Dodaj nową odpowiedź

"Czy możesz napisać, jak wygląda z praktycznego punktu widzenia przykładowo zwołanie takiego zgromadzenia w sprawie jakiejśtam akcji?"

Oczywiście różne środowiska stosują różne w tej materii rozwiązania, ale kwestia jest w sumie wręcz banalna: dajmy na to że jest w mieście środowisko wspólnie działających anarchistów, 25-50 osób. To środowisko ma ustalone jakies dwa miejsca (z wielu powodów lepiej aby byly to 2 niż jedno) w których ZAWSZE gdy tylko istnieje konieczność interweniowania o godz. 19 (a jeżeli sytuacja wyniknie póżniej to dajmy na to o godz.22) schodzą sie punktualnie wszyscy ludzie w miare przygotowani tak merytorycznie jak praktycznie do dyskusji oraz możliwości spontanicznego reagowania jeszcze tej samej nocy. Tak więc: jest miejsce, jest czas i jest szerokie grono ufających sobie i działających konsekwentnie anarchistów. I jeżeli mamy takich grup w mieście 2, 3, 4... to nie ma dnia i nie ma momentu opresji na który byśmy nie byli w stanie natychmiast odpowiedzieć czy wręcz przejść do ofensywy. I to inspiruje każdego tygodnia nowe osoby, które w dosyć łatwy sposób mogą dotrzeć do anarchistów w miesjscach ich nieformalnych spotkań i tą drogą już wkrótce na zgromadzenia. I tak powstaje ruch. I tak nabiera państowa maszyneria respektu dla takiergo ruchu, bo w każde opresyjne posunięcie z ich strony muszą wkalkulować lawine reakcji i dodatkowy przypływ osób do ruchu, a zarazem radykalizacje postaw w jego wnętrzu. I tak się to mniej więcej odbywa w Grecji od ładnych paru lat i tego efekty możemy właśnie obserwować na przykładzie rebelii, która ma miejsce. I porównajmy to teraz do naszego marazmu organizacyjnego...
dziękuje, V