Dodaj nową odpowiedź

Bartosz Kantorczyk, związkowiec Inicjatywy Pracowniczej i inicjator
strajku listonoszy z listopada 2006 roku, został bezprawnie zwolniony
za domaganie się przestrzegania praw pracowniczych.

Poczta Polska zwolniła na bruk związkowca, który zgodnie z prawem
domagał się podniesienie bezpieczeństwa pracy listonoszy i piętnował
permanentne łamanie prawa pracowniczych przez kierownictwo Poczty,
przeciwko któremu toczy się obecnie postępowanie prokuratorskie. Samo
zwolnienie Kantorczyka narusza przynajmniej trzy ustawy: o związkach
zawodowych, o rozwiązywania sporów zbiorowych i kodeks pracy.

Od 31 stycznia 2008 Komisja Zakładowa OZZ Inicjatywa Pracownicza przy
Poczcie Polskiej znajduje się w sporze zbiorowym z pracodawcą. Jednym
z żądań związku było podniesienie bezpieczeństwa pracy listonoszy
roznoszących przekazy pieniężne. Jednak do dziś pracodawca nie podjął
negocjacji ze związkiem zawodowym, co jest niegodne z ustawą o
rozwiązywaniu sporów zbiorowych. Dyrekcja Poczty arbitralnie
kwestionuje bowiem fakt istnienia OZZ Inicjatywa Pracowniczej na
terenie przedsiębiorstwa, naruszając tym samym ustawę o związkach
zawodowych i przypisując sobie kompetencje sądownicze. Związek już
wcześniej powiadomił o tych faktach Państwową Inspekcję Pracy, która
bada sprawę. W proteście przeciwko nielegalnym praktykom dyrekcji
Poczty Polskiej, od dnia 12 czerwca 2008, Bartosz Kantorczyk jako
przewodniczący związku i jednocześnie listonosz, odmówił zabierania
gotówki w rejon, o czym poinformował zwierzchników - miało to stanowić
bezpośrednią przyczynę dyscyplinarnego zwolnienia.

Narażenie na niebezpieczeństwo

Kantorczyk zdecydował się na taki krok z powodu lekceważącego
podejścia pracodawcy do bezpieczeństwa. Dokładnie chodzi o
niewystarczające środki ochrony osobistej, w stosunku do kwot jakie
musi przenosić przeciętny listonosz. Dyrekcja firmy czyni wszystko,
aby ukryć i usprawiedliwić swoje decyzje, takie jak zwiększenie
limitów gotówki, bez jednoczesnego zwiększenia zabezpieczenia
doręczycieli. Nie jest to normalna sytuacja zwłaszcza, że w Karcie
Ryzyka Zawodowego jeszcze w 2007 roku istniał zapis, że sposobem na
zmniejszenie ryzyka wystąpienia napadów, było systematyczne obniżanie
limitów gotówki oraz częstsze zasilanie się listonoszy w gotówkę na
urzędach. W 2008 zmieniono już ten zapis, a wcześniej podnosząc
dopuszczalne limity. Na to nie zgadzała się Inicjatywa Pracownicza.
Bartosz Kantorczyk kilka razy próbował skontaktować się z działem BHP
Poczty Polskiej, celem wyjaśnienia tej sytuacji, ale zawsze dostawał
odpowiedź, że dział ten jest przeznaczony do reprezentowania
pracodawcy.

Dyrekcja Poczty zasłania się statystykami, które mówią, że do 2006
roku ilość napadów na listonoszy spadła. Inicjatywa Pracownicza
twierdzi, że były to wyniki utrzymywania mniejszych limitów gotówki.
Istnieją uzasadnione obawy, że po wprowadzeniu nowych wewnętrznych
przepisów, znowu zagrożenie wzrośnie. Tym bardziej, że od blisko dwóch
lat, rotacja pracowników eksploatacji, a zwłaszcza listonoszy,
zwalniających się i zatrudniających, nigdy nie była tak wysoka.
Rzekome zatem tajemnice ochraniające listonoszy wypływają coraz
częściej na zewnątrz. Dodatkowo o kwotach jakie mają przy sobie
listonosze można wyczytać z gazet i kronik policyjnych opisujących
napady na pocztowców. Stosunek dyrekcji Poczty Polskiej do
bezpieczeństwa swoich pracowników widać też na przykładzie innych
decyzji, jak ponowne zatrudnianie kobiet na stanowiskach listonoszek
(z powodu niskich zarobków, trudniej znaleźć do tej pracy mężczyzn).
Jeszcze niedawno zaprzestano zatrudniać kobiety w tym charakterze, bo
właśnie one były najczęściej ofiarami napadów. Dawniej, aby przyjąć
się jako listonosz, trzeba było też posiadać zaświadczenie o
niekaralności, a i od tego odstąpiono, z powodu braku chętny do tej
nisko płatnej pracy.

Nie przeciw ludziom

B. Kantorczyk otrzymał w 2007 roku pismo od pełnomocnika Dyrektora
Generalnego Jerzego Skibniewskiego, z którego dowiadujemy się, że
Poczta Polska nieobiektywnie różnicuje listonoszy pod względem
bezpieczeństwa. Otóż niewielka ich liczba jest lepiej zabezpieczona i
posiada paralizatory, których Inicjatywa Pracownicza domaga się dla
wszystkich. Pozostali posiadają sygnalizator dźwiękowy, często
niesprawny, oraz gaz pieprzowy, na którym jest napisane: "Ten gaz
pieprzowy jest wyłącznie przeciw psom. Nie stosować przeciw ludziom."
Czy to jest odpowiednie zabezpieczenie dla listonosza roznoszącego
renty i emerytury? Wymieniony wyżej urzędnik, w tym samym piśmie
stwierdził, że wysokość limitów gotówki przenoszonych przez listonoszy
określa rozporządzenie MSWiA. Tymczasem ministerstwo i Komenda Główna
Policji na pytanie Kantorczyka przyznały, że „rozporządzenie MSWiA z
14.10.98 nie dotyczy kwot przekazów przenoszonych przez listonoszy”,
lecz „określa zasady i warunki transportu wartości pieniężnych przez
pracowników ochrony w myśl ustawy z dnia 22.08.97 roku o ochronie osób
i mienia”.

W takich okolicznościach Inicjatywa Pracownicza zarzuciła dyrekcji
Poczty Polskiej celowe igranie życiem i zdrowiem pracowników oraz
naruszanie art. 160 kodeksu karnego, mówiącego o narażeniu na
niebezpieczeństwo. Przestępstwo z tego art. popełnia się nawet
wówczas, kiedy osoba narażona nie doznała krzywdy. Zgodnie z wyrokiem
Sądu Najwyższego z dnia 5 listopada 2002 roku (IV KKN 347/99, LEX nr
74394), art. 160 kodeksu karnego odnosi się nie tylko do sytuacji, w
których ktoś wywołał stan niebezpieczeństwa, odnosi się także do tych
przypadków, w których ktoś np. niebezpieczeństwo to zwielokrotnił,
urealnił .

Poczta łamie dalej prawo

Dyrekcja Poczty Polskiej zamiast załatwić poważny problem, postanowiła
za wszelką cenę pozbyć się człowieka, który kolejny raz upomina się o
przestrzeganie prawa i nie narażanie pracowników na niepotrzebne
ryzyko. Przebywając na urlopie, w dniu 30 czerwca, Kantorczyk otrzymał
pismo, informujące go, że pracodawca rozwiązał z nim umowę o pracę w
trybie art. 52 kodeksu pracy, czyli dyscyplinarnie! Pracodawca zrobił
to, bez wymaganej prawem konsultacji z zakładową organizacją związkową
i pomimo, że Bartosz Kantorczyk jest osobą chronioną prawem.

Powodem zwolnienia może być także to, że Bartosz Kantorczy wygrał
niedawno inną sprawę przed Sądem Rejonowym w Gdańsku. Zdaniem
Inicjatywy Pracowniczej Poczta Polska naruszała art. 218 kodeksu
pracy: „§ 1. Kto, wykonując czynności w sprawach z zakresu prawa pracy
i ubezpieczeń społecznych, złośliwie lub uporczywie narusza prawa
pracownika wynikające ze stosunku pracy lub ubezpieczenia społecznego,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia
wolności do lat 2”. Bartosz Kantorczyk powiadomił o tym prokuraturę
jeszcze w 2007 roku. Jak to zwykle bywa w takich przypadkach,
Prokuratura umorzyła sprawę, nie dopatrując się przestępstwa.
Kantorczyk nie dał za wygraną i zwrócił się do sądy, który był innego
zdania i nakazał Prokuraturze przeprowadzić dochodzenie. Prokuratura
m.in. nie przeanalizowała raportów PIP, mówiących o łamaniu praw
pracowniczych na Poczcie Polskiej, które to uchybienia do dziś nie
zostały przez pocztę naprawione. O decyzji tej dyrekcja Poczty
dowiedziała w drugiej połowie czerwca. W tym też czasie zapadła
decyzja o zwolnieniu Kantorczyka z pracy.