Dodaj nową odpowiedź

Organizacja Women can be Priests, zrzeszająca m.in. kobiety domagające się dopuszczenia do stanu duchownego lub pełniące funkcje kapłańskie w Kościele Rzymsko-Katolickim (sic!), zwraca uwagę na zmianę w ideologicznej argumentacji podawanej przez papieża, uzasadniającej, dlaczego kobiety muszą być wykluczane z roli kapłańskiej. W odróżnieniu od poprzedników, w swojej działalności w ciągu ostatnich 25 lat Benedykt XVI ogranicza się tylko do 3 argumentów:

1. Jezus na apostołów wybrał tylko mężczyzn.
2. W ten sposób Jezus ustanowił męskie kapłaństwo jako stałą normę, której ma przestrzegać Kościół.
3. Ta forma męskiego kapłaństwa została konsekwentnie potwierdzana przez uniwersalną naukę Kościoła oraz Tradycję.

Czyli wg nauk Benedykta XVI Jezus ustanowił męską hierarchię biskupów i kapłanów, a Kościół zawsze i wszędzie realizował to jako normę w praktyce oraz doktrynie.
Zmiana argumentacji polega na tym, że w czasach współczesnych Benedykt XVI w swoich tezach pomija następujące argumenty, które zawierała m.in. ogłoszona przez Watykan ok. 1977 r. deklaracja Inter insigniores (o niedopuszczeniu kobiet do kapłaństwa urzędowego. Tłumaczenie):

1. Św. Paweł zabronił kobietom nauczania w Kościele.
2. „Słowo stało się ciałem jako mężczyzna”.
3. „Tylko mężczyzna jest człowiekiem doskonałym, dlatego może odpowiednio reprezentować Chrystusa” (argument Tomasza z Akwinu) itd.

„Kapłaństwo nie jest powołaniem kobiety” (ulubiony argument Jana Pawła II, np. w liście Mulieris dignitatem).

Z kolei przed ogłoszeniem przez Watykan w deklaracji Inter insigniores (o niedopuszczeniu kobiet do kapłaństwa urzędowego) przez teologów przytaczane były następujące argumenty ideologiczne:

• Kobiety nie mogą dotykać świętości.
• Kobiecie nie przystoi tonsura.
• Kobiety nie zostały stworzone na podobieństwo Boga.
• Kobiety są mniej inteligentne niż mężczyźni i nie można na nich polegać. Ostatni powód głoszono w ramach prawa kanonicznego aż do 1915 r.

W 1976 roku, czyli rok przed opublikowaniem deklaracji