Dodaj nową odpowiedź

Tyle, że moim zdaniem ten cytat nie dotyczy państwa czy jego braku, tylko przemyca pewną głoszoną przez liberałów tezę, że nie powinno się dążyć do powszechnego dobrobytu, bo wtedy wszyscy byli by nieszczęsliwi. Niby jest to prawda, człowiek nie muszący wypruwać sobie żył, żeby utrzymać rodzinę, nie muszący się martwić spłatą kredytu i innymi przyjemnościami oferowanymi przez nie-opiekuńczy kapitalizm, może zagłębić się we wszechogarniającą nudę i marazm. Ale generalnie jest to raczej problem wartości i kultury, bo można tą swoją uprzywilejowaną pozycję wykorzystać w inny sposób. Wystarczy spojrzeć np. na francuzów czy holendrów, tysiące ludzi działa w rożnych organizacjach społecznych, tworzy fundusze solidarnościowe z rożnymi mniej zamożnymi krajami itp. Można mieć co do tych działań wiele obiekcji (w stylu "syte burżuje pochylają się nad maluczkimi"), ale na pewno, sprowadzając to do życia prywatnego tych ludzi, się oni nie nudzą i nie muszą życia topić w kieliszku.