Dodaj nową odpowiedź

Słowem wyjaśnienia

Dawno już poziom polskiej polityki sięgnął dna. Ostatnio jednak przebił je i podąża dalej. Osiągnęliśmy stan gdy duża część narodu czuje niesmak na widok reprezentantów, których sama wybrała. Jedni reagują agresją gdy zeschizowany Kaczyński z obłędnym Macierewiczem próbują Polskę wepchnąć do trumny. Inni płaczą z bezsilności gdy Tusk w końcu bierze się do roboty i znowu wszystko partaczy. Jeszcze inni ze zgrozą patrzą na węszącą kolejnej wizyty u koryta watahę z SLD albo na wypastowane już i błyszczące oficerki Ziobry. Tylko ci bardziej odporni mają głęboko w dupie całe to PO, PiS, SLD, PSL, krzyże i obrońców, dopalacze, in vitro, wykluczenia z partii i inne pierdoły odwracające uwagę od spraw istotnych, na które wszystkim brak zarówno odwagi, jak i kompetencji.

Każdy z nas mógłby z pewnością wskazać kilka postaci z polskiej sceny politycznej, których nie chciałby już nigdy więcej oglądać. Demokracja, niestety, nie dała nam narzędzia głosu negatywnego, który pozwoliłby zepchnąć nielubianego kandydata w stronę politycznego niebytu.

10 kwietnia 2010 nastąpił w Polsce pewien przełom. Część "elity" zapakowała się do jednego samolotu, po czym z hukiem poddała utylizacji. Pech chciał, że na pokładzie było też wielu ludzi dobrych, zasłużonych dla Polski, niewinnych, lub przynajmniej pracowitych. Realizację należy więc uznać za nieudaną, ale w całym wydarzeniu tkwi pomysł, który prosi o ponowne zastosowanie.

Pozostał nam drugi Tupolew. Wybierzmy wspólnymi siłami listę pasażerów, których należy do tego samolotu zapakować. Pokażmy, komu należy się bilet w jedną stronę i trwałe zniknięcie z polskiej polityki.

Pamiętajcie, w Tupolewie mieści się tylko 89 pasażerów!

http://drugitupolew.pl/