Dodaj nową odpowiedź

Historycznie masz rację, że libertarianizm był pierwszy, niemniej w kontekście polskim nie można mówić o żadnej ciągłości tego ruchu. Można natomiast mówić o równoległym rozwoju współczesnej myśli libertariańskiej i neoliberalnej, które zbiegły się w czasie i - moim zdaniem - dzielą wiele ze swojego sposobu argumentowania.

Co do demokracji radykalnej, rozumiem że w zdaniu "Wychodzi jednak naprzeciw libertarianom o zapatrywaniach konserwatywnych, czy nawet monarchistycznych" - miałeś na myśli "jest sprzeczne z". Ja rozumiem zwrot "wychodzić naprzeciw" w znaczeniu "dostosowywać się do". Stąd nieporozumienie. W takim razie swój komentarz wycofuję.

Nie jestem pewien czy Mouffe i Laclau rzeczywiście są zwolennikami etatyzmu, nie zrozumiałem ich książki w ten sposób. Ich książka traktuje raczej o technologii politycznej polegającej na łączeniu różnych grup społecznych o różnych interesach klasowych za pomocą spajającego dyskursu, który może albo prowadzić do dominacji klasy posiadaczy, lub do stworzenia szerokiego ruchu społecznego o dążeniach emancypacyjnych.

Wracając do piekarzy, zupełnie nie zgadzam się z Twoją tezą, że "Aspekt społeczny nie ma najmniejszego znaczenia przy prawach ekonomii". Albo inaczej: nie potrzebuję takiej ekonomii, która za nic ma potrzeby społeczne. Ekonomia jest dla społeczeństwa, a nie odwrotnie. Nie ma "wiecznych prawideł ekonomicznych", są tylko wzajemne zależności skonstruowane przez ludzi. Dziś są takie, jutro mogą być całkiem inne. Traktowanie dzieła ludzkich rąk, jakim jest ekonomia, jako nadprzyrodzonego bytu, jest tym, co Marks nazywa "reifikacją" - błędem uniemożliwiającym konstruktywną walkę o poprawę warunków egzystencji.

Nie pomylę się chyba bardzo twierdząc, że reifikacja jest skrzywieniem typowo prawicowym.

Co do protekcjonizmu, nie przypominam sobie, byśmy występowali w jego obronie na tym portalu, czy gdzie indziej. To jasne, że państwa narodowe (czy państwa miasta, jak w twoim przykładzie) nie są żadnym rozwiązaniem.