Dodaj nową odpowiedź

Ja się po części zgadzam z Harrym mimo, że w jego rozumieniu anarchia oznacza skrajny indywidualizm bez jakiegokolwiek kontekstu społecznego. Bez kontekstu społecznego i politycznego w danym momencie historycznym(ważne jest jego rozpoznanie)nie można mówić o idei sprawczej zmierzającej do czegokolwiek co jest związane z życiem w społeczeństwie. To bez sensu, manowce.
Natomiast zgadzam się, że lewica też może być niebezpieczna, bo co za różnica, że idea wydaje się wolnościowa skoro może mnie zniewolić.
Neoliberalizm sprawia, że państwo staje się jednolite i totalne. Stwarza wtedy iluzję różnic między prawicą a lewicą. Tak naprawdę ta różnica zanika stając się rodzajem neokonserwatyzmu w wydaniu rynkowym. Wbrew pozorom dla neoliberalizmu lepsze są idee konserwatywne ponieważ utrzymują one schematy zachowań społecznych, dzięki czemu łatwo przewidzieć i dostosować produkcję masową i usługę masową wykreowanych przez rynek potrzeb. Przy całkowitym zindywidualizowaniu społeczeństwa(co dziś jest mylnie utożsamiane z egoistyczną i wyobcowaną postawą człowieka)produkcja i usługa masowa przestałaby istnieć(oczywiście w sprzyjających warunkach geograficznych, bo trudno np. od Eskimosów wymagać indywidualizmu). Czyli kolektywy czy anarchokomunizm może istnieć tylko w miejscach i warunkach do tego sprzyjających, w przeciwnym razie trzeba byłoby dyktatury aby taki system narzucić każdemu w sferze makro.
Dlatego opowiadam się za anarchizmem bezprzymiotnikowym, gdzie idea jest jedna ale różnorodna pod względem ekonomicznym, a wybór zależy od warunków, miejsca i więzi wspólnotowych oraz ich rodzaju. Przede wszystkim decentralizacja państwa, walka o edukację i szacunek. Bo wszyscy jesteśmy ludźmi chociaż różnymi. I bardzo dobrze, że różnymi.
Pan z SLD niech sobie idzie tudzież niech spierdala.