Dodaj nową odpowiedź

Nie odnoszę się bezpośrednio do podstawowego wątku tekstu.

Chodzi mi o Churchilla. Jak wiadomo oddawszy duże korzyści krajowi podczas I wojny światowej przestał zajmować się polityką. Potem z uporem przypominał rodakom o niebezpieczeństwie ustępstw Hitlerowi. Czynił to sam, mając przeciwko sobie zdecydowaną większość społeczeństwa i rząd Jej królewskiej mości. Rząd tamten podpisał rozbiór Czechosłowacji. Kiedy niebezpieczeństwo utraty niezawisłości Anglii sało się oczywistym Churchill został premierem BEZ pytania społeczeństwa o zdanie. Wojnę prowadził sam, dobrze i konsekwentnie do końca. A kiedy już wojna dobiegła do końca to społeczeństwo w wyborach powszechnych wykopało go z funkcji.

Nie odnoszę się bezpośrednio do podstawowego wątku tekstu. Ale czy anarchia jest najlepszym z możliwych ustrojów?

Niesprawiedliwym uproszczeniem byłoby stwierdzenie, że Churchill w swojej działalności kierował się tylko doraźnymi korzyściami własnej osoby, ale otaczanie go aurą bezkompromisowego obrońcy swobód obywatelskich jest zdecydowaną przesadą w drugą stronę.