Dodaj nową odpowiedź

nie do końca się zgadzam z autorem tekstu, a raczej parę uwag.
Problem jest dość skomplikowany. Raz, (a) do szpitala przyjmują ludzi którzy wyrażają swoją wolę lub (b) stanowią zagrożenie dla otoczenia. W (b) konieczne jest zeznanie świadków, że osoba fizycznie naruszała integralność. Pod (b) podpada też stan, gdy osoba zagraża sobie, np. w stanie wzburzenia przebiega czteropasmówkę, próbuje popełnić samobójstwo... Teoretycznie można każdego zamknąć do wyroku sądu, czyli łapią ciebie i zamykają aż się nie rozpocznie rozprawa.
Nie wiem czy to złe że poddaje się leczeniu przypadki podpadające pod (b) i nie wiem czy to od razu musi być represjonowanie pacjenta. Oczywiście morderstwa popełniane przez psychicznie chorych są rzadkością i nie można uznać ich za grupę o kryminalnych skłonnościach. Niemniej schizofrenik jest w stanie podniecenia i pod wpływem emocji jest w stanie kogoś uszkodzić. Czego by nie uczynił nie będąc w fazie maniakalnej. W tym przypadku konieczne jest uspokojenie pacjenta, wprowadzenie go w długotrwały sen czyli zastosowanie farmaceutyków.
Problemem jest ogólnie cały sposób leczenia schizofrenii. Tabletki ( a to jest sposób dominujący) tylko powstrzymują, nie leczą. Możliwe, że trzeba przyswoić sobie humanistyczną psychologię. Egzystencjalną z cała krytyką psychiatrii i społecznym uwarunkowaniem choroby oraz sposobu leczenia.
Oczywiście Kaczor Donald gra tu na prymitywnych schematach. Jest w tym wstrętny. Podobnie jak ostatnio widziany przeze mnie w szpitalu pies, co z kolegami żartował sobie z osób chorych na schizofrenie. "Nietakt" był tym większy, że robił to w koło izby przyjęć do szpitala psychiatrycznego, gdzie na pewno kilku schizofreników czekało na przyjęcie.
To kolejny problem, brak nie tylko intelektu, ale pewnego wyczucia. Chorzy psychicznie wciąż są traktowani jako nie do końca ludzie.