Dodaj nową odpowiedź

Laclau i Mouffe dość ciekawie w swojej książce "Hegemonia i socjalistyczna strategia" opisują mechanizm przedstawiania interesów klasy posiadaczy, jako interesu społeczeństwa w ogóle. Nie posądzam libertarian o to, że wspierają monopole z obecnego wcielenia systemu kapitalistycznego (choć kapitalizmu nie można zbudować bez monopolu). Jednak złudzenia o wspólnocie interesu pracowników i przedsiębiorców libertarianie przejęli w całości od neoliberałów. Są w pełni zanurzeni w neoliberalnej nowomowie, którą demaskuje dość celnie Alain Bihr w niedawno wydanej "Nowomowie neoliberalnej".

Kilka odpowiedzi wyżej napisano: "W normalnej sytuacji, to pracodawca musiałby zabiegać o pracownka, oferować mu godziwą płacę, a pewnie spora ilość dzisiejszych pracowników najemnych zdecydowałaby się na samozatrudnienie albo samorządność pracowniczą"

Warto zauważyć, że ta "nienormalna sytuacja", która uniemożliwia samoorganizację społeczeństwa, to przede wszystkim stosunki własności środków produkcji i środków do życia, które należą do społeczeństwa, a nie do indywidualnych właścicieli - jak głosi liberalizm, a za nim także libertarianizm.

Nie wiem też, jak "radykalna demokracja" ma dawać się pogodzić z konserwatyzmem, skoro te idee są absolutnymi przeciwieństwami.