Dodaj nową odpowiedź

Ewikcja (z łac. evictio - ubezpieczenie) w prawie rzymskiem znaczy pokonanie prawem, odsądzenie od nabytego prawa. W prawie polskiem znaczy zaręczenie za pewność nabycia. Ważna różnica zachodziła u nas między poręczeniem a ewikcją. Zaręczenie, poręczenie, zaręka, rękojmia, rękojemstwo - po łacinie fidejussio albo fidejussioria cautio - było wtedy, kiedy się kto obowiązywał za dług lub czyn drugiego zaspokoić wierzyciela, w razie gdyby dłużnik się nie uiścił. Ewikcja, nazywana także w staropolszczyźnie „warunkiem", miała miejsce w sprzedażach. Ten, co sprzedawał jaką rzecz, obowiązany był zabezpieczyć nabywcę, że mu swoją własność sprzedał i że go nikt niepokoić nie będzie, a w razie procesu, że go sprzedawca wyręczy, zastąpi i w razie pokonania prawem, wszelką szkodę nabywcy zwróci.

"praw." sądowe pozbawienie kogoś prawa własności rzeczy nabytej prawnie na rzecz kogoś innego

ktoś z uporem maniaka od lat używa slowa "ewikcja" przy publikacji artykułów o squat`ach, zupełnie niepoprawnie, ośmieszajac siebie.