Świat

Dwóch greckich anarchistów siedzących w areszcie od czasu zadym 6 maja na Europejskim Forum Ekonomicznym prowadzi strajk głodowy, domagając się zwolnienia z więzienia. Tarasios Zadorozniy głoduje już 25 dzień i obecnie przebywa w szpitalu. Gerasimos Kiriakopoulos prowadzi głodówkę od 9 dni.

W akcie solidarności z ich protestem anarchiści dokonali ataków ładunkami zapalającymi na 9 banków w Atenach, Pireusie i Salonikach.
http://www.ekathimerini.com/4dcgi/_w_artic...0/12/2006_77994

Atakowane są też komisariaty policji, do tego stopnia iż greckie władze planują przed tymi budynkami budowę specjalnych betonowych barier mających zamykać ulice i blokować łatwy dostęp do komisariatów.

Grecka strona o akcjach solidarnosciowych : http://www.geocities.com/may6solidarity/

Potrzebna jest solidarność międzynarodowa!

Jak informuje PAP, Rada Bezpieczeństwa ONZ przyjęła rezolucję nakładającą sankcje na Iran za jego program nuklearny. Irańskie MSZ określiło rezolucję jako "nieprawomocną" i "nielegalną", natomiast prezydent Iranu Mahmud Ahmadineżad powiedział, że rezolucja nie zahamuje irańskiego programu nuklearnego. Władze Iranu oskarżyły także Radę Bezpieczeństwa o stosowanie podwójnych standardów ze względu na ignorowanie potencjału nuklearnego Izraela.

W rezolucji żąda się od Teheranu wstrzymania wszelkich prac nad wzbogacaniem uranu, który może posłużyć zarówno do produkcji paliwa atomowego stosowanego w elektrowni jądrowej, jak i produkcji broni. Ponadto dokument nakłada na inne kraje należące do ONZ zakaz dostarczania Iranowi materiałów i technologii, mogących posłużyć do prac nad wzbogacaniem uranu, zarówno dla celów cywilnych, jak i wojskowych. Rezolucja przewiduje także zamrożenie kont kluczowych instytucji i osób, zaangażowanych w irański program atomowy.

Czterech Turków zostało uniewinnionych od zarzutu "obrazy tureckości" z powodu przetłumaczenia książki Noama Chomskyego "Manufacturing Consent: The Political Economy of the Mass Media".

Artykuł 301 tureckiego Kodeksu Karnego jest wykorzystywany przeciwko pisarzom i publicystom. Stawiano zarzuty z tego artykułu m.in. Orhanowi Pamukowi czy Elifowi Shafakowi.

W środę zostali zwolnieni działacze Food Not Bombs z Filipin zatrzymani 10 miesięcy temu w związku z podejrzeniem, jakoby byli członkami Nowej Armii Ludowej. O zatrzymaniu ich pisaliśmy już wcześniej.

Regionalny sąd prowincji Benguet oddalił zarzuty z braku dowodów. Pod petycją o ich uwolnienie podpisało się 2.000 filipińczyków i osób spoza granic tego kraju.

Około 20 związkowców zajęło departamentalny urząd pracy w Cran-Gevrier, alpejskim miasteczku we Francji, na znak poparcia dla 12 oszukanych polskich murarzy, którzy znaleźli się we Francji na ulicy. Ich sprawa ma zostać wniesiona do sądu pracy 5 stycznia.

Studenci z politechniki w Atenach protestowali w środę na ulicach miasta przeciw planom uchylenia zapisu w artykule 16 konstytucji, który gwarantuje dostęp do bezpłatnej edukacji dla wszystkich. Na placu naprzeciwko parlamentu studenci spalili kukłę reprezentującą politykę rządu i podpalili opony samochodowe.

Protesty mają osiągnąć swoją kulminację 10 stycznia, kiedy debata o prywatyzacji szkolnictwa będzie się toczyć w parlamencie.

Saparmurat Niyazov, znany również jako Turkmenbasha (ojciec Turkmenów) – groteskowy dyktator Turkmenistanu zmarł w czwartek w wieku 66 lat. Władca rywalizował z Kim Dzong Ilem o tytuł najbardziej kuriozalnego dyktatora świata. Kazał palić książki w bibliotekach i wybrał się na dożywotniego władcę Turkmenów.

Turkmenistan jest ważnym elementem w grze Rosji i Stanów Zjednoczonych o bogate złoża ropy i gazu znajdujące się na terytorium byłej republiki radzieckiej. Plany przeprowadzenia ropociągu z Turkmenistanu przez Afganistan do portów Pakistanu odegrały znaczną rolę w planowaniu akcji militarnej na Afganistan, na długo przed 11 września. Po śmierci satrapy walka o kontrolę nad Turkmenistanem nasili się.

Ponad 300 demonstrantów zostało aresztowanych, a przynajmniej dwóch zostało rannych w sobotę w Kopenhadze po starciach z policją. Starcia miejsce podczas demonstracji przeciwko planowanemu zamknięciu centrum młodzieżowego Ungdomshuset.

Według indymedia.dk do wczoraj wszyscy aresztowani narodowości duńskiej zostali wypuszczeni, z wyjątkiem jednej osoby, której policja postawiła zarzuty, a obcokrajowcy zostali przewiezieni na granicę i wypuszczeni.

Jednak Anarchistyczny Czarny Krzyż (ABC) z Kopenhagi informuje, że nadal 21 obcokrajowców znajduje się w areszcie, w tym obywatele Rosji i Litwy. Być może te osoby będą musiały spędzić 2 tygodnie w areszcie deportacyjnym.

Więcej informacji:
www.blackcross.dk
www.indymedia.dk

Jeśli mówienie o rewolucji może się wydawać śmieszne, to tylko dlatego, iż zorganizowany ruch rewolucyjny jest już od dawna nieobecny w nowoczesnych państwach, a więc tam, gdzie skupiają się właśnie możliwości zasadniczego przekształcenia społeczeństwa. Ale cała reszta jest jeszcze bardziej śmieszna, gdyż chodzi w niej o istniejącą rzeczywistość oraz rozmaite formy jej akceptacji. Słowo "rewolucyjny" straciło swój wywrotowy wymiar; zaczęło oznaczać, tak jak to się dzieje w reklamie, nieznaczne zmiany jakichś detali bezustannie modyfikowanej towarowej produkcji. Dzieje się tak, ponieważ nigdzie nie dochodzą już do głosu perspektywy centralnej i pożądanej zmiany. Projekt rewolucyjny staje dziś w charakterze oskarżonego przed trybunałem dziejów: zarzuca mu się, iż poniósł klęskę, że doprowadził jedynie do powstania nowych alienacji. Sprowadza się to do twierdzenia, że panujące społeczeństwo zdołało się obronić, na wszystkich poziomach rzeczywistości, o wiele skuteczniej niż to przewidywali rewolucjoniści; nie zaś do tego, że stało się ono, w większej mierze niż dawniej, godne akceptacji. Rewolucję trzeba odkryć ponownie, to wszystko.

Wiąże się z tym sporo problemów, które trzeba będzie rozwiązać teoretycznie i praktycznie w ciągu nadchodzących lat. Możemy pobieżnie zasygnalizować kilka kwestii, co do których należy się bezzwłocznie porozumieć.

Spośród wszystkich mniejszościowych grup europejskiego ruchu robotniczego, dążących ostatnimi czasy do zjednoczenia, na uwagę zasługuje jedynie nurt najbardziej radykalny, który skupia się obecnie pod sztandarami rad robotniczych. Nie należy zresztą zapominać o tym, że różne mętne środowiska usiłują się podczepić pod ten nurt (por. porozumienie zawarte ostatnio przez kilka "lewicowych" czasopism filozoficzno-socjologicznych z różnych krajów).

Największa trudność, z jaką muszą się borykać grupy usiłujące powołać organizację rewolucyjną nowego rodzaju, polega na ustanawianiu nowych relacji międzyludzkich wewnątrz takiej organizacji. Jest rzeczą oczywistą, iż powszechna presja społeczeństwa utrudnia takie próby. Jeśli jednak nie uda się do tego doprowadzić - poprzez metody, które pozostają wciąż do wynalezienia i wypróbowania - nie uda się też wyjść poza specjalistyczną politykę. Wymóg powszechnego uczestnictwa, które winno charakteryzować autentyczną organizację rewolucyjną, a w perspektywie społeczeństwo rzeczywiście nowego rodzaju, zostaje sprowadzony do poziomu abstrakcyjnego i moralizatorskiego życzenia. Działacze, nawet jeśli nie stają się zwykłymi wykonawcami decyzji podejmowanych przez partyjnych przywódców, skazani są na rolę widzów biernie kontemplujących tych, którzy mają najlepsze kwalifikacje w dziedzinie polityki, pojmowanej jako pewnego rodzaju specjalizacja; tym samym dochodzi do odtworzenia stosunku pasywności, który cechuje stary świat.

Dziś w Moskwie odbyła się manifestacja upamiętniająca zamordowanych dziennikarzy. Ok. 300 osób przybyło na demonstrację. Ludzie odczytali nazwiska wszystkich 211 dziennikarzy zamordowanych w Rosji w latach 1991-2006.

Ekspedycja naukowców stwierdziła wymarcie delfinów chińskich (Lipotes vexillifer), żyjących w rzece Jangcy. Ostatni okaz był widziany w 2004 roku.

Przyczyną zagłady tego gatunku była rabunkowa gospodarka w dolinie największej rzeki Eurazji, wraz ze skażeniem środowiska i kłusowniczym połowem ryb.

Źródło: en.wikipedia.org

Przez ostatnie 20 lat zabijali je rodzice marzący wyłącznie o męskich potomkach. Córki uważane są za dopust boży głównie z powodu posagu, w jaki trzeba je wyposażyć, by mogły wyjść za mąż. Obowiązek nierzadko rujnuje ubogie i wielodzietne rodziny. Społeczne przesądy i wierność tradycji nakładają na mężczyzn obowiązek zabezpieczenia bytu rodzinie sprawiają, że dziewczęta i kobiety spotykają się często z dyskryminacją w szkołach i na uniwersytetach oraz przy przyjmowaniu do pracy.

Przed laty dziewczęta były zabijane przez rodziców tuż po narodzeniu. Teraz dostępne badania ultrasonograficzne pozwalają rodzicom poznać płeć dziecka przed jego narodzeniem. Oznacza to często wyrok śmierci dla dziewczynek.

W ostatnią sobotę otwarty został pierwszy w historii słowackiej Bratysławy infoshop - Info-@-Police. W infoshopie mieści się biblioteka i czytelnia w której zgromadzono publikacje związane przede wszystkim z ruchem antyautorytarnym zarówno na Słowacji, jak i gdzie indziej. Prowadzona jest także dystrybucja. W infoshopie znajduje się archiwum anarchosyndykalistycznej organizacji, sekcji Międzynarodowego Stowarzyszenia Robotników (IWA-AIT), Priama Akcia. W archiwum są nie tylko materiały związane ze słowacką sekcją IWA, ale także sekcjami z innych krajów. Organizatorzy infoshopu planują także otwarte spotkania, wykłady i pokazy filmów na tematy związane z ruchem antyautorytarnym.

Katalog biblioteki oraz inne informacje znajdują się na stronie projektu: http://www.infoapolice.sk

Sąd w Botswanie orzekł, że Buszmeni mogą wrócić na swoje tradycyjne ziemie, z których zostali wypędzeni w 2002 r. Oficjalnym pretekstem wypędzenia była ochrona rezerwatu zwierząt na pustyni Kalahari, gdzie Buszmeni zamieszkiwali od 30 tys. lat. Pretekst ochrony przyrody nie miał żadnych podstaw, gdyż mimo 30 tysięcy lat polowań Buszmeni nigdy nie stanowili zagrożenia dla liczebności dzikiej zwierzyny. Prawdziwą przyczyną usunięcia Buszmenów była chęć zawłaszczenia ich terenów w celu eksploatacji bogatych złóż diamentów.

Rząd Botswany wybudował osiedla dla przesiedlonych Buszmenów, jednak nigdy nie zaadaptowali się oni do narzuconych siłą warunków. Skutkiem zmian była jedynie plaga alkoholizmu i poczucia beznadziei. Innym skutkiem ubocznym przymusowego osiedlenia było rozprzestrzenienie się AIDS, które nigdy wcześniej nie stanowiło problemu dla Buszmenów.

Tylko w listopadzie Izraelskie siły okupacyjne zabiły 17 dzieci w Strefie Gazy i 2 na Zachodnim Brzegu a ponad 300 nieletnich zostało rannych. Poprzedni miesiąc był pod względem liczby zabitych dzieci taki sam. Krwawy rekord przyniósł czerwiec gdzie zamordowano 40 dzieci.

19 dzieci zginęło w ciągu ostatnich 10 dni co uczyniło ten miesiąc drugim co do najkrwawszych dla dzieci miesięcy w tym roku. Najgorzej wypadł czerwiec gdzie okupanci izraelscy zabili 40 dzieci. W ciągu tego roku Izraelskie siły okupacyjne zabiły już 116 palestyńskich dzieci. Dla porównania w zeszłym roku wojska terytoriów izraelskich zabiły 52 dzieci.

Informacji takich udzielił w Genewie Michael Bociurkiw przedstawiciel prasowy UNICEF.