Dodaj nową odpowiedź

Zmieniły się techniki informacyjne, które jeszcze bardziej ułatwiają wdrażanie demokracji bezpośredniej i kontrolowanych mandatów. Jeśli już, zasady sprzed 70 są jeszcze łatwiejsze do zaimplementowania niż były wtedy. Ich podstawą jest brak uznaniowości delegatów i ścisłe przestrzeganie woli najniższej komórki organizacyjnej, pomimo uczestnictwa w realizacji projektów o dużym rozmachu. Ta zasada się nie zdezaktualizowała dziś i nie zdezaktualizuje się za 100 lat. Zawsze będzie różnica między decyzją, a konsultacją, między narzucaniem dołom opinii "przedstawicieli", a realizacją woli dołów przez delegatów.

Anarchistyczne bynajmniej nie jest tylko to co robią anarchiści. Patrząc na dzisiejsze praktyki i rozpowszechnione poglądy, anarchiści są o wiele mniej anarchistyczni, niż przeciętny działacz lokatorski - pod wględem zaangażowania, samopomocy i braku złudzeń. Np. żaden lokator nie wierzy w demokrację uczestniczącą i budżet partycypacyjny. Po prostu z bliska widzą jak działa samorząd, czego nie widzi większość anarchistów - bo nie ma styczności z tymi problemami.

Budżet partycypacyjny - zakładający kolaborację z władzą - nie tylko może, ale musi wyobcować działaczy społecznych od ich najniższych komórek organizacyjnych, bo nie zawiera mechanizmu, który mógłby przekazywać w góre mandaty decyzyjne. Datego nie ma w ogóle sensu iść w tym kierunku. Demokracji bezpośredniej nie da się zbudować razem z państwem. Można ją budować tylko przeciw państwu, równolegle z rozwojem ruchu strajkowego - w miarę jak pracownicy uczą się samopomocy we wspólnej walce.

Nowinki i mody nie są w stanie konkurować ze starymi, solidnymi ideami. Mody przemijają. Sprawdzone idee - nie.