Ruch anarchistyczny

Dziś, w warszawskim salonie „Krytyki Politycznej” odbyła się dyskusja o ruchu anarchistycznym obecnym i przeszłym, na kanwie książki Piotra Laskowskiego „Szkice z dziejów anarchizmu”. W panelu oprócz samego Laskowskiego uczestniczył prof. Daniel Grindberg i kilku luminarzy sceny alternatywno-medialnej: Kazimiera Szczuka, Ewa Majewska i Marek Piekarski.

Większą część spotkania zajęły dyskusje panelistów, którzy przedstawiali swój sposób odczytywania ruchu anarchistycznego, oraz jego odzwierciedlenia w książce Laskowskiego. Kazimiera Szczuka widzi anarchistów jako część większego ruchu alternatywnego, niejako jego człon przeznaczony do zadań specjalnych (np. marznięcie w -20 stopni w obozie w Rospudzie, robienie hałasu, itp.), dzięki któremu bardziej elitarna część ruchu może budować swój wizerunek w kampaniach ekologicznych, feministycznych, itd i zdobywać głosy w wyborach. Marek Piekarski oznajmił nieistnienie ruchu anarchistycznego, który jego zdaniem nie prezentuje sobą nic interesującego. Nie zapomniał jednak przypomnieć o swoich własnych zasługach jako anarchisty, które umożliwiły osiągnięcie punktu, w którym obecnie znajduje się według niego ruch anarchistyczny. Daniel Grindberg podkreślił ludyczny charakter obecnego anarchizmu, który jego zdaniem nie ma nic wspólnego z poważnym podejściem anarchistów XIX wiecznych. Ten wątek został podchwycony przez młodego trockistę z sali, który oznajmił, że współcześni anarchiści nie są godni, by zasługiwać na to miano, gdyż nie są gotowi oddawać życia za swoje idee.

Nie da się uniknąć wrażenia, że uczestnicy ruchu czują wielki dyskomfort porównując obecną swoją działalność ze zmitologizowaną przeszłością i zbyt wybujałymi ambicjami. Stąd się bierze zaciekłość w negowaniu wciąż rozwijającej się myśli wolnościowej i jej wielu codziennych przejawów. Rozczarowanie brakiem możliwości osiągnięcia wyidealizowanych osiągnięć rewolucyjnej przeszłości prowadzi często do powrotu do „domyślnej” ideologii naszych czasów – liberalizmu.

Nakładem poznańskiej Oficyny "Trojka" ukazała się książka rosyjskiego anarchisty Wolina pt. "Nieznana rewolucja. 1918-1921"

Książka Wolina jest najważniejszą anarchistyczną historią Rewolucji Rosyjskiej. Została napisana przez naocznego świadka, który sam brał aktywny udział w wydarzeniach, które opisuje. Podobnie jak historia Rewolucji Francuskiej napisana przez Piotra Kropotkina, praca ta odkrywa coś, co autor nazywa "nieznaną rewolucją", tzn. społeczną rewolucją ludową, która jest czymś innym niż bolszewicki zamach stanu. W ocenie Wolina Rewolucja Rosyjska była czymś więcej niż tylko historią Kiereńskiego i Lenina, socjaldemokratów, eserowców, czy nawet anarchistów. Była eksplozją masowego niezadowolenia, ale także masowej, twórczej, fundamentalnej, spontanicznej, nie-politycznej, prawdziwie społecznej rewolucji, takiej, jaką przewidywał Bakunin pół wieku wcześniej.

10. kwietnia w dzielnicy Szwederowo w Bydgoszczy z inicjatywy nieznanych sprawców powstała nowa ulica: Jagtvej. Jagtvej biegnie od ul. Ugory na północny-wschód, informują o tym namalowane na ścianach bloków tabliczki. Poprzednio w tym miejscu była uliczka bez nazwy. Nowa nazwa ulicy nawiązuje do ulicy w Kopenhadze, przy której stał Dom Młodzieży (Ungdomshuset) zburzony ponad miesiąc wcześniej. Czyn stworzenia ulicy był aktem solidarności graficiarzy bydgoskich z międzynarodowym ruchem squatterskim.

10. kwietnia w dzielnicy Szwederowo w Bydgoszczy z inicjatywy nieznanych sprawców powstała nowa ulica: Jagtvej. Jagtvej biegnie od ul. Ugory na północny-wschód, informują o tym namalowane na ścianach bloków tabliczki. Poprzednio w tym miejscu była uliczka bez nazwy. Nowa nazwa ulicy nawiązuje do ulicy w Kopenhadze, przy której stał Dom Młodzieży (Ungdomshuset) zburzony ponad miesiąc wcześniej. Czyn stworzenia ulicy był aktem solidarności graficiarzy bydgoskich z międzynarodowym ruchem squatterskim.

W Sieci jest już marcowy numer "Ulicy Wszystkich Świętych". Tym razem zaczyna Wojtek "Hryń" Mazur (RS@ z N.Y.) artykułem nt. "Teorii konspiracji 911". Po nim - www.nezakladnam.cz i czeski sprzeciw wobec tarczy antyrakietowej USA, "Netówka" - dotycząca tarczy i stosunków Polska-NATO, zakończenia: głośnego tekstu profesorów Mearsheimera i Walta o "Izraelskim lobby" w tłum. Vandy Zakrzewskiej i oceny Powstania Warszawskiego, pióra Jana Sidorowicza z Montrealu, rozważania Wojciecha Kajtocha o uczelnianej lustracji i ciekawy tekst dawno nie publikującego w "Ulicy..." Andrzeja Obuchowskiego o uwikłaniach metodyki "naukowej". Poza tym Bartłomiej Świderek o Transylwanii i Marcin Waciński o historii kataryzmu.
W wersji "papierowej" numer wzbogaca wkładka z kolorowymi reprodukcjami obrazów zmarłego 11 lat temu przyjaciela ekipy miesięcznika - Janusza Sokołowskiego.

numer można czytać tutaj

Warto zapoznać się z najnowszą publikacją portalu anarkismo.net, na temat insurekcjonalizmu. Możemy w niej przeczytać 2 ciekawe artykuły, które naświetlają ów problem. Istnieją środowiska anarchistyczne (głównie w USA, skupione wokół takich pism jak „Barykada” czy "Killing King Abacus") w których idea powstań i wystąpień zbrojnych jest dość rozpowszechniona.

Pierwszy tekst, "Anarchizm, powstania i insurekcjonalizm" to napisany przez Joe Blacka przegląd historii powstań anarchistycznych oraz rewizja nowoczesnych idei isurekcjonalizmu z punku widzenia anarchokomunisty.

O sprawie Josha Wolfa pisaliśmy już na CIA. Josh został uwięziony w sierpniu 2006 za odmowę przekazania federalnej ławie przysięgłych nagrania z demonstracji przeciw G8 w San Francisco. Dziś został wypuszczony z więzienia federalnego w Kalifornii po siedmiu i pół miesiącach.

Nowe numery anarchistycznego magazynu z Europy Wschodniej „Abolishing the Borders from Below”

W marcu 2007 ukazał się kolejny #28 numer tej od ponad 5 lat regularnie ukazującej się anglojęzycznej anarchistycznej publikacji, w ramach której współpracuje około 40 działaczy anarchistycznych z niemal wszystkich regionów Europy Wschodniej. Tematem przewodnim ABB #28 są „kolektywy i anarchistyczne formy organizacji”.

W międzyczasie berlińska redakcja magazynu przygotowuje już kolejny, majowy numer, w którym wiele miejsca znajdą materiały poświęcone „aktualnym walkom i niepokojom pracowniczym w Europie Wschodniej" widziane z anarchistycznej perspektywy. Wszelkie grupy anarchistyczne z kraju zainteresowane opublikowaniem w nadchodzącym Abolishingu materiałów na ten temat proszone są o kontakt z redakcją: abolishingbb@riseup.net

Dłuższy czas na rynku wydawniczym obserwuję zjawisko, które z każdym rokiem zdaje się nasilać. Wychodzi mianowicie moc książek historycznych, które prezentują tzw. obiektywny punkt widzenia. Wiele z tych publikacji dotyczy postaci, które tworzyły ruch lewicowy na przestrzeni dziejów, a które zbrzydły zdecydowanie mieszkańcom Kraju Nadwiślańskiego. Publikacje na ich temat były bowiem pisane obrzydliwym, wręcz martyrologicznym językiem pełnym idealizacji. Do tego zawierały mnóstwo przekłamań historycznych.

Teraz natomiast króluje ów „obiektywizm”. Natknąłem się dzisiaj w księgarni na książkę pt. „Karol Marks” Francisa Wheena. Pełen złych przeczuć przystąpiłem do czytania krótkiego opisu treści, który często znajduje się na okładce. Pierwsze zdanie (!) zbiło mnie z tropu swoim „obiektywizmem” i znajomością tematu. Nie doczytałem zajawki do końca. Sami oceńcie, czy można nie p…, znaczy nie podrapać się w głowę, jak się czyta zupełnie z początku następujące słowa: „ Świeckie bóstwo komunizmu, a zarazem szatan wcielony, obwiniany o całe zło XX wieku. Śledzony przez pruskich szpiegów groźny anarchista i wiktoriański ojciec rodziny." Pomijam już takie określenia jak „szatan wcielony”, ale skoro Marks był anarchistą, to może przyczyny rozpadu pierwszej międzynarodówki wynikły z nieporozumienia? Jej część (w której był Bakunin, a określał ją jako antyautorytarną), wystąpiła z niej w 1872, bo uważała przywództwo Marksa i jego zwolenników za centralistyczne. A tu się nagle okazuje, że Karol był anarchistą, to może się nie dogadali? A może autor „Kapitału” był tajnym agentem Międzynarodowych Braci, a ów zarzucany mu centralizm wprowadził dla niepoznaki?

Dla przeciwwagi, w książce Edwarda Radzińskiego pt. „Aleksander II - Ostatni wielki car” możemy przeczytać o Bakuninie, który jest rzekomo odpowiedzialny za „rozpropagowanie marksizmu w Rosji”, oraz, że „był jego [marksizmu] główny, propagatorem”. Pomijam już, że w książce znajduje się bardzo duża ilość „faktów” niezgodnych z prawdą, a większość sylwetek terrorystów Narodnej Woli opracowanych przez autora, to zwykłe paszkwile. Wracając do Bakunina - w 1869 roku w Locarno przełożył na Rosyjski I tom „Kapitału”, jednak było to jeszcze przed rozpadem międzynarodówki. Można więc powiedzieć, że miał wkład w popularyzację marksizmu w Rosji. Jednak po konflikcie teoretycznie wspierał ruch narodnicki, w którym w większości odrzucano marksizm i dialektykę na rzecz teorii dziejów wywodzącej się od Hercena. Napisanie, że Bakunin był „głównym propagatorem marksizmu” jest zwyczajnym przekłamaniem.

Więziony anarchista, Carlos Zamalea prosi o pomoc. Właśnie rozpoczął strajk głodowy, protestując w ten sposób przeciwko ciągłemu prześladowaniu go przez strażników, którzy zabierają jego paczki z jedzeniem i nie respektują jego praw. Carlos uważa, że został uznany przez władze za niebezpiecznego więźnia w związku z jego prośbą o deportację.

W czasie pobytu w miejscu odosobnienia (rozpoczęło się w 1998) w specjalnym więzieniu w Arizonie Carlos został pozbawiony jedzenia oraz niezbędnych lekarstw. Rasistowscy strażnicy znęcali się nad nim fizycznie oraz psychicznie. Kilka razy zaatakowano go gazem, oraz pozbawiono wszelkich prywatnych przedmiotów.

W grudniu 2005 Carlos został przeniesiony do normalnego więzienia (ASPC-Buckeye), ale w lipcu 2006 został przeniesiony znów do izolatki w związku z fałszywymi oskarżeniami, że wywoływał „niepokoje”. Decyzja o ponownym przeniesieniu w miejsce odosobnienia zapadła podczas tzw. „sekretnego procesu”.

Ostatnimi czasy na różnorakich forach internetowych, serwisach niezależnego przepływu informacji pojawiają się co raz to większe rewelacje na temat wzajemnych antagonizmów wewnątrz ruchu identyfikującego się z pro-pracowniczą odmianą anarchizmu. Z jednej strony słyszymy o wewnętrznych rozbiciach, atakach personalnych, z drugiej plotki na temat tej czy innej frakcji anarchosyndykalistycznej.

Powołanie Związku Syndykalistów Polski wielu odebrało jako przytyk wobec działaczy z OZZ IP. Sam będąc członkiem tej drugiej, ucieszyłem się bardzo na wieść o kolejnej organizacji syndykalistycznej, bo nie uważam, iż wszyscy powinniśmy iść pod wspólnym logo, ale raczej we wspólnym kierunku. A kierunkiem tym jest obrona praw pracowniczych i pobudzanie do tego aby, jak pisał Abramowski "reforma socjalistyczna zawsze oznaczała przemianę samego robotnika" (E.Abramowski Etyka a Rewolucja).

Jednak już czytając pierwsze internetowe reakcje na powołanie ZSP wielu ludzi odebrało to jako działanie na niekorzyść samej OZZ IP. Uważam to za nonsens, aby powoływać organizację anarchistyczną, aby zaszkodzić innej. Wiem natomiast, iż szereg organizacji mieniących się anarchistycznymi stosuje takie działania. Nie wiem jak jest w przypadku samej ZSP, ale mam gorącą nadzieję, że spotkamy się nie raz na wspólnych manifestacjach. Liczymy również na waszą obecność na manifestacji 19.04. we Wrocławiu przeciwko łamaniu praw pracowniczych przez firmę Impel.

Apeluję tym samym, do wszystkich osób identyfikujących się z anarchosyndykalizmem, ideałami pro-społecznymi, oddolną demokracją bezpośrednią, aby zaniechały personalnych ataków oraz zabawę w dużą politykę.

Nie wierzę w to, że nie możemy się dogadać po ludzku...

Dłógi (OZZ IP)

W niedzielę, 1 kwietnia o godzine 2:00 zmarł 18-letni Stanisław Korepanow. 27 marca, Korepanow został zaatakowany przez bandę faszystów w Iżewsku. Korepanow był w śpiączce ponieważ jego czaszka została otwarta i odsłonięty został mózg. Miał operację na otwartej czaszce, ale pozostawał od kilku dni w śpiączce i nie przeżył.

Nieznana dotąd organizacja Radykalny Front Anty-Niewolniczy w grupie około 100 osób przejęła zbrojnie budynki polskiego rządu! Kilku posłów, ochrona i paru antyterrorystów zostało związanych i przywiązanych do biurek. RFAN są uzbrojeni i nie oddadzą Wiejskiej.

Informujemy na bieżąco:
21.30 - Do brzegu w okolicach Kołobrzegu dobiły irlandzkie barki desantowe wyładowane uczestnikami FA Dublin, WSM oraz IWU, w sumie w sile około 10 tysięcy ludzi i 104 tysięcy pint giunessa zdobytego podczas pośpiesznego gromadzenia prowiantu na drogę (wydane przez sekcje związku działające w browarach Giunesa oraz hurtowniach Tesco i Musgrve). Według relacji świadków, pierwszy na brzegu, z pieśnią na ustach i gitarą w ręku wylądował znany bojownik Ruszak, posiłki mimo pewnych problemów z orientacją w czasoprzestrzeni ruszyły na Koszalin, gdzie z pomocą lokalnych mieszkańców rozgonili Festiwal Chórów Policyjnych od lat wykańczający psychicznie mieszkających w pobliżu, policjanci ze skruchą wyznali, że tak im generalicja kazała, po czym przyłączyli się do Kolumny Krosiego, która podjęła marsz w przybliżonym kierunku na Szczecin i dalej na Berlin

21.20 - Tymczasowa Komuna Warszawy jednogłośnie zdecydowała o przetopieniu pomnika Romana Dmowskiego na rury kanalizacyjne.

W nocy z 30 na 31 marca nieznani sprawcy natchnieni wieściami o dzisiejszym dniu solidarności z Ungdomshuset powiesili w Poznaniu na wiadukcie transparent, który ku uciesze czytelników załączamy na zdjęciu.

Słowa otuchy dla ludzi wciąż przebywających w więzieniach od solidaryzujących się z nimi Poznaniaków:

Życzymy naszym braciom i siostrom z Kopenhagi szybkiego wypuszczenia wszystkich zatrzymanych obrońców Domu, oraz tego, żeby miasto poszło po rozum do głowy i szybko udostępniło młodzieży nowy dom. Nie zatrzymamy się, dopóki nie dostaniemy nowego domu. A jak już dostaniemy nowy dom, to i tak się nie zatrzymamy!

Poza tym, Porozumienie Środowisk Anarchistycznych z Polski północno-zachodniej wydało z okazji dzisiejszego dnia ulotkę o Ungdomshuset, która była rozdawana na masach krytycznych m.in. w Poznaniu i Bydgoszczy. Ulotka do przeczytania TUTAJ

Na irlandzkich targach książki, zorganizowanych przez m.in. Workers Solidarity Movement, miała miejsce prelekcja na temat działalności i dorobku Williama Thompsona. Warto zapoznać się z dorobkiem intelektualnym tej postaci, której idee wpłynęły potem na głównych teoretyków anarchizmu i komunizmu. TU JEST DOSTĘPNE nagranie, na którym możemy usłyszeć prelegenta - Paula Bowmana, mówiącego o Thompsonie.

William Thompson (1775 - 1833) był jednym z pierwszych, który krytycznie zajął się polityczną ekonomią. Podjął próbę, by zmienić ją tak, aby możliwe było zaistnienie odpowiednich warunków sprzyjających klasie pracującej. Pochodził z angielsko-irlandziej rodziny ziemskiej. Został głównym teoretykiem rodzącego się ruchu spółdzielczego.

Jego testament, by przekazać miejscowej kooperatywie swój majątek po śmierci zaowocował najdłuższym procesem w historii irlandzkiego prawodawstwa, bowiem rodzina walczyła o anulowanie ostatniej woli Thompsona.