Dodaj nową odpowiedź

Obserwując to co się dzieje wokół nieszczęsnych obchodów tryumfu demokracji w Polsce wbijam się w zachwyt przetykany zdumieniem. Był czas przywyknąć do tego że w Polsce wszystko jest wypierdolone kołami do góry, jednak niektóre epizody związane z konfliktem związkowcy vs władza są naprawdę pikantne. Nim przybliżę pokrótce o co chodzi chce zaznaczyć że oczywiście jestem pełen zrozumienia dla robotników i ich dążeń. W owo wspomniane wyżej zdumienie wbija mnie jednak fakt iż "S"
gardłami swych liderów krzyczy najgłośniej przeciw obecnej sytuacji, która jest przecież pokłosiem ich wielkiego triumfu do ciężkiej cholery. "Solidarność" zatem oprotestowuje dorobek solidarności z którego była do niedawna tak dumna! Trochę komiczne, chociaż po smutnym ostatnim akordzie jakim jest likwidacja stoczni od biedy jeszcze zrozumiałe. Oczywiście wspominam głównie o "S", mimo iż istnieją i działają także inne centrale związkowe. Nie da się jednak ukryć że to właśnie sprzedajna "S" w dalszym ciągu jest medialnym pieszczoszkiem i ma, z nielicznymi wyjątkami, monopol na hamletyzowanie w mediach. Nie napisałbym ani słowa na ten temat gdyby nie rzecz która zirytoweła mnie do głębi. Oczekiwałem że jak ktoś był od 20 lat oszukiwany to zmądrzeje i zacznie myśleć i działać konstruktywnie. Ale gdzie tam! Remedium "S" na wszystkie bolączki jest odmawianie różańca, msza i zaproszenie purpuratów do udziału w capstrzykach! Rozumiem ludzkie tragedie jakie towarzyszą zamykaniu zakładów pracy i jestem pełen empatii ale do ciężkiej cholery chyba nie tędy droga. Rzecz jasna to, co napisałem powyżej jest swego rodzaju uproszczeniem, niemniej karze mi patrzeć z dystansem na zapowiadane szumnie odruchy protestu.....