Dodaj nową odpowiedź

Intelektualne przywództwo Solidarności obróciło się przeciwko robotnikom już w 81 roku, wyczuwając kształtujący się konflikt klasowych interesów. Robotnicy jak stwierdził wtedy Michnik stanowią zagrożenie dla demokracji. Od tego czasu związkowe zaplecze Solidarności zostało umyślnie zaniedbane, indywidualni działacze nie wyczuwali sensu w tym co robili, liczba członków drastycznie malała. W 84 roku Solidarność nie popierała większości wystąpień robotników, poparła jedynie kilka by nie utracić ich poparcia. Strajki z 88 roku to już wyłącznie narzędzie, którym posłużyło się przywództwo Solidarności do osiągnięcia swoich politycznych celów. A czy tego właśnie chcieli robotnicy to już całkiem inna sprawa.