Dodaj nową odpowiedź
Postulaty anarchistyczne względem tzw. „Dyrektywy Bolkesteina”
Yak, Czw, 2006-02-02 16:54 BlogTzw. „Dyrektywa Bolkesteina” jest najnowszym z długiej serii kroków w drodze zmierzającej do całkowitego demontażu państwa socjalnego i likwidacji ostatnich przywilejów socjalnych w skali całej struktury Unijnej. Jako anarchiści nie traktujemy gwarancji państwowych za rozwiązanie godne tego, by o nie walczyć. Zbyt jesteśmy świadomi korumpującego charakteru każdej władzy i nieudolności urzędników. Te cechy systemu państwowego sprawiają, że „państwo socjalne” jest jedynie farsą.
Niemniej jednak nie możemy milczeć, gdy w imię „większej konkurencyjności” i „uelastycznienia rynku pracy” pozbawia się rzesze pracowników jakichkolwiek szans na lepszą przyszłość. Procesy nazywane „wolnym rynkiem” są całkowicie niezdolne do zapewnienia zdrowych norm życia społecznego. Na dłuższą metę procesy te mogą jedynie doprowadzić do zrównania w dół poziomu życia pracowników we wszystkich krajach Unii.
Nie mamy złudzeń: godny status społeczny pracowników nie zostanie wywalczony dzięki ustawom i działaniom mieszczących się w kanonach prawa w ustroju kapitalistycznym. Niemniej jednak musimy wyrazić swój głos sprzeciwu i walczyć za pomocą wszelkich dostępnych środków przeciwko narastającemu wyzyskowi pracowników.
Bądźmy realistami! Żądajmy niemożliwego! Radykalnymi wystąpieniami możemy zmusić władze do ustępstw! Nie dajmy się zbyć czczym gadaniem o „wspólnym interesie pracowników i pracodawców”. Od władzy i kapitalistów chcemy tylko jednego: aby zniknęli z powierzchni ziemi.
Postulaty anarchistyczne względem tzw. „Dyrektywy Bolkesteina”
1) Standardy społeczne nie powinny być określane ani przez kapitalistów, ani przez państwo narodowe, ani przez twory ponadnarodowe (np. Unię Europejską).
2) Tzw. „wolny rynek” jest tak samo niezdolny do tworzenia zdrowych norm życia społecznego, jak regulowany odgórnie mechanizm władzy państwowej.
3) Pracownicy, którzy godzą się na obniżone standardy socjalne w nadziei, że unikną bezrobocia działają niesłychanie krótkowzrocznie. W istocie pozbawiają się jakiejkolwiek perspektywy poprawy swojego bytu w długim okresie.
4) Godny status społeczny pracowników nie zostanie wywalczony dzięki ustawom i działaniom mieszczących się w kanonach prawa w ustroju kapitalistycznym.
5) Jakiekolwiek reformy podnoszące poziom życia pracowników następują tylko wtedy, gdy warstwa rządząca nie potrafi w inny sposób zapobiec utraceniu przez siebie władzy.
Niemniej jednak nie możemy milczeć, gdy w imię „większej konkurencyjności” i „uelastycznienia rynku pracy” pozbawia się rzesze pracowników jakichkolwiek szans na lepszą przyszłość. Procesy nazywane „wolnym rynkiem” są całkowicie niezdolne do zapewnienia zdrowych norm życia społecznego. Na dłuższą metę procesy te mogą jedynie doprowadzić do zrównania w dół poziomu życia pracowników we wszystkich krajach Unii.
Nie mamy złudzeń: godny status społeczny pracowników nie zostanie wywalczony dzięki ustawom i działaniom mieszczących się w kanonach prawa w ustroju kapitalistycznym. Niemniej jednak musimy wyrazić swój głos sprzeciwu i walczyć za pomocą wszelkich dostępnych środków przeciwko narastającemu wyzyskowi pracowników.
Bądźmy realistami! Żądajmy niemożliwego! Radykalnymi wystąpieniami możemy zmusić władze do ustępstw! Nie dajmy się zbyć czczym gadaniem o „wspólnym interesie pracowników i pracodawców”. Od władzy i kapitalistów chcemy tylko jednego: aby zniknęli z powierzchni ziemi.
Postulaty anarchistyczne względem tzw. „Dyrektywy Bolkesteina”
1) Standardy społeczne nie powinny być określane ani przez kapitalistów, ani przez państwo narodowe, ani przez twory ponadnarodowe (np. Unię Europejską).
2) Tzw. „wolny rynek” jest tak samo niezdolny do tworzenia zdrowych norm życia społecznego, jak regulowany odgórnie mechanizm władzy państwowej.
3) Pracownicy, którzy godzą się na obniżone standardy socjalne w nadziei, że unikną bezrobocia działają niesłychanie krótkowzrocznie. W istocie pozbawiają się jakiejkolwiek perspektywy poprawy swojego bytu w długim okresie.
4) Godny status społeczny pracowników nie zostanie wywalczony dzięki ustawom i działaniom mieszczących się w kanonach prawa w ustroju kapitalistycznym.
5) Jakiekolwiek reformy podnoszące poziom życia pracowników następują tylko wtedy, gdy warstwa rządząca nie potrafi w inny sposób zapobiec utraceniu przez siebie władzy.
