Ruch anarchistyczny

W wyniku porozumienia anarchistycznych grup w Turcji, na terenie Istambułu powstanie anarchistyczne centrum i biblioteka. Jest to prawdopodobnie związane z niedawnym porozumieniem pomiędzy różnymi antyautorytarnymi organizacjami, o czym pisaliśmy w wiadomości Powstanie ogólnokrajowa federacja anarchistyczna w Turcji

Kolektyw, który przygotowuje centrum do otwarcia opublikował wiadomość, w której prosi o wsparcie:

Już pisaliśmy na CIA o pierwszych represjach przeciwko Wolnościowemu Forum, które miało miejsce w Samarze podczas szczytu Rosja – Unia Europejska w dniach 16 – 18 maja.

Jak piszą nasi koledzy z Rosji, represje te spotkały nie tylko radykałów - władze nie pozwoliły nawet na publikację dzisiejszego numeru gazety "Nowaja Gazeta". Dwoje dziennikarzy ze stacji "Rio TV", którzy filmowali wydarzenia zostało aresztowanych. Od 10 maja wszystkie lokale inicjatyw, które organizowały Forum, są zamknięte.

4 maja w miejscowość Greensburg w stanie Kansas uderzyło tornado, niszcząc wiele domów i infrastrukturę miasta. Zginęło 10 osób. Kolektyw Kansas Mutual Aid (Pomoc Wzajemna) chciał udzielić ludziom pomocy w tej ciężkiej chwili. Ale gdy anarchiści przyjechali do Greensburg, okazało się że miejscowość została zmilitaryzowana. Zbyt wolno organizowana była pomoc. Ludzie pamiętają jak tragicznie władze reagowały w sytuacji Katriny w Nowym Orleanie, i wiedzą, że lepiej pomagać ludziom bezpośrednio i organizować działania wraz z innymi. Aktywiści z kolektywu Kansas Mutual Aid zaczęli organizować więc pomoc.

Wczoraj znowu wrócili do Greensburga, gdzie pomogli przy remoncie jednego z domów. Chcieli otworzyć lokal, jako bazę w celu koordynacji pracy. Ludzie z jednego z kościołów powiedzieli, że w nim prawdopodobnie będą mogli założyć bazę, więc tam pojechali.

O tym, że Pan Ziemkiewicz, to prawicowy ideolog i piesek kapitału, miałem okazję się przekonać znacznie wcześniej. Już choćby w czasach mojej fascynacji fantastyką, gdy powyższy myśliciel publikował na łamach Feniksa czy Nowej Fantastyki, poza opowiadaniami, także dywagacje natury ogólniejszej. Do dziś pamiętam subtelne rozważania na tematy estetyczne, odbijające aksjomat myślenia kapitalistycznego: „Dobre jest to co się sprzeda! Kto nie jest w stanie zarobić na pisaniu, ten widocznie pisze bzdury”. Proste i wygodne narzędzie utożsamiające najlepiej sprzedający się towar z najwartościowszymi dziełami ludzkiego umysłu. Ale nie o estetyce chcę pisać. Pan Ziemkiewicz pisze przecież teraz do prestiżowych pism reżimowych, wiernie reżimowi służąc. Z krainy sztuki przeszedł do krainy polityki. Dziś w równie dogmatyczny i autorytarny sposób wypowiada się o kwestiach społecznych, bazując na schematach i „zdroworozsądkowym myśleniu”, oczywistościach. Przecież to, że wolny rynek jest najlepszy, może kwestionować tylko idiota, albo co gorsze komunista, zdradziecko pragnący zagarnąć zyski Pana Ziemkiewicza.

Tym razem Pan Ziemkiewicz wziął się za rozprawienie z alterglobalistami. Mielizny jego myślenia ujawniają się przepięknie w tym krótkim tekściku. Pokuszę się o małą analizę bredni zamieszczonych w Rzeczpospolitej.

1.Stereotypy zamiast rzetelnej informacji
Cały wywód rozpoczyna się i opiera na stereotypie kształtowanym przez masowe, korporacyjne media przez wiele lat. Alterglobalista to zadymiarz, człowiek z koktajlem Mołotowa, traktujący protesty jako formę rekreacji, a szczyty typu G8 są dobrą okazją, bo dużo policji, to i adrenalina większa. Dla Pana Ziemkiewicza alterglobaliści to „uliczni rozrabiacy”. No i komuniści. Komuniści zaś to ludzie wielbiący rewolucję, pragnący jej dla niej samej. Przy czym rewolucję rozumie (o ile w ogóle cokolwiek rozumie!) Pan Ziemkiewicz jako zadymy, przemoc i krew. Nie ujmuje jej jako radykalnej przemiany społecznej. Komuniści są też przebiegli, obłudni, pod pretekstem walki z biedą chcą realizować własne partykularne interesy. I nielubiący myślących inaczej. Nakładający łatkę „faszysty” każdemu, kto nie zgadza się na ich wizję rzeczywistości.

Rosatom (Russian Federal Agency on Atom Energy) is planning to build a new international center on enrichment of Uranium to city of Angarsk, which is located just 60 kilometres from Irkutsk and 120 kilomentres from lake Baikal. According to local activists, Rosatom just wants to profit by letting international nuclear industry to leave ecological costs of enrichment process to Siberians. But Siberia has already had more than its share of ecologically harmful industries and other menaces, such as clear-cutting of local forests. This is why local activists of Autonomous Action and from ecological "Lake Baikal movement" will organise a radical ecological protest camp, which is planned to start 15th of July 2007.

Obco, bo zdaje mi się, że oni czasem chcą zaprowadzić raj. Nie chodzi o to im, że coś, co się czasem zdarza, jest wstrętne. Chodzi im o to, że powinno być inaczej. A ja nie wiem, jak powinno być często. Czasami oczywiście też dopada mnie moment zapomnienia i wiem, jak powinno być. Zazwyczaj jednak nie wiem i nie czuje się swojo, gdy mam pisać, jak być powinno.

Doskonale rozumiem, że nie da się realizować tylko negatywnych postulatów. Każdy negatywny postulat (brak przymusu, brak wyzysku, brak wąsów itp.) ostatecznie musi być zrealizowany przez jakieś pozytywne działania. Jasne. Rzecz w tym, że ja mam wrażenie, że anarchiści jednak chyba wychodzą często od pozytywnej wizji. A ja nie. Jestem wielkim zwolennikiem formułowania pozytywnych wizji, bo negatywne są, moim skromnym zdaniem, zawsze bardziej mgławicowe. Ale to negacje są źródłem moich poglądów, nie pozytywne propozycje. Pozytywne wizje istnieją, tak dla mnie ważne, są potrzebne mi tylko jako dopełnienia negatywów, ich uszczegółowienia, dopracowania. Negatywy są rodzajem twardego rdzenia moich poglądów, czymś, przy czym będę się upierał.

Kto wie, może wolę być negatywny w moich podstawowych myślach o tym, bo to gwarantuje większą różnorodność? Lepiej szukać wielu nieeksploatywnych propozycji gospodarczych, niż po prostu szukać sposobów na zrealizowanie anarcho- komunizmu, kapitalizmu, indywidualizmu, prymitywizmu czy jakiegokolwiek innego izmu. Tak samo lepiej zastanawiać się, jak można zmniejszyć udział przemocy w tworzeniu stosunków międzyludzkich niż np. tylko kombinować jak zwiększyć dostęp do broni palnej, by wszyscy ją mieli i przez to nikomu się nie opłacało do nikogo strzelać. Taka różnorodność wydaje mi się dlatego cenna, bo wydaje mi się, że większa ilość możliwości zwiększa wybór. Czyli wolność. A wolność przybliża do szczęścia i oddala od cierpienia.

Aaaaaaaaaaaaaaaaaaamen. J

Jaś Skoczowski

Policja w Kanadzie aresztowała 27 letniego Jeffreya Monaghana. Mężczyzna pracował tymczasowo w Environment Canada (Środowisko Kanady) - państwowej instytucji ekologicznej. Policja podejrzewa, że Jeffrey dostał kopię poufnego dokumentu i wysłał ją do mediów. Dokument dotyczył szczegółów o tym, jak rząd Kanadyjski nie zamierza spełniać swoich obowiązków związanych z wypełnianiem Protokołu z Kyoto.

Jeffrey jest znanym aktywistą anarchistycznym w Ottawe i jest jednym z założycieli tamtejszej księgarni anarchistycznej. Jeszcze niewiele wiadomo o jego sprawie. Grozi mu do 5 lat więzienia za ujawnienie poufnego dokumentu państwowego.

W 1878 r. 29 letni anarchista Giovanni Passannante próbował zabić króla Umberto I nożem. Nie udało mu się. (Umberto został zabity w odpowiedzi za masakrę demonstrantów w 1900 r. przez Gaetano Bresciego .)Passannante dostał wyrok kary śmierci, ale zamiast egzekucji był torturowany i zesłany na Elbę, gdzie w końcu, po wielu latach tortur i złego traktowania zachorował psychicznie i został wysłany do szpitala psychiatrycznego, gdzie zmarł w 1910 r.

Naukowcy w tamtych czasach często twierdzili, że każdy kryminalista jest urodzony z defektem mózgu i często także twierdzili, że każdy anarchista to kryminalista, więc anarchiści mają coś nie tak z głową. Dlatego, kiedy Passannante umarł, naukowcy chcieli zbadać jego mózg. Później, jego mózg został wystawiony w muzeum kryminologii w Rzymie, wraz z jego czaszką i literaturą anarchistyczną.

Od lat ta wystawa budziła kontrowersję. Ten temat był nawet poruszony w europarlamencie. W końcu w piątek Passannante został pochowany w jego rodzinnej wiosce. Oczywiście też nie bez problemu, gdyż wójt chciał zostawić wystawę mózgu, aby móc zarabiać na turystyce.

Rozpoczęły się represje przeciwko Wolnościowemu Forum, które będzie miało miejsce w Samarze podczas szczytu Rosja – Unia Europejska w dniach 16 – 18 maja. W piątek 10 maja policja zorganizowała przeszukanie społecznego centrum, w którym znajduje się siedziba komitetu koordynacyjnego forum wolnościowego. Koordynatorzy planowali urządzić dyskusje i warsztaty w pomieszczeniach centrum.

W sobotę 11 maja budynek centrum społecznego został zamknięty przez miejscowe władze. Przeszukania, a następnie zakaz wchodzenia na teren budynku uniemożliwił również działanie grupom takim jak: Związek na rzecz obrony praw głosujących „Głos”, projektowi „Zachować wolność wypowiedzi oraz wolność zgromadzeń, Dyskusyjnemu klubowi Filmowemu młodzieży i innym.

There has been many different, often opposite understandings in the Estonian public eye concerning the riots that took place in Tallinn and North-East Estonia at the end of April. Unfortunately, a lot of these opinions seem to rather deepen the current conflict than try to resolve it.

The main causes of what happened should not be looked for in the mainstream discourse, which tries to explain everyting on the basis of nationalist approach. We are much concerned, that this type of approach might lead to a proliferation of nationalist mentalities in Estonia – among both, Estonian and Russian communities. But it is important to understand, that the current intense situation originates from the very same nationalist and racist approach. In reality, there should not be ’us’ and ’them’ – there should be people living in Estonia.

Hiszpański serwis anarchistyczny alasbarricadas.org został oskarżony przez lobbingową organizację autorów SGAE o publikację komentarzy czytelników "naruszających dobre imię" punk-rockowego gwiazdora, prezentera telewizyjnego i aktora Jose Ramóna Julio Márquez Martínez znanego pod artystycznym pseudonimem jako “Ramoncín”. Organizacja domaga się 6.000 euro. Warto dodać, że Jose Ramón Julio Márquez Martínez alias “Ramoncín” jest członkiem zarządu SGAE. Serwis rozpoczął stosowną kampanię informacyjną w tej sprawie.

Organizacja SGAE jest hiszpańskim odpowiednikiem polskiego ZAIKS-u. Wsławiła się m.in. tym, że domaga się opodatkowania internetowych połączeń i komputerów, ponieważ jej zdaniem służą one do kopiowania "nielegalnie zdobytych materiałów" objętych prawem autorskim. W tej chwili organizacja otrzymuje już, podobnie jak polski ZAIKS, od państwa pieniądze z opodatkowania czystych dysków CD/DVD, twardych dysków, odtwarzaczy MP3, drukarek, tonerów, kserokopiarek, aparatów i kamer cyfrowych oraz kart pamięci.

W sieci w związku z tym trwa ciągła walka z tą organizacją. Po wpisaniu w googlu słowa ladrones (hiszp. złodzieje) pojawi się spis stron traktujących o praktykach tej organizacji.

Ustalenie nowych właścicieli KÖPI okazało się wcale nie lada zadaniem. Całe dwa dni trwało zbieranie informacji, wydzwanianie, i potwierdzanie sprzecznych informacji w tym celu. W międzyczasie stało się jasne że finansowy światek inwestorów, bankierów i spekulantów zamieszanych w sprawę przetargu KÖPI, zdawał sobie od dawna bardzo dobrze sprawę z faktu że firma, której nazwa zostanie ogłoszona jako nowy właściciel projektu stanie się natychmiast obiektem radykalnej ogólno-europejskiej kampanii środowisk wolnościowych i anty-kapitalistycznych. Dlatego na przykład firma, która bezpśrednio wytargowała KÖPI w trakcie aukcji... nie jest wcale właścisielem, natomiast firma dla której był ten obiekt kupowany nagle zniknęła z pola widzenia. W międzyczasie wyszło jeszcze wiele innych finansowych zawikłań przez które sympatycy KÖPI musieli przebrnąć (bagno świata finansiery jest mocno nieprzejrzyste dla ludzi nie zajmujących się na co dzień ekonomią; zresztą nawet wszystkie mainstreamowe media dały się oszukać!)

1. Anarchiści są materialistami. Rozumiemy, że obecna organizacja społeczeństwa opiera się na realnych i konkretnych podstawach: rozumiemy, dlaczego są biedni i bogaci, dlaczego są rządzący i rządzeni, dlaczego na masową skalę mamy do czynienia z głodem i cierpieniem – wiemy też, jak to zmienić. Religia postrzega te sprawy jako dane od Boga i do zaakceptowania; biedni zostają wynagrodzeni po śmierci w zamian za pogodzenie się z ich losem na ziemi. Oznacza to, że anarchizm i religia znajdują się w diametralnej opozycji.

2. Religia, z natury swojej, musi być autorytarna – w mniejszym lub większym stopniu. Musi opierać się na „wierze”, posłuszeństwie. W rzeczywistości mamy do czynienia z kościołami które odgrywają szczególną rolę w ucisku kobiet, homoseksualistów i wszystkich, którzy dążą do zmian w tradycyjnej autorytarnej rodzinie. Odgrywają one znaczącą rolę w tłumieniu seksualności. Nie jest zbiegiem okoliczności, że fundamentaliści wszystkich religii, od Iranu po Irlandię, są na czele ruchów degradujących pozycję jaką wywalczyły sobie kobiety w miejscu pracy oraz poprzez rewolucję seksualną.

3. Mocna pozycja jaką religia ma w Irlandii nie może być postrzegana wyłącznie jako skutek działania czynników historycznych, dzisiaj oferuje ona coś czego wielu ludzi pragnie. „Tłumaczy” wszelkie rodzaje naturalnych i osobistych katastrof jako „wolę Boga”. Oferuje nadzieję w świecie pełnym nieszczęścia, ignorancji, biedy, frustracji i wyobcowania – obietnica lepszego życia po śmierci jest wymownym dodatkiem. Sposobem na odebranie religii tej podstawy działania jest zapewnienie dużo lepszego życia, nie po śmierci, lecz teraz.

4. Aby złamać potęgę kościołów potrzebujemy strategii, która byłaby połączeniem naszej wizji lepszego świata tu i teraz oraz starcia, które prowadzi do konfliktu z klerem i ukazuje religię jako podporę status quo stojącego na drodze ich potrzeb i pragnień. Należy skonfrontować hipokryzję i autorytarność kościołów.

Kwietniową edycję "Ulicy Wszystkich Świętych" rozpoczyna Anna Kamińska rozważaniami nad Levinasowską obsesją odpowiedzialności. O reportażach i rozważaniach Ryszarda Kapuścińskiego piszą Agnieszka Brytan i Lech L. Przychodzki, Marcin Waciński wykłada główne założenia religii katarów, prof. Stefan Symotiuk recenzuje tom "Umysł zniewolony 2. Neoliberalizm i jego krytyki" pod red. E. Majewskiej i J. Sowy, prowokujący, jak zazwyczaj, weteran RS@ "Lu" Soroka twierdzi, że dobrze być esbekiem, zaś "Anastazy" Wiśniewski rozpowszechnia sztukę abstrakcyjną nad Newą, Prócz tego o powitaniu wiosny we wrocławskim BWA akcją J. Starzyńskiego, A. Grzondziela i T. Niewiadomego oraz 93-letnim kosmonaucie, Cesare Massano. Przemek Leniak protestuje przeciw posunięciom reprezentantów PO z lubelskiego Ratusza a Bartek Świderek wciąż włóczy się po rumuńskiej Transywanii. Tylko w Necie suplement, przygotowany przez ACK - Warszawa.

Jak zwykle do poczytania tutaj.

W czwartek 3 maja w Dhahariya około 75 Palestyńczyków wspieranych przez aktywistów z Palestinian Solidarity Project i izraelskich anarchistów przybyło w miejsce blokady drogi łączącej Dhahariya z drogą do Hebronu. Grupa przywiązała liny do bloków skalnych i usunęła pierwszy z nich.

Gdy zgromadzeni rozpoczęli usuwać drugi głaz z blokady, przyjechały dwa wojskowe dżipy. Pomimo żądań żołnierzy, by zaprzestać dalszej rozbiórki blokady, ludzie kontynuowali przesuwanie drugiego bloku skalnego. Stróże porządku zaczęli spychać zgromadzonych z drogi oraz jechać dżipem na ciągnących linę. Tego dnia nie przesunięto drugiego bloku kamiennego, po usunięciu którego powstała by luka, przez którą mógłby przejechać samochód. Pod dwóch dniach, w sobotę 5 maja izraelskie siły okupacyjne ponownie ustawiły kompletną blokadę.