Świat

"Nowa Gazeta", w której pracowała Anna Politkowska, twierdzi na swoich stronach internetowych, że dwóm współpracownikom gazety grożono śmiercią.

W jednym przypadku dziennikarzowi grożono śmiercią w związku z publikacjami na temat północnego Kaukazu, w drugim w związku ze śledztwem w sprawie zabójstwa Politkowskiej.

Jak podają indymedia 25.11 doszło do kolejnych wielogodzinnych starć w centrum miasta Oaxaca między mieszkańcami a policją, która zaatakowała pokojową demonstracje. Zginęły 3 osoby a ponad 140 zostało rannych. Około 100 zostało aresztowanych.

30 listopada odbędzie się Globalny Dzień Akcji dla Edukacji. Protesty odbędą się w różnych krajach m.in. w Grecji, we Włoszech, Hiszpanii, w Stanach, Kanadzie, Zimbabwe i w Kostaryce. Organizujcie akcje także w Polsce!

Na całym świecie warunki społeczne stają się coraz bardziej niepewne. Wszystkie aspekty życia są poddane siłom rynku. Coraz większa część życia zostaje utowarowiona, tak jak opieka zdrowotna, ubezpieczenia społeczne i edukacja. Jednocześnie jednak rośnie światowy ruch sprzeciwu.

W Tongo 16 listopada, protestujących starli się z policją. 8 demonstrantów zginęło. Demonstranci domagają się obalenia monarchów. Ale demonstracja pokojowa zradykalizowała się, kiedy policja zaczęła interweniować. W końcu wzniecono bunt, w wyniku którego wiele budynków spłonęło. Rządy Australii i Nowej Zelandii wysłały wojska do Tonga aby ratować monarchię. Teraz panuje stan wojenny w stolicy Nuku’alofa. Tydzień temu, ruch za demokracją w Tonga był zdominowany przez liberałów, ale po wydarzeniach z 16 listopada i interwencji wojsk z zagranicy, powstały również rewolucyjnie nastawione grupy.

Chilijscy Indianie Mapuche pozwali do sądu Microsoft. Zarzucają oni informatycznej firmie, że przygotowała wersję Windows w ich języku, Mapuzugun, nie pytając się ich o zgodę. Domagają się odszkodowania za... „intelektualne piractwo”.

Były chilijski dyktator Augusto Pinochet, który obchodził 91. urodziny, wziął na siebie "polityczną odpowiedzialność" za wydarzenia będące następstwem wojskowego zamachu stanu z 1973 roku. W liście odczytanym przez żonę Pinocheta, Lucię Hiriart, na werandzie ich domu w Santiago były dyktator oświadczył, że jego czyny były motywowane wiernością ojczyźnie.

"Przyjmuję odpowiedzialność za wszystkie wydarzenia, których jedynym motywem było tylko i wyłącznie dążenie do uczynienia z Chile lepszego miejsca i zapobieżenia rozpadowi" - głosi list.

Rumuński nauczyciel uznał, że Kościół prawosławny, do którego należy 80 proc. Rumunów, stawia kobietę na podrzędnej pozycji. Uważa, że umieszczanie jego symboli religijnych w szkołach narusza prawa i wolności obywatelskie, a także jest formą wywierania presji na uczniów.

Napisał petycję do Narodowej Rady Przeciwko Dyskryminacji (CNDC). W tym tygodniu Rada poparła postulat pedagoga. Rada zarekomendowała, by z jego liceum usunięto krzyże i ikony. Dodatkowo stwierdziła, że podobnie powinny postąpić dyrekcje innych szkół i instytucji publicznych.

Podczas jednej z Ogólnopolskich Konferencji Pracowniczych przysłuchiwałem się wykładowi o okresie tzw. pierwszej Solidarności. Jeden z uczestników tamtych wydarzeń starał się odpowiedzieć na pytanie - na bazie własnych doświadczeń, jak też doświadczeń samego ruchu - kiedy strajk jest skuteczny. Wysunął dwie główne zasady jakie sprawiają, że protest pracowników staje się niebezpieczny dla władzy i przedsiębiorcy.

Pierwsza polegała na tym, aby nie interesować się legalnością lub nielegalnością protestu. Jest to pewien poziom świadomości uczestników strajku. Pracownicy podejmujący akcje protestacyjną nie patrząc czy to jest zgodne czy niezgodne z literą prawa, ustanawiają się w sposób antagonistyczny do całości systemu, zastępując niejako prawo istniejące swoim własnym. Przyjmują, że mają prawo do strajku, mają prawo walczyć o lepszy byt dla siebie i innych ludzi pracy, a w ostateczności dla całego społeczeństwa. Jednocześnie w swojej słusznej, we własnym przekonaniu, walce kierują się nie zasadą legalności, ale skuteczności. Wymagając jednocześnie implicite akceptacji przez władze tych form oporu, albo wejścia w bezpośrednią konfrontację. Odwoływanie się do prawa pisanego nie stanowi w tym przypadku legitymizacji poczynań władzy, ale wręcz jest okrzykiem bojowym przeciwko pracownikom.

Drugą zasadą jest poparcie społeczne dla strajku. Bez wsparcia ludności lokalnej czy krajowej, a w niektórych przypadkach światowej, protestujący tracą oparcie, stają się wyizolowani, a tym samym coraz słabsi. Słabnie wtedy i zasada pierwsza, pojawia się kwestionowanie własnego prawa do protestu i żądań, a nawet zmiany prawa – w ekstremalnych sytuacjach całego systemu.

Można powiedzieć, że zasada druga jest zasadą nadrzędną. Żaden protest się nie powiedzie, nie będzie skuteczny, jeśli nie dostanie wsparcia od społeczeństwa. Jest to źródło siły dla pracowników, a źródło lęku dla pracodawców i polityków.

22 listopada odbyła się demonstracja zorganizowana przez studentów Wydziału Prawa i Nauk Społecznych. Studenci protestowali przeciw PFP (Federalna Policja Prewencyjna), która przebywa w centrum Oaxaca. Demonstracja ta odbyła się, aby bronić autonomii uniwersytetu. Budynek Wydziału Prawa i Nauk Społecznych jest w centrum miasta, a przed budynkiem stacjonuje policja. Protest zgromadził okolo 150 - 200 osob oraz miał charakter pokojowy, wielu studentow trzymało w rękach konstytucję. Jeden z artykułów konstytucji stwierdza, że uniwersytet jest strefą autonomiczną i policja może wkroczyc na teren uniwersytetu tylko za zgodą rektora.

Policja zachowywala się spokojnie w porównaniu z innymi protestami. Prawdopodobnie biorąc pod uwagę fakt, że to studenci prawa i nauk społecznych oraz ze względu na bliskość budynku uniwersyteckiego. Policja stała około dwóch metrów od głównego wejścia. W przypadku, gdyby policja zaatakowała studentów, mogłoby to doprowadzić do ponownej mobilizacji studentów i sympatyków APPO w obronie autonomii uniwersytetu. Podobnie jak dnia 2 listopada kiedy policja przegrała walkę o Miasteczko Uniwersyteckie z około 10 tysiącami osób walczących w jego obronie.

Ok. 200 indonezyjskich anarchistów wyszło 20 listopada na ulice Dżakarty w proteście przeciwko wizycie prezydenta USA George W. Busha w tym kraju. W marszu uczestniczyli także pracownicy, lokalni mieszkańcy i artyści. Anarchistyczna Parada dotarła do amerykańskiej ambasady, która została pokryta graffiti.

Anarchiści oprócz krytyki Busha wyrazili swoją solidarność z wykluczonymi. Protestowali również przeciwko wojnie oraz polityce takich instytucji jak Międzynarodowy Fundusz Walutowy i Bank Światowy. Skandowali "tradycyjne" hasła: "Precz z władzą, kapitalizmem i państwem".

Białoruski anarchista Stanisław Poczobut został zatrzymany 16 listopada w Grodnie. Chciał iść na akcję solidarności z więźniami politycznymi i zaginionymi oponentami władzy, ale został zatrzymany. Następnego dnia został skazany na 5 dni aresztu za "drobne chuligaństwo".

W celi ogłosił głodówkę. Trzeciego dnia przeniesiono go do szpitala na badania. Był w szpitału cztery dni, ale potem został ponownie umieszczony w areszcie. Ma jeszcze do odsiedzenia 2 dni.

Wczoraj, kilkadziesiąt tys. pracowników strajkowało w Korei i około 100 tys. osób wzięło udział w proteście przeciwko liberalizacji handlu w ramach FTA. Do gwaltownych protestów doszło w Chuncheon, gdzie rolnicy protestowali przeciw importowanemu z Ameryki ryżowi, a pracownicy domogali się polepszenia warunków pracy.

Są nowe fotograficzne i filmowe dowody ws. zabójstwa Roberta Kennedyego. Dowody rzucające podejrzenie na trzech wysokich oficerów CIA, ujrzały światło dzienne w dokumencie BBC.

W materiałach można zobaczyć trzech agentów CIA w czasie zamachu na Roberta Kennedyego, 6 czerwca 1968 r. w hotelu Ambassador w Los Angeles. Ci agenci nie mieli powodu przebywać w Kalifornii, zwłaszcza że z dokumentów wynika, iż oficjalnie przebywali wtedy w Azji.

Jako samotny zabójca aresztowany został 24-letni Sirhan Sirhan. Świadkowie obecni w miejscu zabójstwa zeznali, iż Sirhan podczas oddawania strzału stał przed Kennedym, podczas gdy - jak wykazała sekcja - śmiertelne strzały padły "z tyłu".

Według New York City Coalition Against Hunger w okresie 2003-2005 ok. 15,4 proc. mieszkańców miasta nie mogło pozwolić sobie na kupno wystarczającej ilości jedzenia. W latach 2000-2003 odsetek ten wynosił 14,0 proc.

W 2004 roku ok. 1,2 mln nowojorczyków, w tym 417 tys. dzieci, żyło w gospodarstwach domowych, gdzie brakowało jedzenia.

Około 11 proc. mieszkańców miasta korzystało w 2006 roku z dożywiania w miejskiej kuchni, w której rozdaje się darmowe posiłki. Według administracji miasta, W 2005 roku wydano o 20 tys. posiłków więcej niż rok wcześniej.

W wyniku zeszłorocznych obław na imigrantów z Afryki starających się dotrzeć do hiszpańskich enklaw Ceuty i Melilli, większość łodzi z poszukiwaczami lepszego życia w Europie stara się dotrzeć do Wysp Kanaryjskich. W 2005 r. prawie 5 tys. Afrykańczyków dotarło do Wysp Kanaryjskich - głównie Teneryfy. W tym roku ponad 19 tys. 35 do 40% przybyszów pochodzi z Senegalu.

Migracja mieszkańców Senegalu i innych krajów położonych na zachodnim wybrzeżu Afryki jest bezpośrednio powiązana z przetrzebieniem ławic ryb, które od tysiącleci stanowiły podstawę bytu ludzi zamieszkujących te rejony.