Dodaj nową odpowiedź

Kubańczycy, Wietnamczycy i "inni" nie tyle wygrali co przegrali. Bo chyba gerontokracja która panuje obecnie na Kubie nie może zostać uznana za zwycięstwo rewolucji?

W Hiszpanii to między innymi aparat państwowy wykończył rewolucję. A zwłaszcza staliniści, którzy za jego pomocą robili dywersję na zapleczu, likwidując rewolucję i powodując, że robotnicy musieli walczyć na dwa fronty - z nacjonalistami i kapitalistami wspieranymi przez Komunistyczną Partię Hiszpanii (warto wspomnieć, że kapitaliści zapisywali się masowo do KPH, bo ona sprzeciwiała się rewolucyjnym przemianom gospodarczo - społecznym). Stalin tak naprawdę nie chciał zwycięstwa rewolucji.

Kilku anarchistycznych "liderów" (dziś mamy też takich w ruchu), wstąpiło do rządu. To był błąd. Tłumaczyli, że chcą powstrzymać stalinistów, którzy w tym czasie zaczynali przechwytywać aparat państwowy do swoich celów (partia komunistyczna była marginalną grupką w chwili wybuchu wojny i jedynie przechwycenie kontroli nad aparatem burżuazyjnego państwa mogło dać im szansę, że chwycą wszystkich za mordy po bolszewicku i wykończą rewolucję). Można ich uznać za zdrajców, ale moim zdaniem jest grubą przesadą uogólnienie, że "przez CNT" upadła rewolucja. Kilku liderów w rządzie (i to tylko na kilka miesięcy, bo po starciach majowych w 1937 anarchiści ustąpili z rządu, kiedy okazało się, że ta taktyka spaliła na panewce). W CNT były setki tysięcy ludzi - bojowników, rewolucjonistów, zwykłych robotników i chłopów. CNT to nie samozwańczy liderzy, ale właśnie te setki tysięcy ludzi. A oni robili sporo, żeby rewolucja wygrała.