Dodaj nową odpowiedź

Tak samo jak ty o Kubie pisali niektórzy lewicowcy o ZSRR, że bary, że pełne zatrudnienie. Pełne zatrudnienie nie ma żadnej wartości. Wartość konkretną ma poziom życia i możliwość decydowania o swoim życiu. Pamiętam doskonale PRL w którym żyłem - jak sądzę na Kubie jest obecnie podobnie jak w latach 80. w PRL - I to był koszmar. Pochodzę z rodziny robotniczej od wielu pokoleń i wyzysk w tym "zdegenerowanym państwie robotniczym" przekraczał czasami to co się dzieje w kapitalizmie obecnie. Mój ojciec musiał czasami pracować po 10-12 godzin, podobnie jak obecnie. Nie miał prawa o niczym decydować i musiał kajać się przed dyrektorami tak jak teraz on i ja przed kapitalistami. Nigdy nie był i nie jest zwolennikiem kapitalizmu, tak jak i ja, ale nie jest też zwolennikiem rozwiązań takich jak na Kubie czy w PRL, bo to jest ślepa uliczka - dzielnie się nędzą. Jeśli to macie do zaproponowania pracownikom, to już umarliście, nawet jeśli jeszcze coś tam piszecie w sieci.

O Wenezueli wielokrotnie już pisałem i nie chce mi się powtarzać. Chavez doprowadzi swoją polityką do reakcji prawicowej, systematycznie traci poparcie (choć prawica też nie zyskuje), ale pewnego dnia usłyszy, że "straż jest zmęczona". W Wenezueli nie ma nie tylko żadnej rewolucji, ale nawet nie ma socjalizmu. Jest kapitalizm paternalistyczny, gdzie państwo żeby trzymać w ryzach pracowników realizuje za kasę z ropy kilka programów socjalnych, ale to niczym istotnie się nie różni od polityki prowadzonej przez Accion Democratica w latach 70. Jeśli robotnicy nie obalą teraz biurokracji to przegrają po raz kolejny.

Ja bym na twoim miejscu nie wypowiadał się tutaj z pozycji zwycięzcy, bo przegraliście. Koniec. Trocki i cały marksizm prawie jest martwy. Może coś jeszcze uda się uratować dzięki anarchistom z Marksa i paru innych marksistów, ale polityka marksistowska poniosła w XX wieku totalną porażkę z której już nigdy się nie podniesie. Im prędzej to zrozumiesz, tym lepiej dla ciebie.