Dodaj nową odpowiedź

Pisząc o wojnie chodziło mi o o pewien stan umysłu przejawiający się w postawie zdolnej do podjęcia odważnych, bezkompromisowych działań. Zauważ, że wojnę pojmuję bardzo szeroko; w pojmowaniu tym jest miejsce na różne sposoby i formy prowadzenia walki. Celowo wyakcentowałem najbardziej mroczny aspekt wojny. Ten bowiem, na kogo można liczyć w mroku wojny, na tego można liczyć w każdej innej sytuacji, ludzi takich cechuje bowiem hart ducha i konsekwencja, czyli coś, czego tak bardzo brakuje świniom u władzy. Sądzę, że ludziom takiej zdecydowanej i odważnej postawy brakuje, co w konsekwencji skutkuje deficytem tych, na których można liczyć. To jedna rzecz, inny aspekt tego co pisałem trafnie ujął Prawdziwy Człowiek:"lepiej umrzeć na wyprostowanych nogach,niż żyć na zgiętych kolanach". Nie przeczę, że dialog jest sensowną formą wyjaśniania pewnych sporów, twierdzę natomiast, że istnieją spory, których poprzez dialog wyjaśnić nie sposób. Istnieją spory, w których dialog można prowadzić wyłącznie na kolanach – błagając. Nie wiem jak ty, ale ja się do błagań nie nadaję, gdy zatem klęczenie jest warunkiem prowadzenia dialogu to zeń rezygnuję.
Wielokrotnie byłem świadkiem upokarzania wrażliwych, skłonnych do teoretyzowania ludzi przez bydlaków traktujących upokarzanie jako swoistą formę rozrywki. Wyjątkowo przykre jest patrzenie na taką „zabawę”. Nie zawahałbym się, jeśli miałbym stanąć bydlakom takim na drodze – nie miałbym też żadnych skrupułów żeby ich unicestwić.
Jest czas subtelnych aluzji i czas dosadnych słów. Jest czas wypowiadania słów, jest też czas wściekłej pięści.
Są ludzie, których warto posłuchać, są ludzie, którym warto coś powiedzieć, są ludzie, którym nie warto nic mówić gdyż nie warto ich słuchać, są też ludzie rozkazujący ci władczym gestem padnięcie na kolanach, są ludzie warci wściekłej pięści.