Dodaj nową odpowiedź

Działając razem z nami, lokator dostrzega szersze aspekty swoich problemów i o to właśnie chodzi. Jednocześnie koncentrując się na rozwiązywaniu problemów indywidualnych - takich jakie przychodzą, bez oglądania się na "słuszność ideologiczną" tych problemów - udało się nam jednak stworzyć grupę lojalnych osób, które walczą nie tylko o siebie. Nasz brak dogmatyzmu widać np. w tym, że nie będąc zwolennikami własności prywatnej, wspieramy lokatorów, którzy walczą o wykup swojego mieszkania - dlatego, że zawsze jesteśmy po stronie lokatorów, przeciw urzędnikom i kamienicznikom.

Niektórzy odrzucają model pomocy indywidualnej, albo piszą o niej tylko na stronach internetowych. My na nią poświęciliśmy już dwa lata życia i wciąż nie mamy dość - choć wiele osób, które pomagają jest na skraju eksmisji. Piszą do nas też osoby z Poznania, z prośbą o pomoc indywidualną, bo nie mają się do kogo zgłosić.

Co do działania zgodnie z ułomnymi ideami. Może cię to zaskoczy, ale sam realizuję w praktyce budżet partycypacyjny w swojej wspólnocie mieszkaniowej. Po pięciu latach walki udało nam się doprowadzić do sytuacji, gdzie można już swobodnie dyskutować i podejmować decyzje. Wymagało to usunięcia złodziei z zarządu i wyedukowania "moherowych" mieszkańców (a także tych nowobogackich japiszonów - pod pewnymi względami są gorsi).

Ale do głowy by mi nie przyszło, by do worka z napisem "anarchizm" wrzucać ruch na rzecz wspólnot mieszkaniowych, bo jest to twór ułomny u swojej podstawy (oparty na własności prywatnej, a nie na samym fakcie zamieszkiwania w jakimś miejscu).