Dodaj nową odpowiedź

Ostatnio przeczytałem o Georgesu Brassensie, najwybitniejszym francuskim autorze piosenek, śpiewającym poecie i balladziście. Swietnie poruszył istote miłości oraz śmierci, wiary i Boga. Przytocze jego wypowiedzi z którymi się zgadzam. MIŁOŚĆ„Musset powiedziałby, że miłość czerpie siły z braku pokarmu, umiera zaś z jego nadmiaru. Jeśli widuje się każdego dnia tego samego przyjaciela lub tą samą kobietę, może się zdarzyć, że przynajmniej jedna ze stron odczuje zmęczenie, znudzenie, podobnie jak ktoś, kto zbyt często słuchał najpiękniejszych nawet symfonii, czy utworów jazzowych. Może to, co teraz powiem jest ohydne, ale trzeba mieć po prostu na uwadze niestrawność. Miłość wymaga nie mniej ni więcej, tylko diety. Oczywiście z początku, gdy zakochujesz się w kobiecie, masz ochotę całować ją całymi dniami, być z nia bez przerwy, wręcz rozpływać się w niej. Ale po pwenym czasie chcesz nabrać pewnego dystansu. Wstyd się do tego przyznać, nikt nie śmie tego uczynić, ale i tak następuje to w sposób nieunikniony, ponieważ niebawem jesteśmy po prostu zmęczeni. Gdyby tęcza na niebie trwała wiecznie, nikt by na nią nie patrzył. W przyjaźni, tak jak w miłości, należy dopuszczać do głosu grę samotności, chwilowe rozstania. Przyjaźń jest czymś głębszym i trwalszym niż miłość. Trwałe miłości, to własnie takie, gdy mężczyźnie i kobiecie udaje się zostać przyjaciółmi”. ŚMIERĆ, WIARA, BÓG„Na cmentarzach i w trumnach nie ma nikogo. Naprawdę nikogo. Chciałbym móc wierzyć, że wszystko to, co przeżywamy tutaj, zacznie się kiedyś raz jeszcze i będzie przebiegało lepiej. Żyć w takim przekonaniu jest wygodniej - ale to wszystko. W pewnym sensie jestem bardzo odważny, bo staram się być samowystarczalny, a co się tyczy śmierci, biorę ją z całym dobrodziejstwem życia. I biorę ją taką, jaka ona jest: jako koniec, pustkję… Może bywa i tak, że ja, niewierzący, uważam, że ci, którzy żyją w wierze, są ode mnie szczęśliwsi. Wprawdzie wiara nie zawsze musi ułatwiać życia, ale ktoś, kto wierzy w życie wieczne, kto może mieć już teraz poczucie obecności Boga - ten ktoś jest chyba szczęśliwy. Powiadam „chyba”, bo w końcu nic na ten temat nie mogę powiedzieć”. http://www.georges-brassens.com/