Dodaj nową odpowiedź

Cała ta dyskusja dobrze pokazuje jakim absurdem jest tworzenie zrzeszeń wśród środowisk radykalnych. O ile pamiętam kongresy anarchistyczne już dobre sto lat temu kulały z powodu wewnętrznych napięć i pro forma można uznać to za cechę genetyczną takich środowisk. Potraktujmy to paradoksalnie jako zaletę i uznajmy priorytet różnorodności nad skutecznością. Oczywiście tym samym możemy pożegnać się z odegraniem roli w ewentualnej przemianie społecznej, co jednak,przyjmując iż rewolucja jest wieczną hipotezą oraz z natury czymś niedokończonym,nie powinno budzić sprzeciwu tych,którzy mają choć troszkę zdrowego sceptycyzmu odnośnie wrodzonej ludzkiej ułomności.
Swoją drogą ciekawe wielce dlaczego anarchiści, uznający przecież oddolne,samoorganizacyjne zdolności gatunku homo, sami nie są w stanie uczynić z tej(czyżby tylko mitycznej) cechy użytku ???