi walczących o prawa socjalne, rolników sprzeciwiających się żywności genetycznie modyfikowanej i patentom na ziarno, robotników broniących swoich praw w obliczu drapieżnych, neoliberalnych reform.Barwny tygiel społecznej samoorganizacji skupiający zwykłych ludzi połączonych ideą wspólnej walki o sprawiedliwy świat.

Nakładem poznańskiej Oficyny "Bractwa Trojka" ukazała się druga książka w serii "Teorie oporu", Michaela Alberta "Ekonomia uczestnicząca. Życie po kapitalizmie".

Michael Albert jest amerykańskim ekonomistą i działaczem alterglobalistycznym, a także jednym z twórców koncepcji "ekonomi uczestniczącej". Książka "Ekonomia uczestnicząca. Życie po kapitalizmie", jest pierwszą jego pełną pracą opublikowaną w języku polskim.

28 października będą miały miejsce wybory prezydenckie w Argentynie. Anarchiści od kilku miesięcy organizują kampanię przeciw wyborom. Chcą przekonać ludzi, że prawdziwe zmiany przychodzą z dołu, poprzez samoorganizację. Anarchiści zorganizowali lokalne spotkania i koncerty, plakatowali i drukowali ulotki. Według anarchistów warto organizować się w dzielnicach, w miejscach pracy, w szkołach i uniwersytetach, gdzie mogą rozwijać się komórki społeczne, aby dokonać zmian.

Wiele osób w Argentynie doskonale rozumie stanowisko anarchistów. Poziom rozczarowania politykami także jest wysoki po tym, jak rok temu wygrała partia z antywojennym programem, ale nic w sprawie wojny w Iraku nie zrobiła.

W sobotę w Warszawie odbyły się akcje antywyborcze. Anarchiści krytykowali instytucję rządu oraz oddawanie władzy politykom zamiast korzystania z demokracji bezpośredniej. Oprócz przemówień i rozdawania ulotek odbyły się także happeningi. Zorganizowano wielką wyprzedaż "zużytych gęb" polityków, które zostały zlicytowane przez anarchistów. Jednak nikt nie chciał kupić polityka, nawet za symboliczną złotówkę. Postanowiono także, że zamiast farsy wyborczej lepiej będzie jeśli Kaczyński i Tusk zmierzą się w pojedynku na rewolwery. Obaj politycy starali się jednak oszukać i w efekcie zastrzelili siebie nawzajem.

Policjanci nie interweniowali (jeśli nie liczyć zwyczajowego nękania spisywaniem), gdyż happening nie naruszał ciszy wyborczej (podczas ciszy wyborczej zabronione jest agitowanie NA RZECZ a nie PRZECIW głosowaniu na kandydatów). Fotografie poniżej.

Październik 1917 r. to wielki, historyczny punkt zwrotny w Rewolucji Rosyjskiej. Ten punkt zwrotny polega na tym, że lud pracujący miast i wsi uświadomił sobie prawa do swojego dziedzictwa: ziemi, mieszkań, fabryk, kopalń, transportu i w końcu edukacji, która dotąd służyła pozbawianiu naszych przodków tych bogactw.