Dodaj nową odpowiedź

Hm, tekst dobrze odzwierciedla polską rzeczywistość. Zresztą świetnie się czyta coś będące potwierdzeniem własnych obserwacji, przemyśleń, refleksji.

Polacy nigdy w swojej historii nie walczyli o wolność. Te wszystkie hasełka "za naszą i waszą" są po prostu bajkami. Nasi rodacy to chyba naród urodzonych niewolników - niestety coraz bardziej utwierdzam się w tym smutnym przekonaniu.

Dla przykadu. Ile w XIX wieku, w ciągu zaledwie jednego stulecia, było rewolucji społecznych we Francji, a ile w analogicznym czasie w Polsce? Zero. Rewolucja 1905 to jedynie pokłosie wydarzeń w Rosji. A zresztą i wtedy pierwiastek narodowy (antyrosyjski) brał górę nad społecznym (antykapitalistycznym).

Powstania XIX wieku? Nie ma się co łudzić, były one zwykłą walką o władzę. Mówiąc wprost: szlachciury dopominały się udziału w rządzeniu poddanymi.

Prawdziwy stosunek Polaków do zaborcy oddaje w Galicji adres do cesarza "przy Tobie Najjaśniejszy Panie stoimy i stać chcemy", w Warszawie - owacyjne witanie cara podczas wizytacji Królestwa, zaś w Poznańskiem - "gdyby nie der, die, das byliby Niemcy z nas". Taka jest prawda.

Okupacja hitlerowska? W gruncie rzeczy wielka biała plama.

Niedawno trafiłem na wspomnienia z Generalnego Gubernatorstwa. Wydane zostały przez autora w Australii, własnym sumptem, zatem - mówiąc otwarcie - bez takiej czy innej cenzury. Opisana jest w ich ucieczka z jakiegoś hitlerowskiego podobozu, filli Majdanka. Uciekający natknęli się w lesie na przypadkowych Polaków, prosząc ich nawet nie o pomoc, lecz jedynie o wskazanie drogi do najbliższego miasteczka. Rodacy reagują na to mniej więcej tymi słowy: "uciekliście z obozu, tak? Jesteście przestępcami. Zaprowadzimy was do sołtysa. On wie, co robić z takimi, jak wy".

Jak to się ma do oficjalnie lansowanego obrazu okupacji z niezłomnym narodem polskim?

Stan po 1989 roku. Przestawiciele którego narodu dają sobą tak pomiatać w miejscu pracy, jak Polacy? Bez względu na "klasę społeczną", bez względu na rodzaj wykonywanego zajęcia, bez różnicy na stanowisko zawodowe, bez różnicy formalnego wykształcenia, bez różnicy na miejsce zamieszkania (choć w Warszawie ze świadomością swej Wolności może ciut lepiej niż poza nią).