Ruch anarchistyczny

Trupa z San Francisco - aktorzy z grupy pantomimicznej R.G. Davisa decydują, że ich sztuka powinna być bardziej rewolucyjna. Zakładają "The Diggers", anarchistyczną grupę walczącą z tradycyjnym, politycznym dyskursem i wykorzystującą środki teatru guerilla. Ich bronią jest anonimowość.

Aspartam - Słodkie nieszczęście - Zatruty świat - ze wszystkich dostępnych na rynku, Aspartam jest najbardziej niebezpieczną substancją dodawaną do żywności (m.in. Cola Light, Diet Pepsi, gumy Orbit).

http://www.alterkino.org

Już dzisiaj o godzinie 0:00 odbędzie się emisja filmu dokumentalnego "Trupa z San Francisco" (TVP Kultura)

Rok 1996, początki ruchu hippisowskiego w San Francisco. Aktorzy z trupy pantomimicznej R.G Davisa zamierzają stworzyć bardziej rewolucyjną sztukę. Zakładają więc " The Diggers", anarchistyczną grupę walczącą z tradycyjnym, politycznym dyskursem. W swojej twórczości wykorzystują środki teatru guerilla. Ich mottem przewodnim jest: " Wszystko jest dozwolone" oraz " Rób co chcesz". Bronią - anonimowość.

Francja, 1999
czas trwania: 55 min

Już napisaliśmy o tym jak faszyści atakowali centrum społecznie w Atenach granatem. W ciągu tygodnia już kilka protestów antyfaszystowskich odbyło się w Atenach. Dwa razy doszło do starć z policją. 26 lutego podczas demonstracji anarchiści atakowali siedzibę ultrakonserwatywnego dziennika "Apogevmatini". Wczoraj odbyła się większa demonstracja. Policja zaatakowała demonstrantów. Podczas demonstracji ludzie podpalili biuro neofaszystowskiej organizacji "Złoty Świt" [Xrysi Avgi]. Wczoraj także odbyła się demonstracja w Salonikach.

Wczoraj w Atenach także miała miejsce inna ciekawa akcja. Ludzie próbowali blokować prace budowlane obok miejsca, gdzie został zamordowany Alexandros Grigoropoulos. Ludzie chcą, by został tam pusty plac, jako miejsce na zgromadzenia publiczne.

W Elblągu ukazała się wreszcie książka, podsumowująca teoretyczny dorobek Gerarda Kwiatkowskiego i kręgu jego druhów z Galerii EL z czasów edycji „Notatnika Robotnika Sztuki”. Przygotował edycję i pisze o niej w „Ulicy Wszystkich Świętych” Jarosław Denisiuk. Obraz wydarzeń na Wybrzeżu w roku 1970, właśnie poprzez pryzmat Elbląga i Galerii EL, przywołuje jej późniejszy szef – Ryszard Tomczyk. O ostatnich polskich filmach Themersonów pisze Agnieszka M. Wasieczko, a świetną książkę Tino Hemmanna „Niegodny skarb” poleca Agnieszka Brytan. Lech L. Przychodzki tym razem pisze o wznowieniu „Legend, manipulacji, kłamstw…” Ewalda S. Polloka – książki, która budzi wciąż zgrozę wśród postkomunistycznych polskich historyków a Remigiusz Kasprzycki opowiada o gen. Zagórskim i snuje wizje alternatywnej rzeczywistości, gdzie Franz Beckenbauer miast Grzegorza Lato rządzi w PZPN. Seksa dorzuca trochę dokumentacji do tekstu nt. łódzkich anarchistów z lat 1900-1939, Stanisław Tarasiewicz i jego ekipa z Wilna obserwują z niepokojem poczynania lubelskiego arcybiskupa zaś Patrick Muller kreśli historię filmu dokumentalnego „Voyage en Silesie”, zdjęcia do którego zakończył w styczniu br. Bez Michała Graczyka i Mariana Karasia się nie obywa. W sen zimowy obaj satyrycy wciąż nie zapadli a rząd PO dostarcza im co dni kilka nowych tematów.

ulica w pdf

Powstało forum szczecińskiego kolektywu Food not Bombs. Adres forum: http://fnbszczecin.frix.pl

Akcja ma miejsce w każdy piątek w przejściu podziemnym przy C.H. Galaxy o 17.00. Rozdawane są ciepłe, wegańskie posiłki w formie protestu przeciwko niesprawiedliwej polityce państw, w których budowanie aparatów represji - wojska, policji, pochłania ogromne koszty, w obliczu znikomych środków, które przeznaczane są na pomoc ludziom umierającym z głodu, pozbawionym środków do życia i dachu nad głową. Chętnych do wzięcia udziału w akcji zapraszają organizatorzy.

Po długich negocjacjach z kierownictwem RyanAir w Saragossie, komisja CNT-AIT w RyanAir ogłosiła stan sporu zbiorowego z liniami lotniczymi.

Przyczyny sporu są następujące:

1. Obniżenie godzin pracy. W tym samym czasie, linie lotniczne RyanAir obsługują tą sama ilość pasażerów, co oznacza, że po prostu próbują zmusić pracowników do bardziej intensywnej pracy w mniejszej liczbie godzin.

2.Zatrudnienie ludzi na niepełny etat bez świadczeń socjalnych i przypisywanie im pracy na cały tydzień (w tym samym czasie, gdy obniżane są godziny pracy stałych pracowników).

CNT domaga się przywrócenia starego grafiku pracy i zatrudnienia nowych pracowników na umowach stałych i w pełnym wymiarze pracy.

"Squatting" to nowy film Larisy Matteissen o holenderskich i rosyjskich skłotersach. Pobierz torrent filmu:

Z angielskimi napisami | Wersja rosyjska

27 lutego pojawiła się w Moskwie na miejscu zabójstwa Stanisława Markiełowa i Anastazji Baburowej tablica pamięci. Tablica została ręcznie zrobiona i samodzielnie zmontowana na domu przy ul. Preczistenka 1. 27 lutego minęło 40 dni po śmierci aktywistów.

O zabójstwie Markiełowa i Baburowej.

Demonstracje w Moskwie i innych miastach

Protest przeciwko politycznym zabójstwom 15 lutego

27 lutego w Moskwie odbyła się rozprawa w sprawie antyfaszysty Alekseja Olesinowa, który jest oskarżony o "chuliganstwo". Choć to jest drobne wykroczenie, Olesinowa zatrzymano w areszcie ponieważ jest antyfaszystą. W protokołu sprawy napisano, że

"On (Olesinow) jest nieformalnym liderem ruch młodzieżowego "Antifa", celem którego jest połączenie osób męskiej i żeńskiej płci w grupie, która przeciwstawia się interesom osób, propagujących działalność faszystowską, czyli wspierających normalne funkcjonowanie obrony życia obywateli."

(Он (Олесинов), являясь неформальным лидером молодежного движения "АнтиФа", целью создания которого путем объединения в него группы лиц мужского и женского пола являлось противостояние интересам лиц, пропагандирующих деятельность фашизма, т.е. поддержание нормального функционирования жизнеобеспечения граждан .)

Sąd utajnił rozprawę. Jednak ludzie dowiedzieli się, że prawnik argumentował, że rzekoma przynależność do nieformalnego ruchu antifa nie może być powodem dla zatrzymania Olesinowa w areszcie.

Więcej tu

23 lutego policja zrobiła nalot na skłot w Tallinie. Policja stwierdziła, że właściciel budynku domagał się usunięcia skłoterów jednak właściciel umówił się z nimi i zgodził się, aby skłoterzy tam mieszkali. Policjanci zadzwonili do właściciela i potwierdzili sytuację. Policja jednak nie skończyła na tym akcji i nękała dalej skłotersów. Zrobiła im zdjęcia itd.

Informacje o nalocie pojawiły się w mediach. Dziennikarka zapytała policję dlaczego zrobiła nalot a rzecznik policji opowiadał, że "wyglądali tak jak osoby mogące używać narkotyków",

Ironicznie skłot ma zasadę, że na jego terenie nie można posiadać narkotyków.

Johannes Holzmann (Senna Hoy)

28. kwietnia 1914 roku, 29-letni anarchista Johannes Holzmann zmarł w warszawskim więzieniu na gruźlicę. Jego szczątki zostały sprowadzone przez przyjaciół do Berlina, gdzie 14. mają został pochowany na cmentarzu Weißensee. Wśród żałobników znajdowali się m.in. Franz Pfemfert i Else Lasker-Schüler. Wkrótce potem wybuchła Pierwsza Wojna Światowa i „Sprawa Senny Hoy” została zapomniana na prawie 50 lat. Z dzisiejszej perspektywy ciężko zrekonstruować dzieje jego życia, ale pewnym jest, że jego wpływ na ruchy anarchistyczne w Polsce i Niemczech był znaczący.

Urodził się 30. października 1882 r. w pruskiej miejscowości Tuchola, w rodzinie żydowskiej, jako Johannes Holzmann. Będąc utalentowanym uczniem, w 1903 r. otrzymał pozycję nauczyciela teologii. Wkrótce jednak, ze względu na jego metody nauczania, wszedł w konflikt z przełożonymi i musiał porzucić pracę. W tym samym roku przystąpił do Towarzystwa Teozoficznego Heleny Bławatskiej. W 1904 przyjął pseudonim Senna Hoy, nadany mu przez poetkę Else Lasker-Schüler. Było to jego imię czytane od końca. Pod tym nazwiskiem zaczął wydawać wolnościowy tygodnik »Kampf. Neue Folge.[1]«. Wcześniej był członkiem wydawnictw różnych bibuł anarchistycznych. Przy tej okazji poznał A. Bernsteina – Sawerskiego, wydawcę magazynu »Die Peitsche. Halbmonatszeitschrift für Kritik und Satire[2]«. Z tej współpracy zrodził się »Montags-Post« z wkładką »Kampf! Blätter für Freiheit und Menschenrechte[3]«.

Od 6. lutego 1904, »Kampf. Neue Folge.« wychodził jako czasopismo skierowane przeciwko cesarzowi Wilhelmowi II i ugodowej partii opozycyjnej SPD. Senna Hoy napisał do tego czasopisma kilka artykułów, również pod łacińskim pseudonimem „Catulus” (młody pies).
Czasopismo »Kampf« okazało się być dalekowzroczne. Już w 1904 jego redakcja przewidziała nadchodzącą wojnę z Anglią, fakt, że SPD poprze udział w tej wojnie i fakt, że Niemczy wywołają tą wojnę. W 1905 ostrzegał, że uniwersytety staną się fabrykami studentów i że będą oni wykorzystywani jako policyjni donosiciele. Biorąc pod uwagę kto przyczynił się do upadku Monachijskiej Republiki Rad, nie była to przepowiednia chybiona. Jego zdanie o Niemcach: „Być żołnierzem tutaj, to znaczy zastrzelić własnego ojca, gdy padnie taki rozkaz.” (KAMPF, 26.02.1905, Nr.15) Jeśli mamy dążyć do osiągnięcia utopii przez samoorganizację klasy robotniczej, należy się wystrzegać współpracy ze związkiem zawodowym SPD, ponieważ jest on sparaliżowany przez biurokrację.
Magazyn nie był lubiany przez cenzorów. Rzadko które wydanie nie trafiło na problemy z obrotem. Co więcej, nakład 11 z 25 wydań został skonfiskowany. Jednak mimo tych represji, w 1905 roku nakład wynosił już 10000 egzemplarzy! Do współpracowników należeli m.in. Erich Mühsam i Gustav Landauer, chociaż ten ostatni nie dażył »Kampf« zbytnią sympatią. Franz Pfemfert, późniejszy wydawca ekspresjonistycznego i komunistycznego magazynu »Die Aktion« stawiał pierwsze dziennikarskie kroki właśnie w »Kampf«. Strona artystyczna czasopisma, zapewniana przez Petera Hille, Paula Scheerbarta i Else Lasker-Schüler podnosiła trochę jakość pisma.
»Kampf« był bardzo udanym projektem, jednak akcja bezpośrednia miała dla Senny dużo większe znaczenie. 14. kwietnia 1905 roku wyszło ostatnie wydanie pisma. W tym samym roku część anarchistów z wydawnictwa udała się do zagłębia Ruhry. W wyniku policyjnych represji Hoy musiał opuścić Berlin. Na odchodne napisał do szefa berlińskiej policji list, w którym oświadczył, że „strzeli w pysk każdemu, kto będzie za nim węszył”. Dostał za to wyrok czterech miesięcy więzienia, musiał więc szybko uciekać z Berlina. Jeszcze w tym samym roku udał się do Zurychu, gdzie współpracował z czasopismem »Weckruf[4]«, jako „Dr. Ritter”, lub „Ernst Meyer”. Pod tym nazwiskiem pojawiał się też na publicznych zgromadzeniach, został aresztowany, deportowany i wrócił nielegalnie. Prawdopodobnie w calach propagandowych, ogłosił na łamach czasopisma własną śmierć w Rosji, co zostało bardzo ostro skrytykowane w kręgach robotników anarchistów, w związku z czym wraz z towarzyszem Frickiem opuścił miasto. Frick udał się do Ascony, a Senna opuścił Szwajcarię i pojechał do Paryża. W kwietniu 1907 roku, Senna Hoy udał się do Polski, na Litwę i do Rosji, by wziąć udział w rewolucji 1905 roku. Po kilku akcjach został aresztowany 30 czerwca. Po wielu torturach, w 1908 roku został skazany na 12 lat za ekspropriacje i dodatkowe 15 lat za bycie członkiem grupy anarchistycznej, wraz z 23 innymi towarzyszami. Po 3 latach został przeniesiony do cieszącej się złą sławą Cytadeli w Warszawie, później został wysłany do Moskwy, do odosobnienia. W marcu 1912 wysłano go do szpitala dla psychicznie chorych przestępców, gdzie dwa lata później zmarł na gruźlicę, wywołaną niedożywieniem. Matka i brat, Heinrich, próbowali wszystkiego, by polepszyć jego sytuację, jednak nawet jego „Listu Otwartego” z 1912, opisującego warunki katorgi, nie udało się nigdzie opublikować. Pisarka Else Lasker-Schüler odwiedzała go i próbowała przez niemiecką i rosyjską ambasadę doprowadzić do uwolnienia jej „Księcia Moskwy” czy „Senna Paszy” (jak nazywała go w swoich wierszach). Z pomocą rosyjskiej malarki Marianne von Werefkin, udało się jej uzyskać zgodę strony rosyjskiej na jego deportację do Rzeszy, jednak ambasada niemiecka odmówiła pomocy. Rzesza Niemiecka nie była zainteresowana czynieniem wysiłków na rzecz uwolnieni swojego obywatela, który był anarchistą. Else później otwarcie narzekała na ten brak pomocy. Wiele osób nie wierzyło do lat 60-tych, że faktycznie pojechała do Warszawy, jednak Franz Pfemfert i Karl Kraus ujawnili dowody, które to potwierdziły. Else opisała przygotowania do podróży w swej powieści „Malik”, która zaczyna się w ten sposób: „Kiedy Malik dowiedział się, że jego zaginiony, ukochany przyjaciel od ośmiu lat siedzi w lochach Meczerskoje, w kraju pogromów, zapomniał rządzić w Tebach, marzył tylko o uwolnieniu więźnia.”
19. numer „Aktion”, wydany został w 1914 przez Franza Pfemferta jako „Wydanie specjalne poświęcone Senna Hoy”. Pfemfert określił Sennę tymi słowami: „20-letnia świadomość polityczna z Berlina. Jego walka o wolność nie pójdzie na marne.” Na okładce widniał portret Holzmanna. Franz Pfemfert napisał: „Senna Hoy umarł”; swoje teksty nadesłali też Else Lasker – Schüler i Ludwig Rubiner. Zamieszczono też wiersze, które udało się przemycić z więzienia: „Wiersze z moskiewskiego więzienia”, czy „Kropla Krwi”. Erich Mühsam zamieścił nekrolog w „Kainie”, a Karl Liebknecht w parlamencie pytał, czemu nie zrobiono nic dla uwolnienia Holzmanna. Miesiąc przed śmiercią do Berlina dotarł list napisany przez Sennę: „Żałuję tylko tych przestępstw, których nie udało mi się popełnić”

1. „Walka. Nowe wydanie.”
2. „Pejcz. Półmiesięcznik krytyczno – satyryczny.”
3. „Walka! Gazeta na rzecz wolności i praw człowieka.”
4. „Pobudka”

źródło: Anarchopedia Niemcy tłumaczył Maciek

Powyższa notka biograficzna jest zapowiedzią większej broszury poświęconej życiu i działalności Johannesa Holzmanna, która ukaże się już wkrótce.

W Modesto w Kalifornii, anarchiści przyznali, że ukradli jedzenie z dużych hipermarketów i zostawili go w miejscach publicznych dla biednych. Anarchiści napisali w oświadczeniu, że decydowali na taką akcję po tym, jak aresztowano w hipermarkecie biednego 48-letniego mężczyznę, który był głodny i ukradł jedzenie.

W niektórych miejscach, gdzie anarchiści zostawili jedzenie, zostawili także transparenty albo ulotki z hasłem "Odpieraj recesję, kradnij bogatym".

26.02.2009
Centrum Reanimacji Kultury
ul. Jagiellończyka 10c/d
godz. 18.00

Zapraszamy na spotkanie informacyjne dotyczące ogólnoniemieckiej kampanii WBA (Wir Bleiben Alle- Zostaniemy Wszyscy) która dotyczy głównie berlińskich houseprojektów, squatów, ex-squatów, wagenburgów i innych wolnościowych miejsc. Celem WBA jest ich obrona i wsparcie.

Na 13 i 14 marca bieżącego roku planowane są w Berlinie demonstracje, happeningi oraz imprezy towarzyszące, do udziału w których serdecznie zapraszamy.

WBA (WIR BLEIBEN ALLE) ZOSTANIEMY WSZYSCY
Jest kampanią berlińskich houseprojektów, squatów, ex-squatów, wagenburgów i innych wolnościowych miejsc. Celem WBA jest obrona i wsparcie tych autonomicznych przestrzeni, które w swym założeniu związane są z ideami antyseksizmu, antymilitaryzmu, antynazizmu.

Grupy tworzące WBA spotykają się co miesiąc, aby dyskutować na temat swojej sytuacji, polityki miasta oraz organizacji różnych akcji. Podczas tych dużych comiesięcznych akcji tworzone są grupy, które zajmują się realizacją poszczególnych celów.

W chwili obecnej najważniejsze jest przygotowanie dużej demonstracji związanej z obroną 12 zagrożonych ewikcją projektów, których w całym Berlinie jest 40. Celem demonstracji ma być obrona wolnych przestrzeni oraz walka o prawo do squattingu zarówno w Berlinie jak i na całym świecie. Chcąc zmobilizować do udziału jak najwięcej osób, przygotowywane są spotkania informujące o obecnej sytuacji berlińskich wolnych przestrzeni, o tym jak można wpierać ich dążenie do utrzymania się oraz konkretnie o przygotowaniach do demonstracji, która ma się odbyć 14 marca 2009. Planowany jest cały weekend 14-15 marca, podczas którego mają się odbywać spotkania informacyjne, warsztaty, imprezy…

Ponieważ w Polsce jest wiele osób mocno związanych z berlińskim środowiskiem wolnościowym, toteż planowane są spotkania informacyjne również w kilku polskich miastach, m.in. Poznaniu, Warszawie, Wrocławiu.

We Wrocławiu spotkanie odbędzie się 26.02.09 w Centrum Reanimacji Kultury o godzinie 18.00. Osoby z WBA przyjadą aby opowiedzieć o szczegółach, zaprezentować całość problemu i zaprosić do udziału w planowanych akcjach..

80 pracowników Grupo Prasur z Utrery (prowincja Sewilla) nie było opłacanych przez ostatnie 3 miesiące. Władze firmy ogłosiły, że są w złej kondycji finansowej i przedsiębiorstwo zostanie w najbliższym czasie zamknięte. Wygląda zatem na to, że pracownicy będą zmuszeni zmierzyć się z podwójnym kryzysem w tych niestabilnych ekonomicznie czasach. CNT Utrera uczestniczy w organizowaniu oporu pracowników w ich walce o swoje.

W sobotnie popołudnie kilkaset osób przemaszerowało ulicami Utrery, 50-tysięcznego pueblo położonego w niedaleko Sewilli. Domagali się realizowania praw pracowniczych i zaległych wypłat dla (nie)zarabiających w Grupo Prasur. Firma w zeszłym roku zwolniła 220 osób, jej władze twierdzą, że stanęła ona w obliczy bankructwa w związku z kryzysem ekonomicznym. Jednakże wiele dowodów wskazuje na to, że w ostatnich latach Grupo Prasur zbiła fortunę na prowadzeniu swojej działalności, uzyskując rządowe subsydia za zatrudnianie osób poniżej 21 i powyżej 50 roku życia.

W piątek 20 lutego w klubie "Plan B" w Moskwie organizowano koncert. Tuż przed koncertem przyjechała milicja. Ok. 100 funkcjonariuszy otoczyło klub kordonem. Przeszukano lokalu i wszyscy zostali spisani.

W sobotę w innym mieście, w Niżnym Nowgorodzie, pojawiła milicja na pokazu filmu organizowany w ramach corocznego festiwalu antymilitarystycznego "Dzień dezertera". Milicja legitymowała wszystkich i zatrzymała kilka osób, którzy nie mieli przy sobie dowodów osobistych. Później w klubie miejscu pojawili się przedstawiciele prokuratury. Skonfiskowano pismo, broszury i ulotki anarchistyczne.

Festiwal "Dzień dezertera" jest organizowany co rok przez anarchistów z federacji Awtonomnoje Dejstwie i organizacje antymilitarystyczne. Co rok mają problemy z prowadzeniem festiwalu ponieważ milicja szuka tam dezerterów.