Dodaj nową odpowiedź

Nie potrafię się zgodzić z oceną że język "lewo-rewolucyjny" w Polsce jest tak mocno zakorzeniony.
I nie chodzi mi o to że brakuje takich rewolucyjnych sformułowań w rozmowach między tymi bardziej "abstrahującymi" od wielkiej polityki jednostkami.
Uważam że lewica wstydząc się własnych przekonań, interpretacji rzeczywistości również za pomocą wyrazistych czy nawet ideologicznych słów w pewnym sensie podtrzymuje ten stan rzeczy trwający od lat jakim jest kapitulowanie przed prawicą.
Dodać należy że prawica posługując się bardzo prostymi ale jednak zideologizowanymi chwytami retorycznymi znakomicie sobie zawłaszczyła pole dyskusji co można zauważyć czytając chociażby różne fora internetowe.
Takie zwroty jak "komuchy rządzą", "złodziejski socjalizm", "śmierdzący socjalizm", "wysysające podatki", "komuna trwa", "śmierć komunie", "stop lewactwu", "Hitler był lewicowy bo nazwa NSDAP itp", "anarchiści to lewaki" o wiele łagodniej są traktowane przez cenzorów różnych portali i w następstwie trafiają do świadomości w przeważającej większości młodych czytelników stron internetowych przyjmujących takie łgania za dobrą monetę, coś "odważnego".
Przyznaje że mocno rewolucyjna forma perswazji, narracji jest niezrozumiana, lecz to wynika głównie z tego że także wielu ludzi na lewicy wyrzeka się wszystkiego co było na lewo od reformizmu czy socjaldemokracji w Polsce chociażby w okresie międzywojennym.
Zresztą mierność, słabość, ograniczoność w wyrażaniu swoich poglądów znakomicie wpisuje się w pewną atmosferę dyskusji politycznych jakie czasami odbywają na spotkaniach zahaczających tematycznie o jakieś wątki lewicowe, gdzie duża część tzw. przyszłych działaczy (z koszulkę Che albo Lenina) nie zdaje sobie sprawy że żył ktoś taki jak Waryński, istniała taka partia Wielki Proletariat, działacze SDKPiL to nie byli "agenci" a walczyli podczas rewolucyjnego wrzenia lat 1905-1907 a brat Lenina był zamordowany przez carski "aparat sprawiedliwości".
Młodzi prawicowcy może też nie posiadają wielkiego odzewu w społeczeństwie ale niestety potrafią (nadużywając często historycznych odniesień) w jakiś sposób wywierać wpływ na widać niedouczoną, nieoczytaną polską młodzież.
Te "patriotyczne wychowanie" (o które jeszcze dopraszał się tak Giertych) już zaprocentowało w tym kraju ponieważ społeczeństwo polskie w wielkiej masie uwierzyło w narodowe egoistyczne podstawy przydające się do "realizowania siebie" w nowych uwarunkowaniach.
Polska jest krajem o takiej rozbudowanej "przestrzeni życiowej" dla wyłącznie tych co potrafią jak największą ilość osób opluć, znieważyć i im dokopać.
Robotnicy dziś w Polsce się "wyleczyli z solidarności" a pomimo wszystko nadal dają wiarę pewnemu błaznowi (tzn. przewodniczącemu największego związku na zakładzie) że tylko odmówienie różańca może przynieść im "cud".
Wczoraj burżuazyjny TVN w związku z inicjatywą "uświadomionego stoczniowca" namawiał poprzez głosy eksperckie (czyli duchownych) do modlitw bo to przecież w czasie kryzysu jest "najlepszy lek" dla kraju.
Subkultury w tymże kraju są tak silne, jak podobno są silni komuniści i Żydzi pragnący rzekomo "zniewolić" Polskę.
Określenie nienawistne relacje między członkami "wspólnoty politycznej" państwa o nazwie Polska, oddaje w dużej mierze stan faktyczny myślenia jaki się nad Wisłą przyjął, myślę że tak naprawdę jeszcze przed 1989.
Tylko czy taką diagnozą społeczną można coś uzyskać, nie używają skonkretyzowanych merytorycznych słów.
Czy jednak ci nieliczni stosunkowo przeciwnicy kapitalistycznego porządku rzeczy, tych patologii jakie ideologia kapitalizmu zrodziła z zastępem jej krzewicieli z "Solidarności" i podobno byłych "komunistów", mają w kraju nad Wisłą bić się w pierś i przymuszeni przyznawać że również "kochają" taką "wspaniałą i bezbłędną ojczyznę"?