Dodaj nową odpowiedź

"Nie interesuje nas wymienianie starych na młodych, bo młodzi zaraz będą starzy i – jak zawsze kończy się to w parlamentaryzmie – gdy zdobędą upragnioną władzę, okażą się tacy sami jak starzy."

Czyli samo posiadanie władzy oznaczać ma "skurwienie"? Nie zgodzę się z tym, ta diagnoza nijak się ma do historii. Ponadto, miarą człowieka jest właśnie jego trwanie w podstawowych przekonaniach - jeśli człowiek ulega degeneracji przez dzierżenie władzy, to po prostu nie zdał egzaminu. Jaka gwarancja, że będąc aktywistą w demokracji bezpośredniej nie ulegnie podobnemu mechanizmowi? To słabość, nie władza sama w sobie jest winna.

Nie zgadzam się ze sformułowaniem "tacy sami jak starzy". Nie teraz, nie przy tym tempie rozwoju technologii, przy utraceniu możliwości bycia nawet jakimiś. Tu rządzi skuteczność i metodyka, a te cały czas się zmieniają. Nowi nie mogą się stać jak starzy - będą innymi. Sam zaś tekst wydaje mi się bardzo stary - podobny jak z przed dwudziestu lat, czy z lat 60 tych. Brak postulatów nie jest niczym nowym, żądanie "po prostu" też nie.

Ja tu widzę hippiesów reinkarnację. Po dekadach od ich końca, gdzie ważnym i istotnym zdawało się dogłębne poznawanie swego wroga, i intelektualna gimnastyka pod tytułem "co proponujemy w zamian", wyraźny powrót do naiwności tamtych czasów. Co jest dowodem na bezsilność. Jedna strategia nie działa, więc powrót do wcześniejszej. Coś mi się widzi, że to nie zadziała, i w końcu cofniemy się do "jądra ciemności" strategii wieku XIX i początku XX .