Dodaj nową odpowiedź

"Rzeczpospolita" dotarła do wyników kontroli przeprowadzonych przez Państwową Inspekcję Pracy w firmach zajmujących się ochroną osób i mienia. Wynika z niej, że zatrudnieni w tej branży powszechnie pracują ponad normy prawa pracy. Jest to wynikiem obchodzenia prawa i nadużywania umów cywilnoprawnych.

Wobec osób wykonujących pracę na podstawie umów cywilnoprawnych nie stosuje się przepisów kodeksu pracy ograniczających czas pozostawania do dyspozycji firmy. Dlatego powszechnym zjawiskiem jest zawieranie przez agencje ochrony umów o dzieło i umów-zleceń.

W raporcie PIP znalazł się szczeciński oddział jednej z ogólnopolskich firm ochroniarskich. Zatrudniał 342 osoby. Umowę o pracę podpisano tylko z czterema, aż 297 pracowało na podstawie umowy o dzieło, z pozostałymi podpisano umowy-zlecenia. O podstawie zatrudnienia nie decydował rodzaj wykonywanej pracy, ale status osoby ją wykonującej. Umowy o dzieło zawierano z osobami mającymi uprawnienia emerytalno-rentowe, a zlecenia podpisywano z tymi, którzy nie mieli prawa do żadnych świadczeń z ubezpieczenia społecznego. Umowy wszystkich zleceniobiorców dotyczyły świadczenia usługi ochrony obiektu, z kolei przedmiotem wszystkich umów o dzieło była kontrola systemów zabezpieczenia.

Innym sposobem na ominięcie norm czasu pracy jest zatrudnianie jednej osoby w spółce matce na podstawie umowy o pracę z jednoczesnym zatrudnianiem na podstawie umowy-zlecenia w spółce córce kapitałowo z nią powiązanej. Dzięki takiemu manewrowi pracownik na etacie nie przekraczał kodeksowych norm czasu pracy, za to bez ograniczeń, wykonując te same obowiązki, pracował w innej spółce na podstawie umowy-zlecenia czy umowy o dzieło.

Takie działania inspekcja traktowała jako próbę obejścia prawa, tym bardziej że z jej ustaleń wynika, iż osoby zatrudnione na podstawie umów cywilnoprawnych pracowały pod nadzorem, w wyznaczonym miejscu i czasie. Tak więc spełnione były przesłanki charakterystyczne dla stosunku pracy. Inspektorzy wystąpili do sądu z powództwem o ustalenie istnienia stosunku pracy. Sprawy jednak przegrali. Sąd uznał bowiem, że osoby mające pełną zdolność do czynności prawnych muszą mieć świadomość konsekwencji składanych oświadczeń woli, z których skutkami muszą się liczyć. Ponadto, zdaniem sądu, art. 22 k.p. nie daje inspektorowi prawa do kształtowania stosunków zobowiązaniowych między stronami.

Naruszane są także przepisy o rocznym limicie pracy w nadgodzinach. Odnotowywano przypadki przepracowania nawet 938 godzin nadliczbowych w ciągu roku. Takie przekroczenie jednoznacznie dowodzi, że zatrudnieni bardzo często nie mieli 11 godzin odpoczynku dobowego, a praca po 15 – 16 godzin na dobę była standardem.

Więcej:
http://www.rp.pl/artykul/56544,168927_Ochroniarz_bez_limitu_czasu_pracy_...