Dodaj nową odpowiedź

Ręce po prostu opadają, kiedy słyszy się o takich ludziach. Może ten biedny, chory człowiek naprawdę nie zdaje sobie sprawy, czego chce sie podjąć? Może wtedy należałoby go uświadomić i naprawdę otoczyć opieką psychiatryczną? Nie skreślajmy człowieka, tylko dlatego, że popełnił błąd! Okażmy mu to o czym się tyle słyszy ( i właściwie TYLKO słyszy) - chrześcijańskie miłosierdzie. Wszak to dzielny i oddany sprawie obrońca naszych granic i suwerenności. Wciąż na posterunku! A przecież wróg nigdy nie śpi!

Szanowny Panie sierżancie Żebryk. Widać musi się Pan niesamowicie nudzić, by w czasie służby wymyślać podobne debilizmy. Coś się niechybnie Panu pomieszało.
Jeśli cierpi Pan na brak innych zajęć, pomiędzy ciężką, bezkompromisową służbą i obroną ojczyzny, proponuję zająć się kwestiami bardziej pożytecznymi. Oto kilka:

-"wirtualne" sztaby, którym nie podlega ani jeden żołnierz,
-rozbudowa ordynariatów polowych i finansowanie kapelanów ze skarbu państwa, podczas gdy wiele jednostek wojskowych jest likwidowanych, bądź popada w ruinę,
-zadość uczynienie ofiarom tzw fali!
-kwestia relatywizmu sądów cywilnych i wojskowych.
To tylko kilka problemów, które na szybko mi się rzuciły. Inaczej sam Pan sobie przeczy, broniąc wartości Z POZORU tylko demokratycznych!

Na marginesie:
Mi nasza dzielna armia kojarzyła się zawsze z jednym: totalnym zepsuciem! Szczęśliwie, pobierając naukę uniknąłem, "ZASZCZYTU" służenia trepom i pijanym dowódcom, którzy moje zdrowie a pewnie i życie mieliby w dupie! Na podstawie opowieści znajomych, sądzę, że nie wytrzymałbym takiej "służby". Wiem, jakim ludziom tacy, jak Pan rozdawali ostrą amunicję w czasie pacyfikacji demonstracji przed stanem wojennym. Niektórzy z nich do dziś są z tego dumni, nie zdając sobie zupełnie sprawy, przed jakim zadaniem postawiła ich armia!!!

Serdecznie pozdrawiam Panie sierżancie! I naprawdę szczerze zazdroszczę dobrego samopoczucia i dumy z własnych dokonań!