Dodaj nową odpowiedź

"Wymierzanie sprawiedliwości na własną rękę w niczym nie ustępuje karze śmierci"

Jeśli zmuszę bandziora, która pobił mi ziomka do zadośćuczynienia ofierze na jej warunkach (załóżmy, że będzie to żądanie grzywny albo jakiejś formy pracy społecznej), to "w niczym nie ustępuje to karze śmierci"? Kompletnie niczym? Co za brednie.

"Małe społeczności nie utrzymują rozbudowanych zakładów penitencjarnych - preferują kary doraźne, mające odstraszać i piętnować potencjalnych sprawców."

Co wcale nie oznacza, że w każdej historycznej i współczesnej "małej społeczności" stosowano/stosuje się na mocy prawa zwyczajowego wyłącznie podany przez ciebie zestaw kar. Demonizujesz, innymi słowy.

Jednak przede wszystkim tekst nie jest manifestem powrotu do danej formy prawa zwyczajowego, z całym jej bogactwem inwentarza (konkretnym zestawem kar itp). Autor proponuje raczej zaadoptowanie rozwiązań, które czyniły/czynią je efektywnym: interes ofiary na pierwszym miejscu (nie "państwa" czy "społeczeństwa") i dobrowolnie uznawane instytucje mediacyjne/arbitrażowe zamiast przymusowych, państwowych sądów. I tyle.

Konkrety, czyli np rodzaje kar to już kwestia katalaksji i wcale nie jest powiedziane, że efekt będzie przypominał tradycje Świętej Inkwizycji;-) Może być przecież tak, że ludzie zechcą opowiedzieć się za bardziej humanitarnym systemem karania, jednocześnie kładąc większy niż obecnie nacisk na szeroko rozumianą prewencję: troska o zapewnienie wszystkim członkom społeczności godziwych warunków materialnych; poszanowanie odmiennych stylów życia; preferowanie dyskusji, "ucierania zdań" w miejsce sztywnego trzymania się norm itp. Koniec końców nie żyjemy w średniowieczu lub islamskiej teokracji. Mentalność też jakby trochę inna...