Świat

Kolektyw Seomra Spraoi zajął budynek pod numerem 6 przy Ormond Quay w Dublinie. Powstał w ten sposób nowy lokal anarchistyczny. Regularnie będą się tam spotkać anarcho-feministki, grupy wsparcia dla więźniów, kolektyw radykalnych twórców wideo i kolektyw centrum.

http://www.seomraspraoi.org

29 letni James Dean służył w wojsku amerykańskim i spędził rok w Afganistanie. Wrócił z Afganistanu w 2005 i wpadł w depresję. Od tego czasu leczył się u psychologa i zażywał lekarstwa antydepresyjne. Został zwolniony z wojska, ale nadal był w rezerwie. Poprawiło mu się życie i ożenił się 4 miesiące temu.

W grudniu dostał wezwanie. Miał pojechać do Iraku i miał pojawić się w Fort Benning 14 stycznia. Bardzo to przeżył, bo nie chciał wrócić do wojska. Wpadł w panikę i zdecydował zabarykadować się w domku na wsi. Jego rodzina zachowała się bardzo naiwnie. Martwili się, że on chciał popełnić samobójstwo, więc wezwali policję. W rezultacie policja urządziła oblężenie chaty w stylu wojskowym w dzień Bożego Narodzenia. Po 14 godzinach policja zdecydowała się puścić gaz i wziąć budynek siłą, ale widząc to, Dean poddał się. Kiedy pojawił się w drzwiach, policjanci go zastrzelili. Policja twierdzi, że był uzbrojony.

W ostatnich dniach rosyjska Federalna Służba Bezpieczeństwa (dawne KGB) zaczęła szereg represji skierowanych przeciwko działaczom ANTIFY i ogólnie osobom zaangażowanym w bojowy opór wobec nazizmu. W St. Petersburgu trzy osoby otrzymały administracyjny zakaz opuszczania miasta. W ich sprawach toczy się kilka postępowań - chodzi m.in. o ataki na nazistowskie demonstracje. W Moskwie nagle ruszyły z miejsca wszystkie stare sprawy przeciwko antyfaszystom, a w tych zamkniętych nagle znaleziono nowe "dowody". Przeciwko 5 osobom zostały postawione zarzuty o "stworzenie i udział w organizacji przestępczej" - wszyscy obecnie się ukrywają. Więcej informacji wkrótce.

22 grudnia obdżektor sumienia Halil Savda został aresztowany w Corlu, gdzie stawił się na swoją rozprawę o uchylanie się od służby wojskowej. Aresztowano go pod pozorem, że istnieje niebezpieczeństwo jego ucieczki.

Halil był już skazany w 2004 roku na 3 miesiące więzienia za „uporczywe nieposłuszeństwo” wobec rozkazów wojskowych. 13 sierpnia b.r. apelacyjny sąd wojskowy anulował ten wyrok i zarządził ponowną rozprawę. Halil został aresztowany, gdy udał się na tą rozprawę.

Halil podkreśla, że dla niego bycie obdżektorem sumienia nie jest działaniem indywidualnym, ale ma na celu zwiększenie świadomości społecznej na temat tego, jak niesprawiedliwe jest zmuszanie ludzi do służenia w armii - w organizacji, której głównym celem jest przemoc i dla której nie powinno być miejsca w wolnym społeczeństwie.

22 grudnia w Moskwie około godz. 17:00 na schodach domu w którym mieszka były administrator znanej witryny antyfaszystowskiej ANTIFA.RU wybuchła bomba. Ładunek wybuchł podczas próby rozbrojenia go przez policyjnych saperów. Trzech policjantów zostało rannych podczas akcji. Na drewnianej tabliczce przymocowanej do bomby znajdywały się napisy o treści nazistowskiej, a na klatce schodowej wymalowano swastykę. Te poszlaki wskazują na to, że prawdopodobnie zamachu dokonali rosyjscy neofaszyści.

24-letni żołnierz został skazany na 2 miesiące więzienia w Holandii za odmowę pełnienia służby wojskowej w Afganistanie.
Prokurator żądał aż 4 miesięcy pozbawienia wolności.

Powoli narasta również sprzeciw amerykańskich żołnierzy. Choć oficjalnie podawane liczby Obdżektorów Sumienia są dość niskie, działający w Oakland w Kalifornii Komitet Obdżektorów Sumienia informuje, że otrzymuje dziesiątki tysięcy telefonów rocznie od żołnierzy, którzy chcą się dowiedzieć, jakie są konsekwencje dezercji i jakie mają możliwości uniknięcia walki w Iraku i Afganistanie.

Oprócz masowych demonstracji pokojowych, opór żołnierzy amerykańskich w Wietnamie był jedną z przyczyn zakończenia wojny w Wietnamie.

Grudniową "Ulicę Wszystkich Świętych" rozpoczyna blok tekstów, poświęconych 25. rocznicy wprowadzenia stanu wojennego. Piszą o nim: Lele, Joanna i Andrzej Gwiazdowie oraz Henryk Sporoń, wspominający bunt w uhereckim "internacie". Bartek Świderek komentuje projekt utworzenia śląskiego "supermiasta" - Silesii i kończy artykuł o Transylwanii, Alex de Ville-Radczenko pisze o Libii '2006, Marcin Waciński żegna się z alchemią a Agnieszka M. Wasieczko prezentuje niemiecki "film uliczny" z l. 20. XX w. Jak zawsze - Marian Karaś i Michał "Kandahar" Graczyk w satyrycznej wizji współczesnej Polski i chichot historii z Kowar. Żadnych życzeń - ni "opozycji", ni rządowi. Kolejna, samorządna "UWŚ" - 29. stycznia.

Pismo można zobaczyć tutaj.

Saddam Husajn został stracony w sobotę o 6 rano za zbrodnie przeciwko ludzkości.

Husajn i dwaj jego współpracownicy zostali skazani 5 listopada przez Wysoki Trybunał Iracki, który uznał ich za winnych doprowadzenia do masakry 148 szyitów, zgładzonych w odwecie za nieudany zamach na życie Husajna w 1982 roku w miejscowości Dudżail. Wyrok został podtrzymany we wtorek przez sąd apelacyjny.

Warto przypomnieć, że gdy Husajn popełniał swoje największe zbrodnie był bliskim sojusznikiem USA w regionie.

Jak informuje rozgłośnia radio Cadena Ser religijni fundamentaliści dokonali ataku na madrycką klinikę "Isadora", gdzie legalnie dokonuje się aborcji. Wybito kamieniami szyby i namalowano na fasadzie budynku swastyki oraz napisy z pogróżkami.

Aborcja jest w Hiszpanii legalna od 1985 roku, jednak tylko w przypadkach gwałtu, organicznej wady płodu lub poważnego zagrożenia zdrowia psychicznego względnie fizycznego matki.

Wyjechać gdzieś, takie bierne pragnienie odmiany swojego losu, pragnienie innego świat i innego życia. Wyjechać, jest na ustach niemal wszystkich, niczym modlitwa, tajne zaklęcie, niemrawy blask nadziei. Czasami jest to związane z brakiem pracy i perspektyw na jej znalezienie, innym razem wynika z egzystencjalnego znużenie tymi ludźmi i tymi ulicami, to też tęsknota za ludźmi mającymi jeszcze krew w żyłach, za niebem szerokim. Zdaje się nam, że zmiana miejsca będzie wiązać się ze zmianą naszego życia. Zmiana miejsca to jednak nie aktywne zaangażowanie w sprawy swojego otoczenia, to nie próba przemiany, czy to na drodze reform czy w zrywie rewolucyjnym, ziemi ojców i matek. Po upadku wiary w postęp pozostała wiara w utopie. Ale ta musi być nam dana. Takie nastawienie nie wynika z lenistwa, ale jest reakcją na milczenie. Miejsce nasze nie jest nasze, ingerencja w to-tutaj jest niemile widziana a nawet zakazana. Emigracja zaś jest mile widziana i ze stron wszelkich nam ułatwiana. Nic dziwnego skoro tylu osobom jest na rękę. Remigiusz Okraska pisze: „Imigracja jest więc czymś pozytywnym w strategii wielkiego biznesu. Za pół darmo pozyskuje się siłę roboczą, która godzi się na warunki pracy, na jakie nie zgodziliby się ‘tubylcy’. Ale nie tylko – zyskuje się także nowych konsumentów” [1.Remigiusz Okraska, Popychadła – komu służy imigracja, s.37 [w:] Obywatel 2/2004.]. Tania siła robocza osłabia walkę klasową, ułatwia równanie w dół świadczeń socjalnych i płac. Poza niewykwalifikowaną siłą roboczą, państwa rdzenia eksploatują kraje peryferyjne z co zdolniejszych obywateli. Jak zauważa Okraska „Krzemowa Dolina nie przeniosła się do Indii, lecz hinduscy informatycy (najlepsi specjaliści) ciągną całymi zastępami do USA” [2.ibidem s.37]. Państwom półperyferyjnym i peryferyjnym taki układ również pasuje, gdyż pozbywają się nadmiaru zbędnych ludzi, których koncentracja mogłaby doprowadzić do niepokojów społecznych. A tak – jak ci się nie podoba, to możesz wyjechać. Jest to wentyl bezpieczeństwa dla systemu. Ale zarazem jego potencjalna szubienica. Wzrastająca liczba ludzi-odpadów staje się problemem, ktoś do sprzątania jest potrzebny i to w dużej ilości, aby można było wynegocjować najniższe stawki, jak stwierdził jeden z bohaterów Gron Gniewu próbując dojść do ładu z rzeczywistością, która okazała się nie taka jak wyobrażenie o niej: „Im więcej ludzi zbierze i im bardziej głód im doskwiera, tym mniej będzie im musiał płacić” [3.John Steinbeck, Grona Gniewu, przełożył Alfred Liebfeld, Warszawa 2001, s.285.]. Jednocześnie proces emigracji ekonomicznej powoduje powstawanie dużej grupy upośledzonej, która nie ma nic do stracenia prócz kajdan. „Trzysta tysięcy głodnych, pogrążonych w nędzy ludzi! Jeśli zdadzą sobie sprawę z własnej siły, zagarną cały kraj i nie powstrzymają ich żadne bomby łzawiące ani karabiny” [4 ibidem s.357.]. Jak pisze Wallerstein „[imigranci] będą zasadniczo tworzyły dolną warstwę klasy robotniczej w każdym kraju. Jeśli tak będzie wrócimy do sytuacji, która miała miejsce w Europie Zachodniej przed 1848 rokiem – będziemy mieli klasę upośledzonych skupioną na obszarach przemysłowych bez praw i z bardzo silnymi roszczeniami, tym razem wyraźnie rozpoznawaną etnicznie” [5.Immanuel Wallerstein, Koniec świata jaki znamy, przełożyli M.Bilewicz A.W.Jelonek i K.Tyszka, Warszawa 2004, s.44.]. Stąd próba regulacji prawnej przekraczania granic, to ich zniesienie a zarazem wzmocnienie.

Mexico Solidarity Network informuje o ostatnich wydarzeniach w Oaxaca.
Po półtoramiesięcznej okupacji historycznego centrum miasta Oaxaca, policja federalna wycofała większość swoich sił 16 grudnia. W ich miejsce weszła lokalna policja. Część sił federalnych nadal stacjonuje wokół centrum. Tego samego dnia federalne i lokalne władze postanowiły uwolnić 43 więźniów politycznych. Wielu z tych którzy opuścili więzienie federalne w Nayarit miało ślady tortur, a na ich ubraniach widoczne były plamy z krwi. Pięć dni później więzienie opuściło 16 członków Ludowego Zgromadzenia Mieszkańców Oaxaca (APPO). Wszyscy zostali zwolnieni za kaucją, która wyniosła w sumie 52 mln pesos. W więzieniach przebywa wciąż ponad 100 osób związanych z APPO, nie licząc dziesiątki zaginionych.

Irańskie władze myślą o zablokowaniu eksportu ropy naftowej w odpowiedzi na sankcje Rady Bezpieczeństwa ONZ.

- Jeśli będzie trzeba, nasz kraj użyje każdej broni - powiedział agencji Fars irański minister ds. ropy naftowej Kazem Waziri-Hamaneh, odpowiadając na pytanie, czy Teheran jest gotów użyć ropy jako broni. Iran może zablokować cieśninę Ormuz między Iranem a Półwyspem Arabskim. Przez tę strategiczną cieśninę, przepływa codziennie ok. 20% światowych dostaw ropy. Iran, dostarczający za granicę ok. 2,7 miliona baryłek ropy dziennie, zajmuje czwarte miejsce na liście światowych eksporterów tego surowca.

Muzeum Bułhakowa, autora "Mistrza i Małgorzaty", kultowej powieści, czytanej i sprzedawanej w milionach egzemplarzy na całym świecie, zostało zdewastowane. Autorem aktu wandalizmu był fanatyczny przeciwnik dzieła Bułhakowa, które zostało uznane przez Cerkiew rosyjską za "dzieło szatana".

Fanatyk zdemolował pomieszczenia muzeum i zniszczył prawie połowę zgromadzonych tam eksponatów. Wyrzucił przez okna nie tylko ilustracje do "Mistrza i Małgorzaty", autorstwa najsławniejszych rosyjskich twórców, ale i komputery obsługujące fundację zajmująca się muzeum. Cerkiew rosyjska określiła najsławniejsze dzieło Bułhakowa mianem "piątej ewangelii, ewangelii wg szatana".

Gnijemy powszechnie, codziennie w hierarchicznym społeczeństwie, w świecie opartym na wyzysku i represji. Świecie gdzie jest się redukowanym do liczby, przecinku, do bycia narzędziem – z przeznaczeniem na śmietnik. Obdarci z sensu i możliwości innej egzystencji niż kapitalistycznej jesteśmy karmieni niezdrowym jedzeniem i równie trującą propagandą. W wykreowanym Disnejworldzie, w cudnie kolorowym państwie policyjnym...

Musimy podporządkować się logice kapitalizmu i biurokracji – inaczej czeka nas więzienie, nędza, bezdomność i śmierć w ciszy. Śmierć zadawana przez System jest niewidoczna – ludzie po prostu umierają. Ludzie po prostu się nudzą, po prostu nie odczuwają satysfakcji z wykonywanej pracy, z własnego wyboru są bezrobotnymi i nędzarzami, z własnego wyboru zarabiają nędznie i wykonują nędzną robotę – poczym są karmieni równie nędzną i jałową tak zwaną rozrywką. Świat jest dla nas niedostępny, nasza ingerencja w niego jest przestępstwem – mamy jedynie oglądać przedstawienie, obraz stworzony przez molochowe korporacje i dbających o siebie biurokratów. Gapić się w szklany ekran, a zmianę programu z jednego na drugi, zwie się działalności. Jedynie dostępną nam możliwością potwierdzenia własnej aktywności.

Nędzna praca, nędzne życie, powszechna kolorowa nędza – radośnie afirmowana przez odurzonych niewolników i bezradnie konstatowana przez niewolników niezadowolonych, dla których słowa wysoko nakładowych gazet i masowej telewizji słały się pyłem, gorzkim żartem. Brak możliwości powiedzenia czegoś nowego, czegoś czego nie rozbroiłby sympatyczny nauczyciel i uśmiechnięty spiker z telewizji. Słowa nasze są cenzurowane nim przecisną się przez usta...

I wciąż powtórki… I w ciąż ta sama piosenka, że trzeba się dostosować. Być elastycznym, efektywnym, dyspozycyjnym. Dobrowolnie dać się wyssać korporacji, rynkowi – nie pytając poświęcić siebie dwadzieścia cztery na dobę, myśleć tylko jak dobrze zrobić firmie. Poza firmą nie ma nic. A potem bruk. I kolejna firma. Mechaniczne ruchy, obliczone co do sekundy – to znaczy rozumne, że żywą osobę redukuje się do czynności maszyny. Podnosisz kotleta tak a tak, przyciskasz na tyle i tyle, podajesz takim to a taki ruchem dalej – i powtórz, i powtórz. Powtórz, aż ruch ten stanie się twoją istotą. Powtórz z uśmiechem. Zasypiasz i budzisz się dla firmy, albo nie masz po co wstawać. Wstawaj dla firmy bez marudzenia, bez poddawania w wątpliwość zasad – inaczej napiętnują cię mianem lenia, jednostki antyspołecznej, jednostki odrealnionej… nikt nie będzie z tobą rozmawiał na temat sensu pracy, sensu dostosowywania się do rynku. Od niewolników po nadzorców – słowa pałki, ignorowanie…

Podczas kilku ostatnich tygodni anarchisci w Atenach i Salonikach przeprowadzili ataki przeciwko policji i zniszczyli kilka banków. Większosć akcji jest odpowiedzią na ostatnie przypadki policyjnej brutalności w Grecji oraz solidarnością z anarchistami w więzieniu prowadzącymi strajk głodowy.