Ruch anarchistyczny

Nie ma to tamto, czasy Robin Hooda dawno za nami, rewolucja gdzieś daleko za horyzontem, a fundusze na działalnośc skądś czerpać trzeba.

Dlatego Federacja Anarchistyczna Śląsk oraz kolektyw Berza, ogniście agitują na Disco Party, z którego dochody zostaną przeznaczone na działalność FA Śląsk.

Startujemy w sobotę 16 lipca, godz. 19.00 ul. Dworcowa 2 Ruda Śląska Chebzie - kończymy... to się dopiero okaże.

Szaleństwo!
- Drink Bar
- porywające rytmy DJ Różowej Pantery
- food
- kacowy zawrót głowy

Podczas benefitu będzie się można dowiedzieć na jakie konkretnie cele zostaną przeznaczone zebrane fundusze.

Kto nie wpada ten z policji !!!

WJAZD 5 ZŁ !!!

Apelacyjny sąd w Belgradzie w dniu 1 lipca uchylił decyzję o uniewinnieniu tzw. "Szóstki z Belgradu". Przypomnijmy, że 4 września 2009 r. aresztowano członków Inicjatywy Anarchosyndykalistycznej z Belgradu. Zostali oskarżeni o “międzynarodowy terroryzm”. W tej sprawie była prowadzona międzynarodowa kampania solidarnościowa.

W dniu 16 czerwca 2010 r., wszyscy zostali uniewinnieni, jednak sąd apelacyjny uchylił wyrok uniewinniający. Uchylenie dotychczasowego wyroku oznacza nowy proces dla anarchistów.

Co najmniej dwieście osób odniosło rany w starciach policji z przeciwnikami budowy linii szybkiej kolei TAV na północy Włoch, w pobliżu granicy z Francją. Wśród rannych - według najnowszych informacji - jest 188 policjantów i karabinierów. Starcia potępił prezydent Włoch Giorgio Napolitano, który nazwał je "działaniami wywrotowymi" i opowiedział się za stanowczością wobec prowokatorów zajść.

Według sił porządkowych wśród ponad 50 tysięcy manifestantów byli także członkowie Czarnego Bloku. Podczas kilkugodzinnej bitwy w lesie w pobliżu miejscowości Chiomonte w dolinie Val Susa w Piemoncie, aresztowanych zostało pięciu protestujących. Duża grupa przedarła się na teren budowy kolei. Dla bezpieczeństwa policja nakazała przerwanie robót i ewakuację.

Budowa, w ramach której powstanie gigantyczny tunel kolejowy w Alpach, zniszczy w nieodwracalny sposób tamtejsze środowisko naturalne - twierdzą uczestnicy ruchu "No TAV".

Protesty przeciwko budowie linii szybkiej kolei TAV, która do 2025 połączyć ma Turyn z Lyonem, trwają od chwili podpisania przez Włochy i Francję umowy w tej sprawie w 2001 roku. To one sprawiły, że w ciągu dziesięciu lat prace nie posunęły się naprzód. Plac budowy w Chiomonte otwarto w końcu ubiegłego miesiąca, gdy upływał termin uzyskania unijnych dotacji dla tej inwestycji w wysokości ponad 300 milionów euro. Budowa linii kosztować ma blisko piętnaście miliardów.

Wszystkie informacje na ten temat są tymczasowo usunięte na prośbę zatrzymanych. Sprawy przeciwko aresztowanym są ciągle w toku i ze względu na ich bezpieczeństwo wszystkie materiały są tymczasowo wstrzymane od publikacji.

Znany holenderski program dziennikarstwa interwencyjnego w radiu Argos wyemitował w sobotę materiał o wyzysku w agencji pracy tymczasowej OTTO Workforce. Jako materiał do programu posłużyły informacje dostarczone przez Anarchistyczną Grupę Amsterdam i Związek Syndykalistów Polski. Dziennikarze przeprowadzili wywiad z Pawłem, jednym z pracowników poszkodowanych przez OTTO, od którego zaczęła się cała kampania przeciw firmie.

Dziennikarze odwiedzili hotele robotnicze zarządzane przez OTTO i wyczerpująco opisali tragiczne warunki zakwaterowania, które w nich panują. Pracownicy opisali, jak są zmuszani do płacenia 300 euro miesięcznie za małe pokoje, gdzie niekiedy stłoczonych jest nawet 6 osób. Próby wyprowadzenia się do innego miejsca zakwaterowania kończyły się często wypowiedzeniem umowy przez firmę. Według OTTO, firma w ogóle nie zarabia na hotelach. Opisano też system kar i potrąceń z pensji, który oficjalnie - według zapewnień prezesa OTTO, Franka van Goola - w ogóle nie istnieje.

Jednak w czasie prawie półrocznej kampanii przeciw OTTO zgromadzono wystarczająco dużo dowodów na nieuczciwość firmy. Słuchacze raczej nie będą mieli wątpliwości, że prezes OTTO nie mówi prawdy. W ten sposób pieczołowicie tworzony wizerunek medialny OTTO, jako firmy atrakcyjnej dla pracowników, a nawet prowadzonej przez filantropów, powoli się rozwiewa.

Wczoraj na cmentarzu Montjuic w Barcelonie odbyła się ceremonia odsłonięcia pomnika CNT ku czci ofiar frankizmu. Ceremonia była ostatnim wydarzeniem w ramach obchodów 100-lecia istnienia tej organizacji i pierwszym w cyklu obchodów 75 rocznicy rozpoczęcia rewolucji hiszpańskiej.

Podczas odsłonięcia zebrało się kilkaset osób, w tym weteranów wydarzeń wraz z rodzinami. Pomnik ma upamiętniać wszystkich tych, których oddali swoje życie walcząc o swoje ideały, lub byli za tę walkę poddawani represjom. Te idee są wciąż żywe w obecnym pokoleniu aktywistów.

http://memorialcnt.wordpress.com/

Zdjęcia z uroczystości są dostępne na stronie CNT.

Pracownicy państwowego Wydziału Zarządzania Infrastrukturą w Barcelonie zrzeszeni w związku CNT podjęli akcję strajkową. Bezpośrednią przyczyną akcji protestacyjnej jest próba rozbicia związku, podjęta przez kierownictwo wydziału. Trzy osoby, zatrudnione w Wydziale za pośrednictwem firm-podwykonawców Cast-Info i Serikat zostały przeniesione do innych placówek, co znacznie pogorszyło ich warunki pracy. Działania dyrekcji dotknęły tylko i wyłącznie aktywistów.

Pracownicy domagali się podwyżek płac do wysokości gwarantowanej przez porozumienia zbiorowe, zaprzestania wymuszania na pracownikach wymuszonych nadgodzin i zaprzestania łamania prawa do przerw w pracy. Dotychczas, podejmowane działania ograniczały się do rozdawania ulotek i pisania pism do dyrekcji. Jednak z powodu nieprzyjaznych działań kierownictwa, lokalny oddział CNT na zebraniu podjął decyzję o ogłoszeniu strajku w dniach 20-28 czerwca.

Niemiecki historyk Heiner Becker próbuje z pomocą sądów usunąć dzieła znanego anarcho-syndykalisty Rudolfa Rockera (1873-1958) z sieci. Wiele lat temu, Heiner pracował dla różnych pism anarchistycznych w Wielkiej Brytanii i Francji i współpracował z Międzynarodowym Instytutem Historii Społecznej (IISH) w Amsterdamie.

W trakcie swojej pracy poznał Fermina Rockera, syna Rudolfa. Przed swoją śmiercią w 2004 r., Fermin Rocker przekazał prawa autorskie do wszystkich prac swojego ojca Heinerowi Beckerowi.

Niemiecki związek anarchosyndykalistyczny FAU wydał w tej sprawie oświadczenie, którego treść przytaczamy poniżej.

Poniżej prezentujemy tekst wprowadzający do związku branżowego informatyków, powołanego przy CNT-Madryt. Ten związek stanowi próbę uporania się ze specyficznymi problemami właściwymi dla pracowników branży IT.

Zważywszy na wagę tego sektora w gospodarce, powinniśmy przede wszystkim zastanowić się, kim dokładnie są pracownicy sektora informatycznego w firmach usługowych i telekomunikacyjnych (w tych branżach działamy) i z jakimi problemami musimy się borykać.

Za pracowników sektora informatycznego uważamy tych, którzy – niezależnie od wykonywanego przez siebie zawodu – pracują na co dzień nad rozwojem podstawowych funkcji biznesowych w firmach, które zajmują się:

• Produkcją sprzętu lub oprogramowania
• Konserwacją i naprawą sprzętu
• Zarządzaniem i administracją siecią
• Programowaniem i web designem
• Technologią informacyjną i komunikacyjną
• Telefonią, sprzętem do transmisji głosu i danych, telekonferencji wideo, itp...

Jak widać, kładziemy nacisk na to, co wytwarza firma, a nie na stanowisko pracy danego pracownika. To dlatego, że CNT stara się organizować według branż produkcyjnych, a nie według stanowisk pracy. Oznacza to, na przykład, że pracownicy zatrudnieni przez firmę software'ową (np. konsultanci), którzy są przeniesieni do pracy w banku, muszą organizować się z kolegami z banku. Pracownik trudniący się księgowością w firmie tworzącej oprogramowanie będzie się organizować w branży IT. Ta kwestia wydaje nam się szczególnie ważna ze względu na to, że nie istnieją porozumienia zbiorowe w naszej branży, a wiele firm działających w tym sektorze, to tak naprawdę agencje pracy tymczasowej.

Obecna sytuacja w branży

Branża komputerowa jest dosyć nową branżą. Jest niezwykle zyskowna dla pracodawców. Podczas ery boomu dotcomów, występowało bardzo wysokie zapotrzebowanie na pracowników z branży IT. Oferowano wtedy bardzo wysokie pensje osobom, które miały nawet bardzo podstawową wiedzę. Zarządy firm wydawały ogromne sumy, tak jakby okres prosperity miał nigdy się nie skończyć. Myślano wtedy, że ogromne zyski pokryją z nawiązką poniesione nakłady.

Później okazało się jednak, że bańka pękła i nastąpiły niezwykle trudne lata. Nadal jednak w świadomości społecznej pozostał wizerunek pracownika IT, który nie robi wiele, ale zarabia bardzo dużo. Dlatego tak wielu ludzi postanowiło szukać pracy w tym sektorze.

Dziś, w branży można dostrzec daleko idące rozbieżności pod względem poziomu wynagrodzeń. Z jednej strony, niektórzy pracownicy cieszą się względnie wysokimi pensjami (w porównaniu do reszty klasy pracującej), a z drugiej strony inni zarabiają ledwo tyle, ile wynika z ogólnych porozumień zbiorowych, lub nawet mniej, gdyż nie mają własnego porozumienia zbiorowego.

Znaczna większość firm działających w branży, to tak naprawdę agencje pracy tymczasowej. Większość ich dochodów płynie z nielegalnego transferu pracowników. Najczęściej spotykanym rodzajem umowy jest umowa na wykonanie konkretnej pracy lub usługi. Najłatwiejszym sposobem poprawy warunków pracy i płacy jest zmiana firmy. Dlatego związki zawodowe nie są silne w tej branży, a pracownicy mało interesują się związkami. Czemu walczyć o poprawę warunków pracy w firmie, którą zamierza się opuścić po pół roku? Brak związków zawodowych w miejscu pracy powoduje, że pracodawcy czują się bezkarni, a pracownicy nie są świadomi swoich praw. To zachęca pracodawców do stosowania bezpłatnych, ale przymusowych nadgodzin, nie kończących się dni pracy, zaniechania podpisywania porozumień zbiorowych i powoduje poczucie ogólnej niemocy wśród pracowników.

Poczucie niemocy powoduje, że pracownicy myślą jedynie o uczestnictwie w stowarzyszeniach profesjonalistów. Takie organizacje starają się wprowadzić regulacje dotyczące zatrudniania specjalistów IT, które wymagają posiadania stopnia naukowego z informatyki, by otrzymać posadę informatyka. Te stowarzyszenia starają się zwalczać „ludzi z zewnątrz”, by nie mogli pracować w tym sektorze.

Jesteśmy przeciwni działaniom takich stowarzyszeń, gdyż choć mogą one być korzystne dla niektórych, większość pracowników na tym ucierpi i zostanie jeszcze bardziej odsunięta od swoich kolegów w pracy. Już nie wystarcza to, że każdy z nas ma podpisaną umowę na innych warunkach. Teraz mamy skakać sobie do gardeł, gdyż studiowaliśmy w innych uczelniach i płaciliśmy lub nie płaciliśmy za prywatne studia.

Regulacja zawodu niesie za sobą takie kwiatki, jak odpowiedzialność prawna za projekty, których realizacji się podejmujemy. Pomyśl na chwilę trzeźwo: kto z nas podpisałby się pod większością projektów, które zrealizowaliśmy? Być może dzięki temu będziemy zarabiać euro więcej, ale jakie się z tym wiąże ryzyko prawne!

Wystarczy zobaczyć, jak lekarze są zmuszeni do pracy na zmianach trwających po 24 godziny - w ich przypadku stowarzyszenia profesjonalistów nie poprawiły warunków pracy lekarzy.

Walka o poprawę warunków pracy zaczyna się od uznania naszych kolegów i koleżanek z pracy za równych we wspólnej walce. Tak długo, jak będziemy obarczać winą za nasze niskie zarobki i przymusowe nadgodziny pracowników siedzących obok nas, nie będzie możliwa poprawa warunków pracy. Nasi koledzy i koleżanki są równie wyzyskiwani jak my, a korzysta na tym tylko właściciel firmy w której pracujemy.

Sekcja branży informatycznej w CNT Madryt uważa, że by żyć godnie, bez nie kończących się dni pracy, oraz by dostarczać dobrej jakości oprogramowania, należy:

1. Uznać kolegów i koleżanki z pracy za równych, niezależnie od ich wykształcenia lub obecnej pensji. Pracujemy ramię w ramię i musimy razem walczyć o nasze wspólne interesy. Bez pośredników, nie pozwalając nikomu oprócz nas samych na reprezentowanie nas. Kto lepiej niż Ty wie, co jest dla Ciebie dobre?
2. Skończyć z nielegalnym zatrudnianiem pracowników na pracę czasową. To główny powód, dla którego warunki zatrudnienia nie są stabilne i dla którego nikt nie chce o nie walczyć. Praca, która trwa tylko 6 miesięcy nie jest pracą, o którą warto walczyć. Walka zaczyna się od walki o stałe zatrudnienie dla wszystkich i koniec pracy tymczasowej i podwykonawstwa.
3. Skończyć z przymusowymi nadgodzinami. Jeśli jest więcej pracy, należy zatrudnić więcej osób, a nie dłużej pracować. Jeśli nie jesteśmy w stanie powiązać końca z końcem, rozwiązaniem nie jest praca w nadgodzinach, ale pensja podstawowa, za którą można przeżyć i dzięki której można cieszyć się życiem. Jaki ma sens zarabiać dużo pieniędzy, jeśli nie masz czasu, by się nimi nacieszyć? Ponadto, z pewnością jest wyrazem głupoty i braku solidarności, gdy pozwala się na sytuację, że 5 milionów ludzi jest pozbawionych pracy, a Ty pracujesz za dwóch, otrzymując pensję jednej osoby.
4. Skończyć z zeroprocentowymi "podwyżkami" płac. Dziś, część pensji wypłacana jest w postaci uznaniowych premii. Ale na koniec roku, koszt życia się zwiększa, a pensje pozostają na tym samym poziomie. Indeks cen produktów konsumpcyjnych powinien być uwzględniany przy obliczaniu wysokości płac i uznaniowych premii i dodatków. Całkowite pensje (wraz z dodatkami) powinny wzrastać przynajmniej o tyle, co indeks konsumpcyjny. I tak jesteśmy już okradani w wystarczającym stopniu przez cały rok.
5. Wprowadzić umowy zbiorowe dla tej branży. Obecnie większość pracowników w branży objęta jest trzema głównymi umowami zbiorowymi: umową dotyczącą pracowników biurowych, pracowników przemysłu metalurgicznego i pracowników firm konsultingowych. Każda z tych umów jest niekorzystna dla pracowników. Właściwa umowa zbiorowa powinna być dostosowana do aktualnej specyfiki naszej pracy. Nie chcemy, by umowa zbiorowa stała się kolejnym powodem sporów pomiędzy pracownikami, ale czymś, co nas łączy.
6. Wprowadzić zasadę nie obowiązkowych dyżurów, tzw. „on-call”. Utrzymanie działających systemów przez cały czas jest zawsze priorytetem. Wielu naszych kolegów i koleżanek musi być zawsze w pogotowiu, by zapewnić właściwe funkcjonowanie infrastruktury. CNT stoi na stanowisku, że dyżury „on-call”, podobnie jak nadgodziny, nie powinny być obowiązkowe i że decyzja w tej sprawie powinna zawsze należeć do pracownika.
7. Dopilnować, by wszyscy pracownicy odchodzący z pracy zawsze otrzymywali wynagrodzenia w pełnej wysokości (wraz z dodatkami). Z powodu wątpliwych praktyk wielu firm, często występuje duża różnica pomiędzy pensją podstawową, a pensją z dodatkami i premiami. Prawo do urlopu chorobowego jest niezbywalne. Jedynym sposobem, by zagwarantować to prawo, jest zagwarantowanie, że pensja wypłacana na urlopie chorobowym będzie pokrywać 100% wypłaty, wraz ze wszystkimi dodatkami. W innym przypadku, straty finansowe nie pozwolą choremu pracownikowi w pełni dojść do siebie, a po powrocie do pracy będzie bardziej przejmował się spłacaniem długów, niż rzetelną pracą.
8. Stanowczo odrzucić udział w stowarzyszeniach profesjonalistów. Jak tłumaczyliśmy wcześniej, organizacje, które stawiają sobie za cel wprowadzanie podziałów pomiędzy pracownikami są sprzeczne z klasowym interesem pracowników. Dlatego możemy tylko stanowczo odrzucić udzielanie poparcia takim stowarzyszeniom. Nie warto się łudzić drobnymi ustępstwami. Zawsze, gdy ktoś będzie zachwalać zalety stowarzyszeń profesjonalistów przypomnij sobie, jak pracują lekarze na 24 i 36-godzinnych zmianach.

Teraz, gdy przedstawiliśmy główne problemy pracy w tej branży i gdy zarysowane zostały możliwe rozwiązania, pozostaje opisać, jak zamierzamy dążyć do wprowadzenia tych zmian w życie. CNT uważa, że mediacja nie jest możliwa i że akcja bezpośrednia jest najlepszą bronią, jaką dysponujemy. To oznacza, że musisz zwracać uwagę na pracowników pracujących obok Ciebie i zrozumieć, że mają takie same problemy, jak Ty i że musicie wspólnie dążyć do ich rozwiązania.

Słyszymy, że w tym momencie ktoś mruczy pod nosem: “Ale moi koledzy i koleżanki są zastraszeni i nie zrobią nic, by się sprzeciwić. Gdy nadejdzie chwila prawdy, nie będą chcieli nadstawić tyłka!” To prawda. Jest wielu takich ludzi. Ale jeśli rzeczywiście dbasz o własny interes, masz dwa wyjścia: albo przyłączyć się do grupy narzekających, którzy nie dokonają niczego, albo zacząć działać z ludźmi, którzy są skłonni do wspólnej pracy, by osiągnąć wspólne cele. My należymy do tej drugiej grupy. Jeśli masz dość być pośmiewiskiem, zacznij walczyć razem z nami. Przestań chodzić w żałobie i zacznij działać.

Bez etatowych związkowców zwolnionych z obowiązku pracy. Bez subsydiów. W oparciu o zebrania pracowników i akcję bezpośrednią.

informaticamadrid.cnt.es

Za: http://cnt.es/noticias/la-cnt-en-el-sector-de-empresas-informaticas

W Grecji miała miejsce demonstracja antyfaszystowska w niewielkim miasteczku Nafpaktos (znanym z historii pod nazwą Lepanto). Ma ona związek z wystąpieniami rasistowskimi oraz ateńskim pogromem imigrantów. Zbiórka miała miejsce w porcie, skąd ludzie przeszli na plac Farmaki i okrążyli całe miasteczko kończąc w tym samym miejscu.

Jak piszą uczestnicy - mimo niewielkiej ilości (30-40 osób) - przemarsz był widoczny a antyfaszystowskie hasła dotarły do dużej liczny mieszkańców mieszkańców.

W dniu 25 maja b.r. Argentyńska Regionalna Federacja Pracowników (FORA) obchodziła 110 rocznicę swojego istnienia. Z tej okazji odbyło się specjalne wydarzenia w Teatrze Verdi’ego w dzielnicy La Boca. Na spotkanie przybyło pół tysiąca pracowników z całego kraju.

Na spotkaniu dyskutowano o historii organizacji i analizowano perspektywy dalszej walki. Zasadność istnienia związku takiego jak FORA jest dość oczywista w czasach, gdy trzeba się sprzeciwić dominacji związku CGT układającego się z pracodawcami i coraz bardziej oddalonego od potrzeb pracowników. Organizacja z dumą podkreśla, że nadal po tylu latach pozostała wierna swoim ideałom.

Na spotkaniu obecni byli też delegaci IWA i sympatyzujące grupy anarchistyczne.

Za: www.iwa-ait.org

W środę wieczorem, 18 maja, patrol funkcjonariuszy w służbowym aucie, usiłował dokonać przypadkowej kontroli dwóch osób stojących obok zaparkowanego motoru, w dzielnicy Aten, Pefki. Ci zaczęli uciekać. Policjanci pobiegli za nimi, a po krótkim pościgu, uciekający otworzyli ogień w stronę ścigających, raniąc dwóch policjantów.

Jednocześnie w wymianie ognia ranny został Teofilos Mavropoulos (początkowo podał fałszywe dane, jednak został zidentyfikowany po tym jak policja i media upubliczniły jego wizerunek). Wskutek odniesionych ran został on aresztowany. Drugi towarzysz zdołał zbiec, kradnąc z miejsca zdarzenia policyjne auto oraz ciągnąc za sobą policyjny pościg do momentu gdy porzucił pojazd 2 km od miejsca zdarzenia. Teofilos znajduje się obecnie w szpitalu, strzeżony przez antyterrorystów, w swoim pokoju i na korytarzu.

Dziś w Buenos Aires odbędzie się uroczystość z okazji 110 rocznicy istnienia argentyńskiego związku FORA-AIT. FORA to Regionalna Federacja Robotników Argentyny, najstarszy związek anarchistyczny na świecie. Powstał w 1911 roku, choć 10 lat wcześniej powstała FOA, czyli Federacja Robotników Argentyny, która była poprzedniczką FORA.

FORA była poddawana represjom przez kolejne reżimy polityczne, ale nigdy się nie poddała! Organizacja jest dumna ze swojej radykalnej tradycji i historii.

Życzymy im wszystkiego najlepszego we wspólnej walce rewolucyjnej!

Dziś w Hiszpanii trwają wybory samorządowe. Związek anarchosyndykalistyczny CNT-AIT wyzwa do bojkotu wyborów oraz do walki z rządem i kapitałem, m.in. poprzez bezterminowy strajk generalny.

Tymczasem, od niedzieli 15 maja trwają masowe protesty oraz okupacje placów. Ludzie protestują przeciwko kryzysowi ekonomicznemu, rekordowemu bezrobociu i niesprawiedliwości społecznej. Wielu także wzywa do bojkotu wyborów, domaga się lepszych warunków pracy, m.in. zmniejszenia liczby godzin pracy.

W demonstracji biorą także udział anarchosyndykaliści, które prowadzili agitację, zorganizowali dyskusję i starają się radykalizować protesty.

Czytaj też Oświadczenie CNT-AIT dotyczące protestów.

Niepojęte jest, by człowiek musiał wstrzymywać oddech od momentu kiedy przekracza próg mieszkania, oglądał się za siebie idąc przez sąsiedztwo i wreszcie został zamordowany przed kamerami. Upadek, który miał miejsce na tym niewielkim kawałku ziemi jest niepojęty. Nie mieści się w głowie, jak można kogoś zlinczować, dźgnąć nożem, wyważyć mu drzwi, zamordować tylko dlatego, że przez przypadek ma ciemną skórę i urodził się kilka tysięcy kilometrów dalej.

To jest niezrozumiałe, ale prawdziwe. Rasistowski pogrom, który rozpoczął się pod pretekstem zabójstwa z zimną krwią 44 mężczyzny został przeprowadzony w harmonijnej kooperacji z policją i znanymi propaństwowcami z organizacji "Złoty Świt", przy przyzwoleniu części mieszkańców dzielnicy. Jest to - w rozumieniu dosłownym i tak strasznym, jak brzmi - esencja polityki migracyjnej ostatnich 20 lat, z tysiącami zamordowanych na granicach, podczas miejski "operacji czyszczących", z całym podporządkowywaniem i gwałtami i obiektach o eufemistycznej nazwie "centra medyczne" [obozy przetrzymywania imigrantów] i oraz na posterunkach policji. W obozach przymusowej pracy w Manolanda i wszędzie tam, gdzie istnieje społeczny rasizm potępiających spojrzeń na ulicy, społeczne wykluczenie i noże faszystów.

Problemy, z którymi borykają się zarówno miejscowi jak też migranci mają wspólne źródło wynikające ze strategii państwa i szefów którzy są odpowiedzialni za dewaluację naszego życia i wszystkich pracujących, którzy nasilają się wyzysk i duszącą społeczną kontrolę oraz szerzą podziały i wzajemną eksterminację pomiędzy wyzyskiwanymi. Dopóki nie dostrzeżemy wspólnego historycznego i klasowego wątku, który łączy miejscowych i imigrantów, dopóty stworzone sztuczne podziały nie zostaną zastąpione przez solidarność, życzliwość, zrozumienie, rozmowę, relacje wspólnotowe, wspólną walkę. Również dopóty nie zrozumiemy, że trwający atak jest zagrożeniem dla nas wszystkich - tak długo, jak nie zdamy sobie sprawy, że poniżenie osoby obok nas nie zakończy się tam, ale spadnie na nas z pełną mocą - do tego czasu barbarzyństwo i kanibalizm będzie udawało normalne życie.

Skłoty Patision 61 i Skaramanga

Oryginalna ulotka: occupiedlondon.org
Wersja angielska: occupiedlondon.org