Dodaj nową odpowiedź

Niestety ale nie widzę abyś sam/a wykazał/a się więksżą "konkretnością" wręcz przeciwnie. Walka z państwem i kapitałem to takie działania które w konsekwencji doprowadzą do zastąpienia tych form organizacji życia społecznego formami anarchistycznymi - samorządnymi i oddolnymi. W praktyce dnia dzisiejszego powinno się to przejawiać zwalczaniem prób ustanowienia państwa totalitarnego (np. monitoring miejski, coraz ostrzejsze prawa, nowe uprawnienia dla służb) oraz angażowaniem się w walkę pracowniczą.

Co do drugiej części Twojej wypowiedzi. Nie, nie przeżyłem w taki sposób ani jednego dnia. Tylko że nie ma to znaczenia. Rozmawiamy o społecznym anarchizmie a nie o liberalnym indywidualizmie. A zatem nie chodzi tu o problemy poszczególnych jednostek a o problemy społeczne. Kapitalizm sprawia że w trzecim świecie miliony dzieci umierają z głodu. A każdy z nas jest okradany i wyzyskiwany. To są problemy najważniejsze. W porównaniu z nimi problemy z tym czy ktoś czuje się tak, czy inaczej są problemami czwartorzędnymi.

Rewolucyjność to zmiana stosunków ekonomicznych społecznych. Kwestie obyczajowe są tu wtórne i te dwie sprawy nie zależą od siebie bezpośrednio. Np. zmiany obyczajowe mogą następować a zmian społecznych nie ma żadnych, albo nawet idą na gorsze. Te dwie rzeczy to sa sprawy odrębne.

Tu nie chodzi o mówienie ex cathedra. Anarchizm to konkretna idea a nie jakaś wiedza tajemna. I ma od początku konkretne postulaty i priorytety które wymieniłem na początku.