Dodaj nową odpowiedź

Nie wiem czy liczenie na ludzi, którzy słuchają po prostu określonej muzyki ma sens. Ja nie słucham i nigdy nie słuchałem punka, choć Apatię znam, słucham czego innego. Ale czy przyszłoby mi do głowy budować ruch na czyimś guście muzycznym? Jedni słuchają disco, RNB, a inni hiphopu, jeszcze inni punka. Dla mnie to żadna różnica. Nigdy nie szykanowałem, ani nie dzieliłem na lepszych i gorszych nikogo z powodu jego gustu muzycznego, ale też i nie liczyłem bardziej na słuchaczy punka niż słuchaczy Michaela Jacksona. Kultura jako kanał rozprzestrzeniania idei anarchistycznych to broń obosieczna. Opierając się głównie na kulturze przyciąga się ludzi zainteresowanych głównie właśnie kulturą, którzy ewentualnie od czasu do czasu, jak akurat nie ma żadnego fajnego koncertu, przyjdą na demonstrację.

Żeby wyrwać się z impasu musimy znaleźć również inne kanały dystrybucji naszych idei i na nich się opierać. Do tego można wykorzystywać kulturę wspomagająco, ale nie jako główny sposób działania. Gdy niektórym subkulturowcom mówiłem o Dniach Gniewu - dawali mi odczuć, że to jakieś dziwactwo proponować wyjazd na demonstrację, gdy taki zajebiszczy koncert się szykuje. Tylko wariat by demonstrował wtedy. Bo demonstrowanie nie jest takie cool jak konsumowanie kulturki.

Swoją drogą większy już przyszłościowy potencjał widzę w przynajmniej niektórych gimnazjalistach, którzy wyszli na ulice domagać się legalizacji marychy. Oni przynajmniej zrobili coś więcej niż słuchanie hh - wyszli na ulice, zadziałali kolektywnie i byli gotowi nawet do napierdalanki z policją. To jest jednak krok dalej niż darcie gęby na koncertach "władza precz" - dla nich demonstrowanie nie jest już obciachem, ale normalną formą wyrażania protestu.