Dodaj nową odpowiedź

Nie bardzo rozumiemy na czym opiera się to wszystko, hm? Tak się składa że nie mieszkam od wielu lat z rodzicami, bo jestem za stary, gwoli ścisłości. Należę do rosnącej podklasy prekariuszy, jeśli ci to coś mówi. Prekariat zresztą stanie się wkrótce dominującą formą pracy i coś takiego jak składki, emerytury będą dotyczyć niewielkiej liczby ludzi - kapitalizm po prostu zwija te wypracowane w toku walk społecznych formy zabezpieczenia socjalnego. Nie czuje już noża na gardle.

Odsyłam do Historii szaleństwa Foucaulta. W jednym z pierwszych rozdziałów opisuje jak to po zmianie paradygmatu w okolicach XVI-XVII wieku (czyli u początków kapitalizmu) kiedy uznano, że praca jest obowiązkiem, a brak pracy jest pasożytnictwem zawinionym przez niepracujących. Pod koniec średniowiecza wymyślono szpitale, które nie tyle miały leczyć, ale zamykać chorych psychicznie, biednych, bezrobotnych i inne niebezpieczne elementy. Po jakimś czasie stwierdzono, że trzeba pasożytów siłą zmusić do pracy. Co się wtedy stało? Zabrakło pracy w tych sektorach dla tych którzy pracowali dotychczas. Urosła więc rzesza "pasożytów" i zaczęły się problemy, zwłaszcza po wojnach XVII wieku.

Co ciekawe Fouclault podkreśla, że o ile biedak do tej pory był okryty nimbem świętości i spełniał określoną rolę w społeczeństwie (był świadectwem ubogiego Chrystusa i należała mu się pomoc z przyczyn religijnych), to wraz z wkroczeniem na arenę protestantyzmu i rodzącego się kapitalizmu, brak pracy stał się kwestią moralnie złą. Bezrobotny był złym człowiekiem, bo oznaczało to, zgodnie z doktryną Lutra, a zwłaszcza Kalwina, że bóg go nie kocha. Wkrótce w czasie konttreformacji przejęli podobne idee także katolicy. Jak widać więc postrzeganie biednego ma historyczne, a nawet religijne uwarunkowania, a więc jest czysto arbitralne i uzależnione nie tyle od "obiektywnych warunków", co wyznawanej ideologii. Biedni i bezrobotni przez prawicę obecnie nie są postrzegani jako skutek obecnego systemu, który nie jest już w stanie zapewnić wszystkim pracy, ale jako element moralny, który należy potępić, skryminalizować i wykluczyć ze społeczeństwa.

Problem polega na tym, że wraz ze wzrostem szeregów prekariatu, takich ludzi zacznie być więcej niż "normalnych, porządnych obywateli". Może być ciekawie.