Dodaj nową odpowiedź

Ty jesteś moim najukochańszym prokrypolskim trollikiem! Mnie tam tacy kawiorowcy wypierdolili z pracy z dnia na dzień, więc nie gadaj mi tu o ludziach przejmujących się światem, który miga im z telewizorni, o którym piszą, o którym mówią, który smakują ustami w postaci kawki FT, ale tak naprawdę wiele im brakuje do Kropotkina czy Bakunina, na których się zapewne powołujesz mówiąc o bojownikach ruchów radykalnych z klas wyższych! Niestety, dopóki nie zobaczę na tej kawiorowej lewicy autentyzmu i braku zakłamania, nie będzie ona dla mnie żadnym wzorem.

...Szefy siedzą w pakamerze,
W lewicowej atmosferze.
Wyzysk Indian opisują,
Na koncerny wciąż pomstują,
Jedni kradną, drudzy trują,
Na pohybel takim chujom!
Zakręt niezły, para bucha
Z kawowego superbrzucha,
Który rzęzi, który wrze
Rzyga czarną cieczą, źle
się robi, za plecami
lewak rządzi kanapkami,
syf zostawia niemożliwy,
lecz podział jest sprawiedliwy
- od roboty jest robotnik
Który wierci się jak kornik
by zetrzeć wszystko w mig
po czym sprzedać paczkę fig,
podać kaw pięć, herbat dziesięć,
pokazać do pracy chęć.
Wszędzie bowiem o kimś słyszy,
Że wolny i ledwo dyszy,
Nie nadaje się już wcale,
By służyć lewaków chwale.
Nie nadaje się, nie nada,
Groźba jakaś wtedy wpada
w główkę nędznej pracownicy
- każdy grosz wszak się liczy
Nie warto tracić posady,
Nie jestem tu dla zabawy,
Wajcha na więcej obrotów,
Praca do ostatnich potów,
ostatniego nerwów tchu,
By nie słyszeć przykrych słów.
Ostatniego dnia miesiąca
atmosfera niegorąca
- niespodzianie wyliczono,
Anarchistce zapłacono.
Powiedziano – żegnaj, młoda,
Padło na cię – trochę szkoda...

When we can't dream any longer we die.
Emma Goldman