Dodaj nową odpowiedź

Koleżankę Katarzynę pozwoliłem sobie potraktować stereotypowo, z racji, że ona do bólu stereotypowo spogląda na los drugiego człowieka - sam jest sobie winien. Na dodatek w sytuacji tejże rzeczywiście zachowała się jak "szlachcianka", nie ukrywa tego. Co więcej wykazuje się jawną hipokryzją, z racji, iż "wie" z czym się wiąże praca kasjerki, ale tak naprawdę spływa to po niej zupełnie.
Ważne jest jak to już ktoś wspomniał powyżej, że hipermarket tworzy taką niszę w rzeczywistości; gdzie klient rzeczywiście staje się Panem, może się zidentyfikować z kapitalistami(nawet nieświadomie) i spojrzeć na świat z góry. Rządzę, wrzucam towary do kosza jak leci, a tej burkliwej szmacie zza kasy nie powiem nawet dzień dobry - toż to przecież podczłowiek.
Wszyscy uciekają od istoty problemu. Istotą nie jest strajk kasjerek, ich buractwo; nie jest też nawet zachowanie klientów, którzy zupełnie nie poczuli międzyludzkiej solidarności poprzez brak empatii.
Istotą jest sama instytucja hipermarketu. Jest on przełożeniem piramidalnej hierarchii społecznej; zawiera się także w nim cała masa "pożądanych" przez ustrój zachowań.
Rzadko kto zdaje sobie sprawę, co stoi za tak niskimi cenami; jak wielki sklep oddziałuje na ludzką sferę psyche i zmienia nasze wyobrażenie na temat świata.
Myślę, że walka o poprawę sytuacji pracowników marketów jest z góry skazana na porażkę. Nawet duże ustępstwa, nie zmienią faktu, że market pozostanie marketem.
Ruch powinien angażować się(zakładać i propagować) w projekty alternatywne dla tego rodzaju konsumpcji(wszak wszyscy konsumują). Rozwiązań jest wiele - od kooperatyw spożywczych, poprzez kuchnie społeczną i jadłodajnie spółdzielcze; docenienie małych rodzinnych sklepów; fair trade czy też już łamiące obieg freeganizm czy food not bombs.