Dodaj nową odpowiedź

"Przedszkole nie jest złe jeśli jest normalne, czyli nie takie, w którym panie mają w dupie dzieci i godzinami piją kawę czy rozmawiają ze sobą. Takie zjawiska jednak są coraz rzadsze. Pewnie przez to, że coraz więcej przedszkoli jest prywatnych. A czy to dobrze czy źle to już inna kwestia. Jak państwo nie zapewnia wszystkim dzieciom przedszkoli to ktoś węszy biznes i otwiera prywatne, co tu się dziwić."
Niestety to prawda, że dzięki przedszkolom prywatnym warunki w większości przedszkoli nie przypominają tych sprzed piętnastu - dwudziestu lat. Ja pamiętam zamykanie dzieci na strychu, gdy nie były "grzeczne" na leżakowaniu, klęczenie na grochu, zbiorowe kary za hałas - wlepiane selektywnie, w zależności od widzimisię przedszkolanki, potęgowanie nierówności między dzieciakami poprzez piętnowanie pewnych osobników (np. każąc siedzieć za karę koło takiego zbira/brudaska), faworyzowanie niektórych dzieci (np. dzieci lekarzy), krzyki i wrzaski z powodu zrobienia siusiu podczas zajęć (bo pani nie chciało się z dzieckiem, które nie zdołało zrobić siku na rozkaz iść do kibelka) itd. itp. Teraz jest o niebo lepiej - kucharki nie buntują się, że dziecko jest uczulone - nawet w prowincjonalnych przedszkolach pożywienie można w miarę dopasować do potrzeb dzieci. Bardziej pozytywne podejście do wychowania dziecka już zaistniało, choć jeszcze dłuuuga droga przed tymi przedszkolami. No i właśnie przez prywatne przedszkola, które choć drogie, to wielu rodziców decyduje się na nie, bo chyba i tak wychodzi taniej, niż niania. Jest konkurencja. Szkoda tylko, że państwo nie zapewnia w tej materii niczego pozytywnego. Lekcje religii miałam w przedszkolu wcześniej, niż angielski (na którym nie uczono nas nic oprócz kilku kolorów i nazw przyborów).