Dodaj nową odpowiedź

Rozczarowanie mechanizmami państwowo-demokratycznymi i odkrycie, że państwo i plutokracja dają cukierka kiedy mają cały tort mogą prowadzić do całkiem pożytycznego działania

Dobrze prawisz, problem w tym, że ludzie to wiedzą bez tych budżetów partycypacyjnych. Wpadnij jak będziesz we Wrocławiu na spotkanie Akcji Lokatorskiej, co ci "ludzie" o których piszesz mówią. Im nie trzeba już żadnych teorii, oni wiedzą, że parlament ich sprzedał, że sądy ich sprzedały. Udało nam się zgromadzić ludzi, którzy w pojedynkę lub małymi grupkami walczyli latami, pisali petycje do radnych i posłów (którzy nawet wnosili interpelacje sejmowe w tych sprawach). I co? I gówno, całe lata na to stracili. Teraz jak przychodzi jakiś radny (najczęściej z PiS) to większość ludzi patrzy na nich z pobłażaniem, bo co on może? Sam przyznaje, że nic nie może.

To nie my wywrotowcy im to mówimy - to ci ludzie dzięki zdobytemu doświadczeniu mają już dość tego bagna. Tu nie trzeba żadnych manewrów więcej, żadnych kombinacji. Większość ludzi albo popadła w marazm, albo cynizm. Jest resztka ludzi w których tli się jeszcze nadzieja i wola walki. I co ja mam im teraz powiedzieć? Że budżet partycypacyjny będziemy robić z Dutkiewiczem? A potem będę świecił oczami jak nie wyjdzie i ludzie w ogóle stracą resztki nadziei? Poza tym i tak ci ludzie nas wyśmieją, bo są większymi realistami niż pięknoduchy z ruchu anarchistycznego czy ogólnie lewicy, którym się roi, że lud jest ciemny i trzeba im proponować jakieś "rozsądne" rozwiązania. Lud jakby był zorganizowany i miał określony kierunek działań i jakby większość ludzi nie była już zniechęcona tymi manewrami "rozsądnych ludzi", to by już dawno poszli na Warszawę.