Ruch anarchistyczny

Pracownicy państwowego Wydziału Zarządzania Infrastrukturą w Barcelonie zrzeszeni w związku CNT podjęli akcję strajkową. Bezpośrednią przyczyną akcji protestacyjnej jest próba rozbicia związku, podjęta przez kierownictwo wydziału. Trzy osoby, zatrudnione w Wydziale za pośrednictwem firm-podwykonawców Cast-Info i Serikat zostały przeniesione do innych placówek, co znacznie pogorszyło ich warunki pracy. Działania dyrekcji dotknęły tylko i wyłącznie aktywistów.

Pracownicy domagali się podwyżek płac do wysokości gwarantowanej przez porozumienia zbiorowe, zaprzestania wymuszania na pracownikach wymuszonych nadgodzin i zaprzestania łamania prawa do przerw w pracy. Dotychczas, podejmowane działania ograniczały się do rozdawania ulotek i pisania pism do dyrekcji. Jednak z powodu nieprzyjaznych działań kierownictwa, lokalny oddział CNT na zebraniu podjął decyzję o ogłoszeniu strajku w dniach 20-28 czerwca.

Niemiecki historyk Heiner Becker próbuje z pomocą sądów usunąć dzieła znanego anarcho-syndykalisty Rudolfa Rockera (1873-1958) z sieci. Wiele lat temu, Heiner pracował dla różnych pism anarchistycznych w Wielkiej Brytanii i Francji i współpracował z Międzynarodowym Instytutem Historii Społecznej (IISH) w Amsterdamie.

W trakcie swojej pracy poznał Fermina Rockera, syna Rudolfa. Przed swoją śmiercią w 2004 r., Fermin Rocker przekazał prawa autorskie do wszystkich prac swojego ojca Heinerowi Beckerowi.

Niemiecki związek anarchosyndykalistyczny FAU wydał w tej sprawie oświadczenie, którego treść przytaczamy poniżej.

Poniżej prezentujemy tekst wprowadzający do związku branżowego informatyków, powołanego przy CNT-Madryt. Ten związek stanowi próbę uporania się ze specyficznymi problemami właściwymi dla pracowników branży IT.

Zważywszy na wagę tego sektora w gospodarce, powinniśmy przede wszystkim zastanowić się, kim dokładnie są pracownicy sektora informatycznego w firmach usługowych i telekomunikacyjnych (w tych branżach działamy) i z jakimi problemami musimy się borykać.

Za pracowników sektora informatycznego uważamy tych, którzy – niezależnie od wykonywanego przez siebie zawodu – pracują na co dzień nad rozwojem podstawowych funkcji biznesowych w firmach, które zajmują się:

• Produkcją sprzętu lub oprogramowania
• Konserwacją i naprawą sprzętu
• Zarządzaniem i administracją siecią
• Programowaniem i web designem
• Technologią informacyjną i komunikacyjną
• Telefonią, sprzętem do transmisji głosu i danych, telekonferencji wideo, itp...

Jak widać, kładziemy nacisk na to, co wytwarza firma, a nie na stanowisko pracy danego pracownika. To dlatego, że CNT stara się organizować według branż produkcyjnych, a nie według stanowisk pracy. Oznacza to, na przykład, że pracownicy zatrudnieni przez firmę software'ową (np. konsultanci), którzy są przeniesieni do pracy w banku, muszą organizować się z kolegami z banku. Pracownik trudniący się księgowością w firmie tworzącej oprogramowanie będzie się organizować w branży IT. Ta kwestia wydaje nam się szczególnie ważna ze względu na to, że nie istnieją porozumienia zbiorowe w naszej branży, a wiele firm działających w tym sektorze, to tak naprawdę agencje pracy tymczasowej.

Obecna sytuacja w branży

Branża komputerowa jest dosyć nową branżą. Jest niezwykle zyskowna dla pracodawców. Podczas ery boomu dotcomów, występowało bardzo wysokie zapotrzebowanie na pracowników z branży IT. Oferowano wtedy bardzo wysokie pensje osobom, które miały nawet bardzo podstawową wiedzę. Zarządy firm wydawały ogromne sumy, tak jakby okres prosperity miał nigdy się nie skończyć. Myślano wtedy, że ogromne zyski pokryją z nawiązką poniesione nakłady.

Później okazało się jednak, że bańka pękła i nastąpiły niezwykle trudne lata. Nadal jednak w świadomości społecznej pozostał wizerunek pracownika IT, który nie robi wiele, ale zarabia bardzo dużo. Dlatego tak wielu ludzi postanowiło szukać pracy w tym sektorze.

Dziś, w branży można dostrzec daleko idące rozbieżności pod względem poziomu wynagrodzeń. Z jednej strony, niektórzy pracownicy cieszą się względnie wysokimi pensjami (w porównaniu do reszty klasy pracującej), a z drugiej strony inni zarabiają ledwo tyle, ile wynika z ogólnych porozumień zbiorowych, lub nawet mniej, gdyż nie mają własnego porozumienia zbiorowego.

Znaczna większość firm działających w branży, to tak naprawdę agencje pracy tymczasowej. Większość ich dochodów płynie z nielegalnego transferu pracowników. Najczęściej spotykanym rodzajem umowy jest umowa na wykonanie konkretnej pracy lub usługi. Najłatwiejszym sposobem poprawy warunków pracy i płacy jest zmiana firmy. Dlatego związki zawodowe nie są silne w tej branży, a pracownicy mało interesują się związkami. Czemu walczyć o poprawę warunków pracy w firmie, którą zamierza się opuścić po pół roku? Brak związków zawodowych w miejscu pracy powoduje, że pracodawcy czują się bezkarni, a pracownicy nie są świadomi swoich praw. To zachęca pracodawców do stosowania bezpłatnych, ale przymusowych nadgodzin, nie kończących się dni pracy, zaniechania podpisywania porozumień zbiorowych i powoduje poczucie ogólnej niemocy wśród pracowników.

Poczucie niemocy powoduje, że pracownicy myślą jedynie o uczestnictwie w stowarzyszeniach profesjonalistów. Takie organizacje starają się wprowadzić regulacje dotyczące zatrudniania specjalistów IT, które wymagają posiadania stopnia naukowego z informatyki, by otrzymać posadę informatyka. Te stowarzyszenia starają się zwalczać „ludzi z zewnątrz”, by nie mogli pracować w tym sektorze.

Jesteśmy przeciwni działaniom takich stowarzyszeń, gdyż choć mogą one być korzystne dla niektórych, większość pracowników na tym ucierpi i zostanie jeszcze bardziej odsunięta od swoich kolegów w pracy. Już nie wystarcza to, że każdy z nas ma podpisaną umowę na innych warunkach. Teraz mamy skakać sobie do gardeł, gdyż studiowaliśmy w innych uczelniach i płaciliśmy lub nie płaciliśmy za prywatne studia.

Regulacja zawodu niesie za sobą takie kwiatki, jak odpowiedzialność prawna za projekty, których realizacji się podejmujemy. Pomyśl na chwilę trzeźwo: kto z nas podpisałby się pod większością projektów, które zrealizowaliśmy? Być może dzięki temu będziemy zarabiać euro więcej, ale jakie się z tym wiąże ryzyko prawne!

Wystarczy zobaczyć, jak lekarze są zmuszeni do pracy na zmianach trwających po 24 godziny - w ich przypadku stowarzyszenia profesjonalistów nie poprawiły warunków pracy lekarzy.

Walka o poprawę warunków pracy zaczyna się od uznania naszych kolegów i koleżanek z pracy za równych we wspólnej walce. Tak długo, jak będziemy obarczać winą za nasze niskie zarobki i przymusowe nadgodziny pracowników siedzących obok nas, nie będzie możliwa poprawa warunków pracy. Nasi koledzy i koleżanki są równie wyzyskiwani jak my, a korzysta na tym tylko właściciel firmy w której pracujemy.

Sekcja branży informatycznej w CNT Madryt uważa, że by żyć godnie, bez nie kończących się dni pracy, oraz by dostarczać dobrej jakości oprogramowania, należy:

1. Uznać kolegów i koleżanki z pracy za równych, niezależnie od ich wykształcenia lub obecnej pensji. Pracujemy ramię w ramię i musimy razem walczyć o nasze wspólne interesy. Bez pośredników, nie pozwalając nikomu oprócz nas samych na reprezentowanie nas. Kto lepiej niż Ty wie, co jest dla Ciebie dobre?
2. Skończyć z nielegalnym zatrudnianiem pracowników na pracę czasową. To główny powód, dla którego warunki zatrudnienia nie są stabilne i dla którego nikt nie chce o nie walczyć. Praca, która trwa tylko 6 miesięcy nie jest pracą, o którą warto walczyć. Walka zaczyna się od walki o stałe zatrudnienie dla wszystkich i koniec pracy tymczasowej i podwykonawstwa.
3. Skończyć z przymusowymi nadgodzinami. Jeśli jest więcej pracy, należy zatrudnić więcej osób, a nie dłużej pracować. Jeśli nie jesteśmy w stanie powiązać końca z końcem, rozwiązaniem nie jest praca w nadgodzinach, ale pensja podstawowa, za którą można przeżyć i dzięki której można cieszyć się życiem. Jaki ma sens zarabiać dużo pieniędzy, jeśli nie masz czasu, by się nimi nacieszyć? Ponadto, z pewnością jest wyrazem głupoty i braku solidarności, gdy pozwala się na sytuację, że 5 milionów ludzi jest pozbawionych pracy, a Ty pracujesz za dwóch, otrzymując pensję jednej osoby.
4. Skończyć z zeroprocentowymi "podwyżkami" płac. Dziś, część pensji wypłacana jest w postaci uznaniowych premii. Ale na koniec roku, koszt życia się zwiększa, a pensje pozostają na tym samym poziomie. Indeks cen produktów konsumpcyjnych powinien być uwzględniany przy obliczaniu wysokości płac i uznaniowych premii i dodatków. Całkowite pensje (wraz z dodatkami) powinny wzrastać przynajmniej o tyle, co indeks konsumpcyjny. I tak jesteśmy już okradani w wystarczającym stopniu przez cały rok.
5. Wprowadzić umowy zbiorowe dla tej branży. Obecnie większość pracowników w branży objęta jest trzema głównymi umowami zbiorowymi: umową dotyczącą pracowników biurowych, pracowników przemysłu metalurgicznego i pracowników firm konsultingowych. Każda z tych umów jest niekorzystna dla pracowników. Właściwa umowa zbiorowa powinna być dostosowana do aktualnej specyfiki naszej pracy. Nie chcemy, by umowa zbiorowa stała się kolejnym powodem sporów pomiędzy pracownikami, ale czymś, co nas łączy.
6. Wprowadzić zasadę nie obowiązkowych dyżurów, tzw. „on-call”. Utrzymanie działających systemów przez cały czas jest zawsze priorytetem. Wielu naszych kolegów i koleżanek musi być zawsze w pogotowiu, by zapewnić właściwe funkcjonowanie infrastruktury. CNT stoi na stanowisku, że dyżury „on-call”, podobnie jak nadgodziny, nie powinny być obowiązkowe i że decyzja w tej sprawie powinna zawsze należeć do pracownika.
7. Dopilnować, by wszyscy pracownicy odchodzący z pracy zawsze otrzymywali wynagrodzenia w pełnej wysokości (wraz z dodatkami). Z powodu wątpliwych praktyk wielu firm, często występuje duża różnica pomiędzy pensją podstawową, a pensją z dodatkami i premiami. Prawo do urlopu chorobowego jest niezbywalne. Jedynym sposobem, by zagwarantować to prawo, jest zagwarantowanie, że pensja wypłacana na urlopie chorobowym będzie pokrywać 100% wypłaty, wraz ze wszystkimi dodatkami. W innym przypadku, straty finansowe nie pozwolą choremu pracownikowi w pełni dojść do siebie, a po powrocie do pracy będzie bardziej przejmował się spłacaniem długów, niż rzetelną pracą.
8. Stanowczo odrzucić udział w stowarzyszeniach profesjonalistów. Jak tłumaczyliśmy wcześniej, organizacje, które stawiają sobie za cel wprowadzanie podziałów pomiędzy pracownikami są sprzeczne z klasowym interesem pracowników. Dlatego możemy tylko stanowczo odrzucić udzielanie poparcia takim stowarzyszeniom. Nie warto się łudzić drobnymi ustępstwami. Zawsze, gdy ktoś będzie zachwalać zalety stowarzyszeń profesjonalistów przypomnij sobie, jak pracują lekarze na 24 i 36-godzinnych zmianach.

Teraz, gdy przedstawiliśmy główne problemy pracy w tej branży i gdy zarysowane zostały możliwe rozwiązania, pozostaje opisać, jak zamierzamy dążyć do wprowadzenia tych zmian w życie. CNT uważa, że mediacja nie jest możliwa i że akcja bezpośrednia jest najlepszą bronią, jaką dysponujemy. To oznacza, że musisz zwracać uwagę na pracowników pracujących obok Ciebie i zrozumieć, że mają takie same problemy, jak Ty i że musicie wspólnie dążyć do ich rozwiązania.

Słyszymy, że w tym momencie ktoś mruczy pod nosem: “Ale moi koledzy i koleżanki są zastraszeni i nie zrobią nic, by się sprzeciwić. Gdy nadejdzie chwila prawdy, nie będą chcieli nadstawić tyłka!” To prawda. Jest wielu takich ludzi. Ale jeśli rzeczywiście dbasz o własny interes, masz dwa wyjścia: albo przyłączyć się do grupy narzekających, którzy nie dokonają niczego, albo zacząć działać z ludźmi, którzy są skłonni do wspólnej pracy, by osiągnąć wspólne cele. My należymy do tej drugiej grupy. Jeśli masz dość być pośmiewiskiem, zacznij walczyć razem z nami. Przestań chodzić w żałobie i zacznij działać.

Bez etatowych związkowców zwolnionych z obowiązku pracy. Bez subsydiów. W oparciu o zebrania pracowników i akcję bezpośrednią.

informaticamadrid.cnt.es

Za: http://cnt.es/noticias/la-cnt-en-el-sector-de-empresas-informaticas

W Grecji miała miejsce demonstracja antyfaszystowska w niewielkim miasteczku Nafpaktos (znanym z historii pod nazwą Lepanto). Ma ona związek z wystąpieniami rasistowskimi oraz ateńskim pogromem imigrantów. Zbiórka miała miejsce w porcie, skąd ludzie przeszli na plac Farmaki i okrążyli całe miasteczko kończąc w tym samym miejscu.

Jak piszą uczestnicy - mimo niewielkiej ilości (30-40 osób) - przemarsz był widoczny a antyfaszystowskie hasła dotarły do dużej liczny mieszkańców mieszkańców.

W dniu 25 maja b.r. Argentyńska Regionalna Federacja Pracowników (FORA) obchodziła 110 rocznicę swojego istnienia. Z tej okazji odbyło się specjalne wydarzenia w Teatrze Verdi’ego w dzielnicy La Boca. Na spotkanie przybyło pół tysiąca pracowników z całego kraju.

Na spotkaniu dyskutowano o historii organizacji i analizowano perspektywy dalszej walki. Zasadność istnienia związku takiego jak FORA jest dość oczywista w czasach, gdy trzeba się sprzeciwić dominacji związku CGT układającego się z pracodawcami i coraz bardziej oddalonego od potrzeb pracowników. Organizacja z dumą podkreśla, że nadal po tylu latach pozostała wierna swoim ideałom.

Na spotkaniu obecni byli też delegaci IWA i sympatyzujące grupy anarchistyczne.

Za: www.iwa-ait.org

W środę wieczorem, 18 maja, patrol funkcjonariuszy w służbowym aucie, usiłował dokonać przypadkowej kontroli dwóch osób stojących obok zaparkowanego motoru, w dzielnicy Aten, Pefki. Ci zaczęli uciekać. Policjanci pobiegli za nimi, a po krótkim pościgu, uciekający otworzyli ogień w stronę ścigających, raniąc dwóch policjantów.

Jednocześnie w wymianie ognia ranny został Teofilos Mavropoulos (początkowo podał fałszywe dane, jednak został zidentyfikowany po tym jak policja i media upubliczniły jego wizerunek). Wskutek odniesionych ran został on aresztowany. Drugi towarzysz zdołał zbiec, kradnąc z miejsca zdarzenia policyjne auto oraz ciągnąc za sobą policyjny pościg do momentu gdy porzucił pojazd 2 km od miejsca zdarzenia. Teofilos znajduje się obecnie w szpitalu, strzeżony przez antyterrorystów, w swoim pokoju i na korytarzu.

Dziś w Buenos Aires odbędzie się uroczystość z okazji 110 rocznicy istnienia argentyńskiego związku FORA-AIT. FORA to Regionalna Federacja Robotników Argentyny, najstarszy związek anarchistyczny na świecie. Powstał w 1911 roku, choć 10 lat wcześniej powstała FOA, czyli Federacja Robotników Argentyny, która była poprzedniczką FORA.

FORA była poddawana represjom przez kolejne reżimy polityczne, ale nigdy się nie poddała! Organizacja jest dumna ze swojej radykalnej tradycji i historii.

Życzymy im wszystkiego najlepszego we wspólnej walce rewolucyjnej!

Dziś w Hiszpanii trwają wybory samorządowe. Związek anarchosyndykalistyczny CNT-AIT wyzwa do bojkotu wyborów oraz do walki z rządem i kapitałem, m.in. poprzez bezterminowy strajk generalny.

Tymczasem, od niedzieli 15 maja trwają masowe protesty oraz okupacje placów. Ludzie protestują przeciwko kryzysowi ekonomicznemu, rekordowemu bezrobociu i niesprawiedliwości społecznej. Wielu także wzywa do bojkotu wyborów, domaga się lepszych warunków pracy, m.in. zmniejszenia liczby godzin pracy.

W demonstracji biorą także udział anarchosyndykaliści, które prowadzili agitację, zorganizowali dyskusję i starają się radykalizować protesty.

Czytaj też Oświadczenie CNT-AIT dotyczące protestów.

Niepojęte jest, by człowiek musiał wstrzymywać oddech od momentu kiedy przekracza próg mieszkania, oglądał się za siebie idąc przez sąsiedztwo i wreszcie został zamordowany przed kamerami. Upadek, który miał miejsce na tym niewielkim kawałku ziemi jest niepojęty. Nie mieści się w głowie, jak można kogoś zlinczować, dźgnąć nożem, wyważyć mu drzwi, zamordować tylko dlatego, że przez przypadek ma ciemną skórę i urodził się kilka tysięcy kilometrów dalej.

To jest niezrozumiałe, ale prawdziwe. Rasistowski pogrom, który rozpoczął się pod pretekstem zabójstwa z zimną krwią 44 mężczyzny został przeprowadzony w harmonijnej kooperacji z policją i znanymi propaństwowcami z organizacji "Złoty Świt", przy przyzwoleniu części mieszkańców dzielnicy. Jest to - w rozumieniu dosłownym i tak strasznym, jak brzmi - esencja polityki migracyjnej ostatnich 20 lat, z tysiącami zamordowanych na granicach, podczas miejski "operacji czyszczących", z całym podporządkowywaniem i gwałtami i obiektach o eufemistycznej nazwie "centra medyczne" [obozy przetrzymywania imigrantów] i oraz na posterunkach policji. W obozach przymusowej pracy w Manolanda i wszędzie tam, gdzie istnieje społeczny rasizm potępiających spojrzeń na ulicy, społeczne wykluczenie i noże faszystów.

Problemy, z którymi borykają się zarówno miejscowi jak też migranci mają wspólne źródło wynikające ze strategii państwa i szefów którzy są odpowiedzialni za dewaluację naszego życia i wszystkich pracujących, którzy nasilają się wyzysk i duszącą społeczną kontrolę oraz szerzą podziały i wzajemną eksterminację pomiędzy wyzyskiwanymi. Dopóki nie dostrzeżemy wspólnego historycznego i klasowego wątku, który łączy miejscowych i imigrantów, dopóty stworzone sztuczne podziały nie zostaną zastąpione przez solidarność, życzliwość, zrozumienie, rozmowę, relacje wspólnotowe, wspólną walkę. Również dopóty nie zrozumiemy, że trwający atak jest zagrożeniem dla nas wszystkich - tak długo, jak nie zdamy sobie sprawy, że poniżenie osoby obok nas nie zakończy się tam, ale spadnie na nas z pełną mocą - do tego czasu barbarzyństwo i kanibalizm będzie udawało normalne życie.

Skłoty Patision 61 i Skaramanga

Oryginalna ulotka: occupiedlondon.org
Wersja angielska: occupiedlondon.org

Wideo zapis wycieczki Piotra Ryabova po anarchistycznych miejscach Moskwy. Wycieczka odbyła się przed forum "Wolnościowy komunizm 2011". Wrażenia uczestnika : "Wycieczka Piorta Ryabova była interesująca i trwała około 4 godzin. W tym czasie odwiedziliśmy miejsce gdzie zabito Stanisława Markelova i Anastazję Baburovą...

Zobaczyliśmy posiadłość w której mieszkał Kropotkin , gdzie później było muzeum a aktualnie znajduje się Ambasada... Maszerowaliśmy do Białego Domu w opowieści z 1993 r. Zobaczyliśmy posiadłości które anarchiści zajmowali podczas rewolucji . Byliśmy również w innych miejscach , które zobaczycie oglądając wideo z tej wycieczki"

Wycieczka Piotra Ryabova po Moskwie.

W piątek 6 maja ponad 100 osób - w większości młodych, biednych i rozwścieczonych - wyszło na ulice by zaprotestować przeciw departamentowi policji z Denver. Uczestnicy marszu chcieli stawić czoła "policyjnemu terrorowi" i upamiętnić śmierć Marvina Bookera i Olega Gidenko - dwójki niewinnych ludzi zamordowanych przez funkcjonariuszy departamentu w zeszłym roku.

Gdy marsz się skończył, na ulicy została odpalona niewielka petarda. Policja użyła tego faktu jako usprawiedliwienia do pościgu za jedną domniemaną uczestniczką zgromadzenia, która została skuta i pobita przez policjantów. Zatrzymana nazywa się Amelia Nicol i jest 20 letnią dziewczyną z Colorado. Za rzucenie petardą została oskarżona o próbę zabójstwa, za co grozi jej 90 lat więzienia.

Kolektyw Anarchistycznego Czarnego Krzyża z Denver apeluje do wszystkich o wsparcie Amelii tak jak ona wspierała walkę z zastraszaniem i represjami wobec ruchów społecznych w Denver.

Na dziesiątym Kongresie CNT, który odbył się w Kordobie w 2010 r., uchwalona została deklaracja anty-seksistowska, w której stwierdzono m.in.:

„Anarcho-syndykalizm jest walką o wolne i sprawiedliwe społeczeństwo i jednym z celów tej walki jest zniszczenie patriarchatu, seksizmu i dyskryminacji ze względu na płeć lub orientację seksualną. Nie do zaakceptowania są hierarchie oparte na płci, ani narzucanie społecznych i kulturowych ról zależnych od płci. Każda jednostka musi mieć możliwość w pełni się rozwijać, bez względu na swoją płeć i życie seksualne, bez oglądania się na konwencje związane z „męskim” lub „kobiecym” sposobem bycia. Nie można zapominać, że seksizm i patriarchalne postaci dominacji są do dziś bardzo żywotne, choć nie tak widoczne, jak niegdyś. Stały się bardziej subtelne i przez to też trudniejsze do zwalczania.

Od początku, CNT postrzegało się jako wspólnotę, której jednostki uczyły się pomocy wzajemnej, bez względu na wiek, płeć, pochodzenie, umiejętności, rasę i orientację seksualną. Nauka polegała na wspólnym przezwyciężaniu wyzysku, zwiększając kontrolę jednostki nad własnym życiem. CNT nie tworzy struktur czysto „terapeutycznych”, a problem wyzysku kobiet w pracy jest w centrum wszystkich działań związku. Próby walki z dyskryminacją, które nie są jednocześnie powiązane z organizacją i procesem rewolucyjnym, są skazane na porażkę.”

By walczyć ze stereotypami kulturowymi, które są znaczącą częścią patriarchalnego porządku, CNT wydała podręcznik języka nie-seksistowskiego. Inicjatywa ma na celu ułatwić kobietom identyfikować się ze związkiem. W broszurze opublikowano propozycje zmian językowych wprowadzających bardziej neutralne płciowo zwroty. Treść podręcznika (w jęz. hiszpańskim) została opublikowana tutaj.

W dniu 21 maja, aktywiści w Kopenhadze zamierzają zająć przestrzeń opuszczonego składu min w pobliżu historycznych murów miasta (Søminen), nieopodal Christianii. Teren składu został wykupiony przez spekulantów nieruchomościami i pozostawiony pusty. Skłotersi zamierzają urządzić na terenie składu warsztaty i studia.

Policja wie o planowanych działania i przygotowuje się na nie. Jak powiedział rzecznik policji - „Mamy nadzieję, że uda nam się zapobiec akcji za pomocą dialogu – wolimy dialog, niż stosowanie pojazdów opancerzonych”.

Dawny skład min jest usytuowany w ładnym otoczeniu pełnym zieleni. Od lat z przestrzeni korzystają rodziny urządzające pikniki, grafficiarze, spacerujący z psami i ornitolodzy.

Ukazał się ebook „W drodze wypowiedziane” Oskara Szwabowskiego stanowiący zbiór tekstów pisanych na przestrzeni ośmiu lat. W większości artykuły były publikowane, między innymi na CIA. Na 143 stronach A4 znajdziemy pisanie zaangażowane politycznie i w przekonaniu autora wciąż aktualne. Poruszane są tematy z zakresu edukacji, przemian społecznych w tym indywidualizacji i prywatyzacji przestrzeni publicznej, mediów oraz anarchizmu. Pewne wątpliwości purystów może budzić skład, który nie jest profesjonalny ze względów finansowych. Nie powinno to jednak utrudniać czytania. Autor postarał się wybrać teksty przystępne, pozbawione akademickiego żargonu. Na pytanie dla kogo ta książka, odpowiada, że dla krytycznie myślących obywateli i obywatelek co marzą o ludzkim społeczeństwie.

Cena ebooka to 10 zła. Zysk ze sprzedaży zostanie przekazany na rozwój Społecznego InfoPunku ALERT w Szczecinie.

Ebook dostępny jest tutaj

Hiszpański ruch wolnościowy w zarysie
Murray Bookchin

W porannych godzinach 18 lipca 1936, generał Francisco Franco ogłosił z Las Palmas w hiszpańskiej części Afryki Północnej pronunciamiento, które otwarcie rozpoczęło powstanie reakcyjnych oficerów hiszpańskich przeciwko legalnie wybranemu rządowi Frontu Ludowego w Madrycie.

Pronunciamiento Franco nie pozostawiało wątpliwości, iż w wypadku wygranej hiszpańskich generałów, parlamentarną republikę zastąpi autorytarne państwo, instytucjonalnie ukształtowane na podobieństwo podobnych reżimów w Niemczech i Włoszech. Siły frankistów – „Nacjonaliści”, jak sami się nazwali – pokazały wszystkie oznaki i ideologię ówczesnego ruchu faszystowskiego: salut wzniesioną ręką o otwartej dłoni, odwołanie się do filozofii porządku, obowiązku i posłuszeństwa, deklarację zaangażowania się w zniszczenie ruchu robotniczego i rozprawienie się z opozycją. Dla świata, konflikt zainicjowany przez hiszpańskich generałów wydawał się kolejnym klasycznym starciem pomiędzy „siłami faszyzmu” a „siłami demokracji”, które było tak powszechne w latach trzydziestych. To, co jednak odróżniało konflikt hiszpański od podobnych starć we Włoszech, Niemczech i Austrii, to ogromny opór, z jakim „siły demokracji” sprzeciwiły się hiszpańskiej armii.