Dodaj nową odpowiedź

Mam wątpliwą przyjemność poruszania się po Wrocławiu rowerem i korzystania z nowych ścieżek rowerowych, które może i są z asfaltu, może i są szerokie, ale na tyle, że dominują nad mniej niż metrowym chodnikiem i wiją się tak, że tworzą niebezpieczny dla rowerzystów i pieszych labirynt, a to, że się kończą bardzo szybko i niefortunnie (tak, że nie można bezpiecznie włączyć się do ruchu na jezdni) to już normalka. Poza tym zmiany poziomów ścieżek na wjazdach pokazują kierowcom, że to oni są uprzywilejowani i mogą z impetem podjechać do samej krawędzi jezdni, by włączyć się do ruchu, a przy okazji narazić przejeżdżającego właśnie rowerzystę na utratę zdrowia lub życia.
Stan mojego roweru po rocznej eksploatacji na wrocławskich chodnikach, dróżkach i przejściach pokazuje dobitnie powszechną dyskryminację i niewidoczność rowerzystów w Polsce (bicyklyści to prawie jak biseksualiści :P) - mam nadzieję, że wkrótce stan samochodów, których kierowcy rowerzystów nie widzą, dzięki powszechnym wysiłkom bajk-aktywistów pogorszy się w równym stopniu ]:->. Niech wiedzą skurwysyny, że to, że grają intensywnie w carmageddona nie oznacza, że mogą nam fundować naukę latania i jeszcze po tym wszystkim oskarżać nas o to, że porysowaliśmy im lakierek. Są miejsca na tym kontynencie, w których zawsze samosmrodziarz jest winny, nie rowerzysta - z oczywistej przyczyny: rowerzysta nie ma szans na wyjście ze stłuczki bez szwanku (bez choćby jednego siniaka, rozwalonego pedała i skrzywionej nóżki). Są także miejsca, gdzie za jazdę po jednym piwie nie trafia się do tego samego miejsca, do którego trafiają miejscy kosiarze i portmonetkarze (a najczęściej w sumie posiadacze jednej osmolonej lufki po gandzi). Lepiej nie wyjeżdżać z tego kraju na zachodnie wakacje, żeby się za bardzo nie frustrować :-)